عـیـد پیغـام محـبـت
عبدالودود فضلی عبدالودود فضلی

رمـضان رفـت وعـیــد آورده بـــرمــا نـــور رحـمــت را

بــــه شـهـردل چـنــان بکـشــوده اسـت بــازار الــفــت را

 

کمـیـنگـاهــان کـیـــن مـسـدود گــردان بــا جـمـال عـیــــد

بــه خــاک تـیـــره مـعــدومــش بکــن کــلابِ نـفـــرت را

 

ز آبِ الــفــت ویـــاری نـمـــا پــیــمــانــــه را لــبـــریــــز

بـــروی  دوســتـــان  بـکـشـــای آغــــوش مـحــبـــــت را

 

بـیــائـیــد دوســتــان بـــر دور یـکــدیـگـــر بـیــاســـایــــم

شـراب هـمـدلـی نــوشــیــم وگـیـریـــم جـــام عـشــرت را

 

چــه بـاشــد حــاصـل نـیکـش زبــدخــواهــی وبــد بـیـنـی

بـــه آزمــایــش بگـیــریــــم راه انـســانــی وحـکـمــت را

 

بـسی رنج وسـتـم دیــدیــم زخـودخــواهـی وخــود سـازی

بــه آتـش می نـسـوزانـیـم چـرا ایــن خــوی وخـصلـت را

 

چـنــان صبـح بـهـــاران پــاک گــرســـازیـــــم غــبـار دل

بـکــاریــــــم بــرشــیــاردل نـهـــال وتـخــــم شـفــقــت را

 

نـمازعـیــد چــون کــردیــم وعـیــد بـا کــردگــارخــویـش

وفــا بــا عـهـــد وپـیــمـان و نگـهـــــداریـــــم امــانــت را

 

بــه سـان دانــه ی ارزن چـنـیــن پــاشــیــده ایـــم از هـــم

بـیــا در دامــن غــربــت گــــذاریـــــم پـــای وحــــدت را

 

زبــان و قـــوم و رنـگ و بــــونگـنـجــد درخـیــال عـقــل

کــه مـایـک قــوم افـغــانـیــم بـــدانــیــم ایــن حـقـیـقـت را

 

بـروای دشمـن فـاسـق کــه مکــروحـیـلــه ات بـیـجــاسـت

بـیــاور راهــــب هـسـتـی تـــــو پـیـغـــام صــــداقــــت را

 

نـسـیــــمِ بــــــالِ مــرغـــــــانِ سـعـــادت آرزو داریـــــــم

چـنـیــن ازحــق طــلــب داریــــم هـمــای بــا ســعـادت را

 

بـیــا ای حــاتــــم مـهــر و تــــو ای آئـیــنـــه دار عــشــق

بکــَش مــا را بــه آغــوشـت بـکــن لـطـف وسـخـاوت را

 

اگــر لـفـظِ مــن و تـــو درمـیــان نـــایــــد مـنـــم ضـامــن

مـن وتــوجــان وتــن بــاشـیـم نـمـایـَــم ایــن ضمـانــت را

 

چـراغ عـشـق روشـن کـن کـنـون "فـضلی" کــه دم داری

بـقــایـی نـیـسـت درعـمـرت مـــده از دســت فــرصـت را


September 6th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان