بازگشت
نامهء سر گشاده عنوانی رئیس جمهور کرزی
سید زبیر واعظی سید زبیر واعظی

 

ای کرزیا! ز پرسش روز جزا بترس          زین نالهء حزین من بی نوا بتــــــرس

ز آه یتیم و بیوهء میهن جـــدا بترس          از قبر و مار و گژدم و از اژدها بترس

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

از شخص تو شکایه کنم یا ز روزگار         افزون گشته رنج من زار بیــــــــــقرار

جانم بلب رسیده ز اوضـــاع این دیار         باید حذر کنی تو ازین آه پر شـــــــــرار

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

ملت ز دست دارهء تو گوی چون کند؟       هر دم ز سینــــــــــــه آه پیاپی برون کند

دلهای پر ز عاطفه تالاب خــــون کند         آه و فغـــــان و ناله و شور و جنون کند

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

آسوده حال کیست؟وگر هست به ندرت است      چند رشوه خوار و خائن کشور به عشرت است

اهل وطن که واجد علم و فضیلت است      زین ماجرا به فکر و غم و رنج و حسرت است

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

بنگر که وضع ملک به کجا ها رسیده است       بر ملت فقیر چه ستمها رسیـــــــــده است

شور و فغان به عالم بالا رسیـده است      تا کهکشــــــان و تا به ثریا رسیده اســت

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

تا دولت ضعیف تو گنــــــدیده تر شده                این حال و روز مردم ما تیـــره تر شده

شالودهء نظــــام تو شاریده تر شـــده                بحران درین وطن ، چه پیچیده تر شده

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

دنیا گذشتنیست به هررنگ گوش کن                این تاج و تخت می گذرد خوب هوش کن

!مسئول پذیر بوده و باری بدوش کن                 نه ، بوسه بر رکــاب اوباما و بوش کن

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

!جعل و تقلب از خود و از پارلمان ببین!          نقض حقوق مــــــــردم افغان ستان ببین

!از دادگاه ویژه و از داد ستان ببیــــــن!         ریشخند عام و خاص شدید در جهان ببین

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

ملت به حال ابتر و دنیا به کــــــام تو           این توسن فلک شده چند روزه رام تـــــــو

نوشد شراب ذلت هر دم ز جـــــام تو           از فکر و ایده ها و ز تدبیر خــــــــام تـــــو

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

بیچاره کشوری که توئی شهریار آن           آواره ملتـــــی که توئی غمگســـــــــــار آن

یا دولتی که همچو تو شد پاسدار آن           راه نجات بسته شد از هر کنــــــــــــــار آن

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

خود را درین زمانه کمی استوار کن          بیدار شو ز غفلت و مــــــــــــردانه کار کــن

جان را فدای میهن و مردم نثار کن           مردی گزین و جهد نما ، ننگ و عــــار کـن

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

 

مدح شهان واعظی کردن بسی خطاست     چون مرجع ثنای تو میهن ویا خـــــــــداست

بر کرزی و حکومتش این نامه بس به جاست     کسب رضای مردم خوشبختی شماســـــــــت

آخر ز بنده شرم کن و از خدا بترس

جولای 2011

 


July 25th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان