سروده ای ازسيد زبيرواعظی سروده ای ازسيد زبيرواعظی

 

نه برهرشمع تابان ميبرم رشــک             نه برهرچرخ و جولان ميبرم رشک

نه برهرخُلد رنگين ميدهـــــم دل             نه برهر باغ و بوستان ميبرم رشک

نمی انديشــم ازدونان به يک جو             نه برهرقصر و ايوان ميبرم رشـک

ندارم چشـــم برجايـگاه و مکنت              نه برافسون دوران ميبرم رشـــــک

ربود ازمن فلک آن آشــــــــيانم              بدين غربت زهجران ميبرم رشـک

برای درد ورنج ميـــــــــهن من              چو مرغ زار و نالان ميبرم رشـک

مراازجنگ، نفرت بودزين پيش               کنون وحشت برانسان ميبرم رشک

 

زبير ازمکر اهريمن نه نالــــد

 

زتقصير عزيزان ميبرم رشک


October 23rd, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان