به یاد صوفی عشقری
محمدنعیم جوهر محمدنعیم جوهر

 

گر بشنوی چکامۀ خونبارِ عشقری
دیوانه میشوی توزگفتارِ عشقری

درزنده گی زدردوغمش کس خبرنبود
امروز گشته هرکی خریدارِ عشقری

یار و رفیق وهمدمی دنیای بیوفا
مرهم نگشت به سینۀ داغدارِعشقری

کافر دلانِ بیخبرازرمزورازعشق
سرمیزدند به کوچه وبازارِعشقری

شاه رفت وسلطنت همه بربادشدولی
ظاهر نگشت همدمی دربارِ عشقری

شایق جمال وبسمل وبیتاب وحیدری
بودند یار ویاور وغمخوارِعشقری

کهزادواعتمادی وقُربت درآن زمان
گفتند آفرین به گفتارِ عشقری

پورغنی و سآیر واسمعیل ووفا
مانند حیدری نشدند یارِعشقری

خال محمدشکسته دلی خسته پرورم
کاغذ سیاه نه کردزاشعارِعشقری

دیروززمانِ شوقی وننگیالی وخیال
سرمست بودند ازگل وگلزارِعشقری

تالحظه های مرگ به پیرِشکسته دل
لُطفِ نکرد شوخِ دل آزارِعشقری

از باغِ آرزوی دلش سالهای سال
خارِ عصا نگشت به رفتارِ عشقری

چیزی بجُز خزانۀ دردوستم نداشت
زیر لحاف و دوشکِ کمبارِعشقری

رفتم که باخبر شوم ازروزگاراو
داشت گریه وفغان درودیوارِعشقری

فرزندنداشت تاکه کندگریه برسرش
خون میچکید ز بامِ چککبارِ عشقری

بعدازوفاتِ اوکه شنیدم هزاربار
هر بیوفابگفت که منم یارِعشقری

آرمانِ عشقری به خدا میبرد مرا
یکروز زیر خاک به دیدارِ عشقری

مانندعشقری شده حال واحوالِ من
دنیاست بیخبر ز گرفتارِ عشقری

امروزاز زبانِ دلی (جوهر)ات شنو
فریاد های دردِ دلِ زاری عشقری

)
20.05.2011
آ لمان
 



گفتم چه میخواهی بگو

i


گفتم چه میخواهی ز من، گفتا  پریشان  بینمت

گفتم   ترحُم  کن به  من، گفتا به  زندان بینمت

گفتم زبانم پاک نیست،دل دربرم صدچاک نیست

گفتا تو کی عاشق شدی،تا پاک وعُریان بینمت


گفتم توانِ سجده نیست، درخاکِ کویت جان را

گفتا که خواهم  از خدا،اُفتادن وغلطان بینمـت


گفتم  ز مین  و آسمان  ، قُربانِ  دیدارت   کنم

گفتا  مزن لافِ از  وفا،پابندِ هجران بینمـــــت


گفتم چه میخواهی صنم،بازازدلِ مسکین بگو

گفتا که  در پای اجل ،یک جسمِ بیجان بینمت

 

گفتم  اگر گشتم  گدا  ، شاید  فراموشم   کنی

گفتا شُکر گویم خداهمچون گدایان بینمـــــت


گفتم  اگردل ناله  کرد ،نزدِ  کی  فریادش برم

گفتا شب وروز کاشکی،چشمان گریان بینمت


گفتم  سرا  پا  آتشم  ،  شاید  بسوزانم   تُرا

گفتا که خاکستربسر،چون قوغِ سوزان بینمت


گفتم  خریدارِ   دلی  ،یا   عاشقِ  خون  جگر

گفتا کبابِ دل خورم،تاسینـــه بریان بینمــــت


گفتم کُجا  باید  برم  ،دل را به  دیدارِ  رُخت

گفتا  گریبان پاره کُن، تا در بیابان بینمــــت


گفتم ز چشمانِ دلم خون میرود ،باور  نکرد

گفتا دوچشمِ خونفشا ن،درزیرِباران بینمـــت


گفتم  چه  سازم  با دلم،رحمی نما بر بسملم

گفتا طبیبِ مشکلم، فارغ ز درمان بینمــــت


گفتم علاجِ  دردِ  من، پیدا نگردد  د رجهان

گفتا به زیرِخاک هم،آتش به دامان بینمــــت


گفتم ز(جوهر)نشنوی تاکي فغان وناله اش

گفتا که یک عُمرِ دیگر،درکُنجِ زندان بینمت




December 16th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان