دیوانَگی
اناهیتا محبوب اناهیتا محبوب

در جوانی   دوستی   دیوانَگیست  

 زندگی   با گریه   پُرناله    گیست

گرشدی هوشیار  باز  این کار نیست

عاشق هستی لیک شب ها تار نیست

 دوستی  با منطق  است در هرزمان

نیک  خواهی  در سلوک  در  زبان

نی  غورورات  زیر پا سازی به کس

نی به هر جا سرزنی چون خار خس

گر  دلت صد  تیر خُرد از  رنج غم

کی  بِگردی  پیش  کس با  چشم  نم

رسم  گیتی    را  شعار  ات  میکنی

هر   شجاعت   افتخار  ات   میکنی

هرکه را "محبوب " نمیسازی به خود

هر زمان  محبوبی  هم نازی  به  خود

21 می 

بشنو از من نالهُ‌غوغای من


صبح "محبوب" 
بی نگارآغازشد

از  جفای  دلبری   ناراض   شد

بوی  غم  آمد زگل ها  در چمن

میگریست هرشاخه برفریاد من

بلبلان   درناله  ها  هردم   تپید

قطره  های خون  زقلبم میچکید

بال من بشکسته بود از دست غم

حلقه  مِیزد  اشک درچشمان نم

قلب  پرمهرم  زغوغا  درگرفت

شُعله  ها زخم  دلم  از سر گرفت

چون غروب رنگ بهارم زرد شد

دستُ  پا  لرزید  هردم   سرد  شد

آب خشکید در دهان از دست درد

بس  که  ترسیدم  زدرد های  نبرد

بر  عبادت  نیمه   شب    پرداختم

روبه    قبله     محشری    انداختم

سر زدم   درشکوه  بردرگاه رب

روشنی دی رب تو این دنیای شب!

زنده  بودن  زندگی   کردن   نشد  !

زندگی  یا  عشق   با  مُردن  نشد

رب تویی "محبوب" دردنیای من

بشنو از من نالهُ‌غوغای من


May 23rd, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان