بازگشت
عایشه: چهره‌ی یک زن، قربانی طالبان بی فرهنگ
فرانک مجیدی فرانک مجیدی

 

مکثی بر نوشته زیر:

فرستنده این مطلب تکان دهنده و خیلی درد آور خواهش نموده بود تا با پیشگفتاری این سرگذشت تراژید نشر گردد.

اما پس از به خوانش گرفتن این غمنامه که با دریغ و درد فراوان در سده بیست و یکم یا عصر تمدن روشنگرانه، در سرزمین ما و در برابر چشمان مردم و یا بهتر است بگوییم در زیر ریش هزاران نیروی نظامی خارجی که به گفته خود شان بخاطر تأمین حقوق مساوی زن و مرد به کشور ما لشکر کشی نموده اند،  همچو جنایت نابخشودنی از سوی طالبان وحشی انجام یافته است، چه پیشگفتاری می توان نوشت؟ بجز ابراز خشم، نفرت و انزجار از تمام اقدامات قرون وسطایی و پوشش جنایات شان که زیر نام اسلام و شرعیت(!) انجام می یابد.

در خوبترین حالت تنها می توان شعر ماندگار "ابزار خون" از مجموعه شعری « من ناله می نویسم » شاعر نامور زنده یاد بیرنگ کوهدامنی را به خوانش گرفت و با او هم آواز شد.

این عکس تکان دهنده تنها نمونه یی از صدها و هزاران فیصله شرعی(!) نماینده گان امارات اسلامی طالبان است. طالبانی که حکومت کابل و حامیان خارجی آن، برای اشتراک آنها در قدرت دولتی تلاش ورزیده و اینبار حضور آنها را در اریکه قدرت مشروعیت می بخشند.تا آنها بتوانند با دست بلند اراده غیر انسانی شانرا بر مردم ما تحمیل دارند.

آری خواننده عزیز، اینست نمونه کوچکی از سرنوشت غمبار زن بیدفاع کشور ما که از هرگاهی مورد تاخت و تاز، شکنجه و آزار فزیکی و روانی گردیده و جامعه مرد سالار ما برای تحقق همه امیال شوم و ضدانسانی شان، از هیچ کار سادیستی  زیر نام حکم شرعیت در برابر آنها دریغ نمی ورزند.

پس تا دیر نشده است شما را به خواندن این مطلب تکان دهنده فرا می خوانم، تا چه در نظر آید؟.

٢٩ ژوئيه  ٢٠١٠/  ۱۳۸۹

پیش از این در این وبلاگ، پست‌هایی با عناوین «عکس‌هایی که جهان را تکان دادند» نگاشته شده. باور دارم عکس روی جلد این هفته‌ی تایم، می‌تواند یکی از همان عکس‌ها گردد. این عکس از آن عایشه، زن خجالتی و ۱۸ ساله‌ی افغانستانی است. عایشه ازدواج ناموفقی در سنین کودکی داشته و توسط خانواده‌ی همسرش آزار می‌دیده، او از خانه‌ی شوهر فرار می‌کند اما دادگاه(!) طالبان رای به بریدن بینی و گوش‌های او در قبال گناه بزرگش بخاطر نجات جان بی‌ارزش زنانه‌اش می‌دهد! برادر شوهر عایشه او را محکم نگاه می‌دارد، شوهرش ابتدا گوش‌ها و سپس بینی او را می‌برد. حالا عایشه این‌طور زندگی می‌کند، این صورت کنونی زنی ۱۸ ساله است. می‌بینید، بدون آرایش هم سخت زیباست!

حادثه‌ای که بر سر عایشه آمده، مربوط به سال‌های قدرت طالبان در افغانستان نیست، این حادثه، همین سال قبل رخ داده. این به عقیده‌ی عایشه، و به درستی، بخاطر سازش دولت افغانستان با طالبانی‌هاست. عایشه در حال که صورت آسیب‌دیده‌اش را لمس می‌کرد گفت: «این کاری است که آن‌ها با من کرده‌اند. چطور می‌توانیم با آن ها صلح کنیم؟»

در ماه جون، کرزی صلحی ضمنی با طالبانی‌ها کرد، «تام مالینووسکی» ، یک دیده‌بان صلح، در این‌باره با کرزی ملاقات کرد. کرزی اما اولویت را به زنده نگاه داشتن می‌دهد تا رعایت حقوق‌ انسانی شهروندان افغانستان. مالینووسکی اظهار کرد: «کرزی از من پرسید کدام‌یک مهم‌تر است؟ حفاظت از حقوق یک دختر برای رفتن به مدرسه، یا نجات زندگیش؟» این‌طور که به نظر می‌رسد، آقای کرزی قرار است مردم افغانستان را به قیمت بریده شدن گوش، بینی، انگشتان، دست و پا بالاخره جوری زنده نگه دارد! این مصالحه، به حق، زنان افغانستان را بخاطر امنیت و زندگی‌شان نگران می‌سازد.

اما درباره‌ی این عکس، که توسط عکاس اهل آفریقای‌جنوبی، جودی بایبر، گرفته شده خبرنگار «تایم» می‌خواست ابتدا از امنیت جانی عایشه پس از چاپ این عکس مطمئن شود. عایشه دقیقاً می‌داند با چاپ این عکس، سمبل دردهای زنان افغانستان بخاطر آسیب‌های طالبان خواهد شد. او اکنون در مکانی سِرّی و تحت محافظت زندگی می‌کند. قرار است عایشه برای جراحی ترمیمی به آمریکا فرستاده‌شود. همچنین «تایم» بخاطر آثار ترسناک این تصویر تکان‌دهنده بر کودکان عذرخواهی کرده‌است. با این وجود، کسی چندان به کودکان افغانستان فکر نمی‌کند که با خطر رفتن پایشان روی مین دست به گریبانند، و احتمال دارد هم‌بازی‌هایشان را با دست و پای قطع شده ببینند، و این‌که این تصاویر چه آسیب‌های روحی مخربی بر آن‌ها وارد می‌آورد. تایم این عکس را به مثابه یکی از هزاران اسناد افشا شده در سایت ویکی‌لیکس می‌‌داند که در حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان رخ داده‌است، چرا که این عکس، ترکیبی است از حقیقت تأثر انگیز و بینشی بر چگونگی زیستن در سرزمین افغانستان و پی‌آمد تصمیماتی است که با دروغ و پنهان‌کاری اتخاذ می‌شود.

شخصاً این عکس را برابر با میزان انسانیت دنیایی که در آن می‌زییم، می‌دانم. چیز رنگی و شادی وجود ندارد. مسلماً عایشه، تنها یکی از قربانیان سبعانه نگری و کوته فکری و خشک‌مغزی ایدئولوژی طالبانی است. گمان نمی‌برم این تنها صورت دفرمه شده توسط طالبان باشد و خوشبین نیستم که هزاران انگشت و دست و پا و سر بریده نشده، روی خاک افغانستان نیفتاده باشد. اگر از این تصویر با بی‌تفاوتی «شکر خدا برای ما اتفاق نمی‌افته»، «بی‌خیال، خودم این‌قدر بدبختی دارم» بگذریم، یا بگوییم «این‌که چیزی نیست، آمریکا صد برابر بدترش رو کرده تو افغانستان» یعنی چیزی از روان بیمار طالبان، در ما هم هست، فقط بروز نیافته. هر جنایتی حتی علیه یک تن، توسط هر کس انجام شود، جنایتی علیه تمام بشریت رخ داده. تحمل وحشی‌گری و مصالحه و سکوت، راهی را برای ایجاد هزاران داستان تراژیک دیگر باز می‌گذارد و اگر تنها در سکوت ناظر این ماجراها باشیم، عین همدستی در جنایت است. قصد «تایم»، آزار بیننده و چنگ زدن بر وجدانش است، و قصد من از نشر این مطلب، آزار شماست! صورت کنونی عایشه را فراموش نکنید، دختری که بدون هیچ آرایشی، هنوز هم سخت زیباست. این مطلب را، هرگز فراموش نکنید!

منبع: تایم

http://www.time.com/time/world/article/0,8599,2007238,00.html


August 3rd, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي