سپينې خبرې
دعنایت الله پویان لیکنه  دعنایت الله پویان لیکنه

  آیا هغه غدار چې د رشوت او تقلب له لارې یې ؤلوسی جرګې ته لاره موندلې ده اوځان د ؤلس استازی بولی په واقعی توګه د ؤلس استازی کیدای شي؟ آیا د هغه تش په نامه دروغجن ریا کار عابد لمونځ چې د خنځیر په بولو یې اودس کړی وی او له بدن یې د خنځیرخوسا بویونه پورته کیږي د قبول وړ لمونځ کیدلای شي؟ دا هغه پوښتنې دي چې د پوهې خاوندان یې باید له  ګرانې خورسیمینې بارکزۍ څخه ؤکړي او ورته وایي ستا لپاره د ویاړ خبر دا ده چې ته  له  هغو  غدارانو او وحشیانو بیله یې  کوم چې د حرامو او غلا په پیسویې جرګې ته خپله لار پرانستې ده-  ستا زړورتیا او حماسه به د انګریزی او پاکستانی استعمار په وړانډې یوزلي بیا د نومیالۍ  ملالې د قیام اود پاڅون خاطرې را ژوندۍ کړي- زه ستا حماسه د ستاینې وړ بولم او ستا د بریالیتوب لپاره چې د ټولو افغانانو بریا ده دعا کوم او خپل دغه له فریاد ډک شعرچې ستا د میړانې په مناسبت لیکل شوی دی د تاریخ په دغو خونړیو شیبوکې د ګران وطن ځوریدلو اوکړیدلو خلکو ته یې په مینه ډالۍ کوم                                                       

 

لویه خدایه!                                                                              

که دا ستا واګې زما وای                                                             

او آسمان او آسمانونو                                                                  

د بنده خبر منلای                                                                      

ما ویلې به آسمان او آسمانو ته                                                       

آسمانونو، را ګذار شئ                                                                

د ظالم د کور دپاسه                                                                    

چې د ظلم/ له سرو وینو/ ډک لاسونه دچا مات شي                             

خو ته نکړې/ هغه څه چې زه یې غواړم                                          

ستا د صبر دنیا لویه ده صبور یې                                                 

لویه خدایه!                                                                             

که د لمر واګې زما وای                                                             

او لمرونو/ د بنده خبر منلای                                                        

ما به لمر ته په تکرار تکرار ویلې                                                 

چې اې لمره!                                                                           

د ښکلا د آیاتونو پیغامبره                                                            

ورته ګوره/ هغه چاته                                                                

چې دعوا د پارسايي کا                                                                

خوشییطان دی                                                                           

د یزدان پاکو جامو کې                                                                

چې لیوه دی                                                                             

خو آغوستې يې جامې د کوم شپانه دي                                            

په هغه باندې                                                                         

د اور/ د سرو سکروټو/ ګذار ؤکړه                                                

چې شیطان پټو پردو نه را بهر شي                                                

خو ته نکړې/ هغه څه/ چې زه یې غواړم                                         

ستا د صبر دنیا لویه ده صبور یې                                                  

لویه خدایه!                                                                              

که د ځمکې واګې زما واي                                                          

ما به هغه خولې څیرلې                                                               

چې په حق نه ګړیدلې                                                                  

ما به ژبې غوڅولې                                                                   

چې رښتیا یې نه ویلې                                                                

ما به هغه سترګې کسو نه کاږلې                                                     

چې د خلکو د ناموس په لور کږې وې                                            

ما به زامې ماتولې                                                                    

د هغه پلیت انسان                                                                       

چې دعوا د خدایی یې/ د فرعون په څیر کوله                                    

ما به ږیرې/ د انګار په اور سیځلې                                               

چې سپیڅلې ږیرې نه وې                                                             

او د خلکو د فریب اغوا لپاره                                                       

په ټټر را زنګید لې                                                                      

خو ته نه کړې هغه څه چې زه یې غواړم                                          

ستا د صبر دنیا لویه ده صبور یې                                                

غفران غواړمه / له تانه                                                          

خوله دې ماته شي زما چې ما ویلې                                                

که دا ستا واګې زما وای                                                            

ما به زامې ماتولې                                                                     


October 14th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان