تلخکها
نورالله وثوق نورالله وثوق

--------
 
 
پاگِرد
دروغ آنسان به اینان ورد گشته
که شیطان پیش شان شاگردگشته
چه می ایستی به پای وعدةِ راست 
 به شهری کو  پُرازپاگِرد گشته
..........................
گِردی عقل
زبان  را ناامیدی وردگشته
توحُّش وردِ هر هاتبرد گشته
چنان پیچیده شهری درسیاهی 
که عقلِ مردمِ ماگردگشته

 .........................
تلخکها 
چه تلخکها که اینجا گِردگشتند
دروغین وعده هارا ورد گشتند
پیِ تبلیغِ بُنگاهِ جنایت
فریکانسی به هر هاتبرد گشتند

.........................
 چترِدل
ستونِ سنگرِسالوس گشتیم
 برای دیده هاکابوس گشتیم
چراماخیسِ بارانِ هواییم
مگرازچترِدل مأیوس گشتیم

..........................
دامانِ صدا
که می گیرد زآتش دادِ مارا
نکرده جویِ فکری  یادِ مارا
به زن دستی به دامانِ صدایی
بکوب ای دل درِفریادِ مارا

..........................
یخن گیرِ
به پَر تا آنسوی فریاد یارا
مترس ازهای وهوی باد یارا
یخن گیرِ صدای دیوودد شو
بگیر از ناروایی داد یارا

...........................

قامتِ ایمانِ
صداهادرگلوانبارگشته
میانِ دیده دشمن خارگشته
دریغاقامتِ ایمانِ دیروز
به پیشِ رویِ دل بردارگشته

..........................
بلاناقه 

گهی سنگِ سرِ راهِ دل استیم
گهی سنگربرایِ قاتل استیم
به ناحق حق به باطل می سپاریم
بلاناقه بلا را محمل استیم
..............

گریبانِ عسس  
شکستم برجُ  وبارویِ  قفس را
زجاکندم    بُن وبیخِ هوس را
زبندِ  شک یقین را  وارهاندم
گرفتم   تاگریبانِ عسس  را
...............


قسم خوردم
نه سردارم نه سامان دارم ایدوست
دلِ آتش به دامان دارم ایدوست
نیارم بر  زبان جزنامِ جانان  
قسم خوردم که تاجان دارم ایدوست

...............
رسمِ تازه
نشستم فکرِسوزوسازکردم
سرِ دلهایِ تان رابازکردم
دلِ خودرا به دریا می توان زد
همان رسمی که من آغازکردم

.................


۱۳۸۸/۶/۲۵


September 17th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان