کنځلې او که شعرونه؟
عنایت الله پویان عنایت الله پویان

دغه شعرونه چې زه یې ښکنځلې بولم، د هغو پینځو سوو تنو بی غیرتو، وطن پلورونکو جهادي قوماندانانو ته په خطاب کې شعرونه دي کوم چې د امریکې  د مرکزي استخباراتو اداره [ سی آی اې]یې هغه خرڅ شوی خپل معاش خواره جاسوسان او تالی  څټي مزدوران بولي او د هغوی مردار لاسونه  د افغانستان د کونډو، رنډو، یتیمانو او بې وزلو خوارو اولسونو په وینو ککړ دي.  د واشنټن پوست د ورځپاڼې یوه تکړه لیکوال [ستیف کول] د یوې اوږدې مقالې په ترڅ کې د دغو بی غیرتو قوماندانانو له شرمونکو اعمالو او جنایتونو او درغلیو او غلا ګانو  پرده  پورته کړې ده  او د هغوی  وحشي او ناولې  څیرې یې د جهان خلکو ته  ور پیژاندلې او معرفی کړي  دي. د مداقې خبر خو دا ده چې  آیا مونږ مسلمانان کولای شو د اسلامی شریعت په رڼا کې دغو غدارانو ته چې د افغان د مظلوم اولس د وینو د تویولو په بدل اومزد کې یې د سی آی اې او مشر بوش له استخباراتي شبکو څخه  ډالرې تر لاسه کولې او د افغانانو ماشومان یې وژل او د میرویس هوتکی، احمد شاه درانی او امان الله شاه غازی او نورو وطنپالو افغانانو پلرنۍ شریکه خاوره او مینه یې  د  جګړو د اور په لمبو کې سیځله د مسلمان او مجاهد او ملی قهرمان او داسې نور له ویاړ ډک نومونه  ور کړو او ښکرور دروغ ؤ وایو؟ که د دغو سړي وژونکو قاتلانو د جنایتونو په هکله څوک څیړنې ؤکړي نو پکار ده چې د خپل عمر ټوله برخه د دغه کار د سرته رسولو لپاره وقفه کړي-  را ځئ له ډیرو خبرو تیر شو او  د منصوری چیغو تر سرخط لاندې هغو شعرونو ته تم شو او پام ور واړوو هغه چې  د وطن نامتو لیکوال او شاعر پیرمحمد کاروان یې په [ وینوسرې او په اوښکو لمدې] غزلې  او سندرې بولي او  د  پوهې او ویاړ ستر نامتو ژب پوه شخصیت  اکادیمیسن  ډاکټر صیب مجاور احمد زیار یې [د مینې او وینې انځور ګري] بولی او زه چې د دغو شعرونو وینا وال یم  دغه شعرونه وطن پلورونکو غدارانو  ته  په  خطاب  کې سپکې او سپورې، ردې اوبدې او ښکنځلې بولم ـ خیر دې وي دا هم تاسې او دا هم غدارانو او جاسوسانو ته د ښکنځلو، سپکو سپورو سوغاتونه او تحفې

 

د انسان په جامو کې شیطان ته                                              

 

د ابلیس سکنی زویه/ د نمرود، شداد لمسیه!                                             

اې جاهله ستمګره /  جګړه ماره  دهشتګره                                              

 

ډیرې ناوې دې کړې کونډې / ډیر سرونه دې په دار کړل                             

مکتبونه دې ویجاړ کړل / ماشومان دې خوار او زار کړل                            

 

په ظاهر کې مسلمان وې / په باطن کې لوی کافر وې                                  

د  یذید  د  لاس همسا وې / لوی دښمن  د  پیغمبر وې                                 

 

نه  دې  ډار  ؤ  له  الله نه / نه  پیرو  د  پاک قران  وې                               

نه  غیرت  ستا  افغانی ؤ / نه  په خټه  کې افغان  وي                                 

 

تا انګریز  ته جاسوسی کړه / مسلمان زړه دې کافر شو                                

ته د[ بوش] په لار روان شوې / ولس واړه در په در شو                             

 

د  مذهب  تر  پردې  لاندې / چا لپاره دې خذمت ؤ                                       

چا  ګمارلی  یې  جګړو ته / څله شخړه ستا عادت ؤ                                    

 

بی ناموسه  دهشتګره / ولې  ناورې  آوازونه                                            

ماشومان  له  لوږې ژاړي / ولې وژنې اولسونه                                        

 

خلګ وږي تږي ناست دي / ته د خوند شکرپارې خورې                              

نس دې موړ نه ؤ په کرتو / پولاؤنه خورې، قورمې خورې                          

       

د  وحشت  په  یابو سپور یې / قتل عا م ستا فیصله  ده                                

په    ویجاړو   کڼوالو  کې /   پاچاهي  ستا     اراده   ده                               

 

الف   بی  دې  یاده  نه  ده /  د  وسلو  په   زور  وزیر  یې                         

لوی جاسوس د [ای ایس آی] یې،  د راکټ په زور امیر یې                           

 

د نصوارو کدو ګی دې /  ګووره   ورک  نشي  امیره                                   

په  ریښتیا  مه  خپه  کیږه /  زمونږ  پیره   دستګیره                                   

ــــــــــــــــــــ                                                                                      

 

د  ظلم ماڼۍ ګانې                                                                 

 

د  سرو  زرو  خزانې  واړه   قصرونه                                                    

ماڼۍ   ګانې  ،  بنګلې  شینکي باغونه                                                      

 

د انصاف د غوږ پردو کې زمزمې کړي                                                    

د  ظلمونو  له  دنیا  څخه   کیسې   کړي                                                   

 

وایي  اې  د  پوهې ستنو/ اې پوهانو                                                       

اې  زړه  سواندو  مهربانو  جهانیانو                                                       

 

ماڼۍ نه یم /  رڼه اوښکه د ژړا یم                                                          

د یتیم له  لمدو  سترګو  را  بیدا  یم                                                         

 

زه انسان یم / د تاریخ  داړه  مارانو                                                         

دهشتګرو ، بنیاد ګرو، جاسوسانو                                                           

 

په  ما  خاورې  واړولې / زه شوم خاورې                                                 

لا  کیسه  زما  اوږده  ده / که مې آورې                                                    

 

کلالانو  را  نه  جوړې  کړلې  خښتې                                                        

په داشونو کې پخه شوم/ که مې پوښتې                                                   

 

غدارانو  ته  قصرونه  را  نه  جوړ شول                                                  

بنګلې  شینکي  باغونه  را نه جوړ شول                                                  

 

د ظالم  د  ظلم  کور دې  را  نسکور  وي                                                

په خوارانو دې  د فضل چتر خور وي                                                    

                                   

                                                                                                                   ــــــــــــــــــــــــ

د خدای په دنیا ګۍ کې                                                     

                                                       

خدایه! ستا  په دې ویجاړې دنیا ګۍ  کې                                                   

نه مې  چیغې تا  ته  رسي/  نه  کوکارې                                                   

 

ځمکه  سره  ده / دجګړو اورونه بل  دي                                                  

د غم اوښکې مې له سترګو وهي  دارې                                                    

 

د  باغ  سیمه  په  اغزو  کې   پټه   شوې                                                 

کر  د  ګلو مې  په  پښو/  د لارې خار شو                                                 

 

د  جهاد  تقدس  واوښت /  په   مردارو                                                   

مجاهد کاکا مې لاړ/ پاټک سالار شو                                                       

 

د وحشت  استازو/ لارې  بندې  کړي                                                       

نه مې  کور/ نه مې انغری/ نه مې اوبه شته                                              

 

ماشومان  مې / د   ګدا  کجکول ته ناست دي                                             

نه مې نس  په  ډوډۍ موړ/ نه مې خواړه شته                                           

 

میلمانه مې وچې شونډې  له کور  وزي                                                  

بې   وزلیو   میلمنو  ته  شرمنده   کړم                                                   

 

رنګ مې ژیړ شو/ ژوند مې واوښت په ناخوالو                                         

قسمتونو  د  نیستۍ  د  کور کور به  کړم                                                 

 

مشره لور مې / په عربو چا  کړه  خرڅه                                                 

کشرۍ  لور  ته  مې / د سپو ډلې  تاویږي                                                

 

د  غیرت  له  سوزه  سوځم/   ویلې  کیږم                                                

په  تندې  مې / د  سکروټو  اور  بلیږي                                                   

 

د   تحصیل   سکه /  نا چله شوله  خدایه !                                               

اسیا وان  له ژرندې  ؤ  ؤوت حکمران شو                                                

 

د  عرفان   ډیوه   وحشیانو   ؤ   وژله                                                    

پادوان   زمونږ   د  کلي  قوماندان  شو                                                   

 

خدایه!  ستا  جهان  غدار  را   ته   تنور   کړ                                            

چیر ته  لاړ  شم / چاته څیرې خپل  ګریوان کړم                                        

 

خوار نصیب مې / د خوګانو خولې  ته  سپاري                                          

چاته   خاورې  په  سر باد/ چا  ته  فغان   کړم                                           

------------------                                                                             

 

د کبر لور                                                                      

 

چې بالښت یې د تاوس له بڼو جوړ وی                                                    

او  بړستن  یې  د  سمورو  له  پوټکو                                                     

په  څه  توګه  به  د کبر  لور آګاه شي                                                     

چې خواران او بې وزلان زمونږ د کلي                                                    

د  طالب  او  مجاهد   په   واکمنۍ  کې                                                    

د  ځوځانو  مارکونډو د  پاسه خوب کا                                                   

---------------                                                                                  

مونږ او هغوی                                                                   

 

د تاغوتي حکومت په تور دوران کې                                                     

فرعون    دعوا   د   خدایي    کوله                                                       

 

شداد  د  خلکو  شتمني  لوټه  کړه                                                          

چا   پاچا هي   چا  ګدایي   کوله                                                            

 

زمونږ  یې  واړه پالیزونه لوټ کړل                                                        

مونږ  لا  شکاڼه  ټه  پالیزوان  ویلې                                                       

 

زمونږ  یې  واړه  ماشومان ؤ وژل                                                         

مونږ  لا  هغه  ته  مسلمان  ویلې                                                          

 

د  دوی  نسونه  په  قورمو ماړه  ؤو                                                      

په  مونږ خوارانو  یې  روژې نیولې                                                        

 

ګیدړ  د  خوار  چورګوړي مور  وژله                                                    

لیوه  په  دښتو  کې   بزې  خوړلې                                                        

 

مونږ  پتنګان  وو  د  رڼا پسې تلو                                                           

هغوی د لمر پر ضد جګړې کولې                                                          

 

هغوی د دین  متاع  په شتو خرڅه کړه                                                   

په    مونږ  ټاپې   یې  د  الحاد  وهلې                                                       

-------------                                                                                  

 

د زمانې بدلون                                                                

 

دغه څنګه زمانه ده / ړوند لاښود د اولسو دی                                          

اوښ د  خره  پسې  روان  دي/ خر سالار د قافلو دی                                  

 

دغه څنګه زمانه ده / ګاډیوان حکمرانی کا                                               

منصبدار له ښا وتلی/ پادوان قومانداني کا                                                

 

دغه څنګه زمانه ده / چرمښکۍ د مار چیچل  کا                                       

خلګ پړي نه ډار شوي/ کیشپان  هم  ځورول  کا                                       

 

دغه   څنګه   زمانه  ده  /   مس  په  زرو  حساییږی                                

له  کودړو بنګړي جوړ دي/ خرموره په دور خرڅیږي                               

 

دغه څنګه زمانه ده/ شکوڼ  پاچا  د پالیزه  دی                                       

هندوانې ماتې پرتې دي/ د چرګانو ژوند تباه دی                                       

د ګیدړو شونډې سرې دي                                                                    

 

دغه څنګه زمانه ده/ رڼا نه لري لمرونه                                                 

ورځې شپې او شپې هم شپې دي                                                            

چا  سپوږمۍ  حلاله کړې/ د آسمان لمنې سرې دي                                     

 

او دغه څنګه زمانه ده                                                                       

ـ                                                                                         

ـ                                                                                        

ـ                                                                                         

ـ                                                                                          

ـ                                                                                         

ـــــــــــــــ                                                                                          

 

د ماهیانو کور                                                                   

                                                                 

دا د ماهیانو کور دی/ دغه د سین څپې دي                                               

دا د ښکلا سیمه ده/ دا د ښایست جرګې دي                                              

 

چا د ماهیانو په کور/ د سین په مستو څپو                                               

وچکالي را وستله                                                                               

چا  اوبه وچې کړلې/چا اوبه خړې کړلې                                                  

 

څوک  به  دا  وچ سندونه/ په اوبو بیا لمدوي                                          

څوک به ماهیان ماشومان/له پریشانۍ خلاصوی                                         

 

څوک به   د  وریزو د  اورښت د تقدس قرایت                                         

د  پاک  قران  د  آیاتونو  د توحید  په  ژبې                                              

 

د  وچو  ونو  د نیالګیو د ریښو غوږو کې بیا څڅوي                                   

 

کاشکې د سین د څپو/ د نڅا ګانو د پیغلوټو څڼې                                      

د وچکالۍ لمبو کې نه سوځیدای                                                             

                                                           

کاشکې ماهیان ژوندي وای/ او د ماهیانو په کور                                       

وچکالي نه لګیدای                                                                             

ــــــــــــــ                                                                                           

د اوس لپاره همدا شعرونه که ژوند باقي ؤ نور شعرونه به بل وخت ؤ لیکم د خدای ښه دې وي ـ له هالند څخه ستاسو د ټولو اکا عنایت الله پویان                        


December 4th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان