بازگشت
دست خون چکان طالب
مولانا عبدالکبیر (فرخاری) مولانا عبدالکبیر (فرخاری)

                                                                              ونکور کانادا

(طالب)  نان گدایی را نزیبد ســـــــــــروری                یا بگیرد برکف قدرت نظام  رهـــــــــــــــبری

مینهد سر پیش پای دشمن میهن  مــــــــــدام                بهتر است یابد ز ( آی, اس,آی ) برگ چاکری

کتله ی بیدادگر شالوده ریزد نظم جهـــــــل                 میزند طبل اناالحق در نظام       خر    خری

خون انسانرا برغم حکم مولای  جهـــــــــان                برزمین ریزد به چنگالش چو وحشی  جنوری

در شگفتم زین هیولای ستمگســــــــتر خدا                میتراود از دودستش  خون زیبا     پیکــــــــری

می درد ظلمت  سرشتـی سینه درد آشنا                    می کشد باتیغ کند انسان والا   گوهــــــــــــری

انتحاری کی مسلمان است آید در   نماز                    بم کشد بر قتل مردم از فراز    منبـــــــــری

از ابابیل ای خدا با قهر چون اصحاب فیل                 سنگ ریزی بر سرش از بام چرخ چنبـــــری

وحشی در خون مردم غوطه زد در میمنه                 برکتاب هرگز ندارد انتـــــــــــحاری   باوری

سخت بیرحم اند این دیوان جنگل بیدریغ                   گل نسازد شمع بزم عید مردم کـــــــــــــافری

زاده ی سوراخ  دیوار اند نی ام البشـــــر                 زان ستیزد برزنی  کوراست لطف    مادری

آنکه دارد از توان آرد به گــــیتی مولوی                  طرح دارد در بغل آیین دانا       پــــــروری

از هزاران بو لهب ها یکه تازی درجهان                 میپرستی چشـــــــــــــم کور بت پرست  آذری

تا نیاید رنج بیجا در گذرگاه زمــــــــان                    بگذر از دستــــــــــور و فرمان عدالت گستری

یک دوجام  می زمینای ادب  ریزم ببزم                  (ساقی) زیبا سخن لب ریز پر کن   ســــــاغری

تابکی (فرخاری) خوانی قصه ی موش و پشک

چشم کور هرگز نبیند  رسم و راه دلبــــــــــری

 

 

 


November 5th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان