دريا
ناهيدبشردوست ناهيدبشردوست

از دل دره ميشود پيدا

مست و غلتان و پر خروش دريا

ميسپارد رهش به جانب باغ

تا بگيرد ببر نسيم صبا

 

مست و آزاده و شتابان است

از سکوت و غمش  گريزان است

نيست در قيد هيچ زندانى

 رگ پر خون هر بيابان است                                           

 

گهى در بر کشيده دختر ماه                               

گاه شاخ درخت و رقص پگاه

گهى سر مست ميرود به چمن

سر کشد هر کجا دلش دريا

 

گل و سبزه کناردريااست                                                

تشنه در انتظار در يا است

همه جا در شکوه شادابى

مقدم نو بهار، دريااست

 

 

دوست دارم نواى دريا را

شر و شور و صداى دريا را

تاکه ره ميبرد به پيکرشب

 مستى لحظه  هاى دريا را

 

عاشق ام  بر هوائى دريايى

بستر سبز و خواب رويايى  

چه دل انگيز اگر به بهمن موج 

همچو قو جان دهم به تنهايى  

                                        ١٣٨٤\\١١\\١٦

 

 

 


September 17th, 2007


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان