عروسک
نورالله وثوق نورالله وثوق

اهدابه

بیوه زنانِ شهرِکابل

 

آهنگِ مردم    

پیاپی  زنگِ  مردم را  بزن یار

به سینه  سنگِ مردم را بزن یار

به هرسازی که میخواهی به رقصی

فقط  آهنگِ  مردم  را بزن یار

...............

بویِ دال

خبر  از  نانِ   صلحِ   ریشخند  است

صف اندرصف مصافِ چون وچند است

شنیدم   از  زبانِ    سفرۀِ   جنگ

که   بویِ  تندِ  دال هرسوبلنداست

..........

تاریخِ  موشک

مرا  تاریخِ  موشک  می شناسد

ز رمز و رازِهرتک می شناسد

مرا پس لرز هایِ    شهرکابل

مراویرانه بی شک می شناسد

........

عروسک

مرا هر بیوه بی شک می شناسد

مر ا ازبوی   موشک می شناسد

مرا   همسایه   درمیدانِ بازی

به عنوانِ عروسک می شناسد

 ............

بدلکاران

 بدلکاران  نام   و ننگ  ماییم

رفیق  جاده هایِ  جنگ  ماییم

پیِ  تقدیمِ   پُستِ   پَستیِ دل

درِ  هرخانۀَ را  زنگ  ماییم

.................

 فراموشی

شتا بِ  شعلۀِ    شیّاد  ماییم

 نماد   جنگ  بی  بنیاد ماییم

برای  کابلِ  در خون شناور

فراموشی  غم   را یادماییم

.........

جنونِ انفجار

مپنداری    که   یاری  آید از ره

 نویدِ   نو بهاری   آید    از  ره

زسویِ   سایه ی   همسایه ی   ما

جنونِ    انفجاری   آید    از  ره

............

شا خِ شیطان 

 نشانِ  شا خِ شیطان گشته پیدا

بلایِ  جان   ایما ن گشته پیدا

 ازین  گرگِ  بیابانی  بپرسید

چسان یکباره  اِ نسان گشته پیدا

..........

واهی

چرا رسم  و رهِ   واهی نگیریم

سرِ  راهِ   دل آگاهی  نگیریم

نمی شرمی که از آبِ گل  آلود

بسانِ   دیگران  ماهی نگیریم

.........

باران  راکت

بپا تا زخمِ مردم  تازه  گردد

جنون  ازنو   بلند   آوازه گردد

صدایِ  جرجر باران  راکت

به هردروازه بی اندازه گردد

..........

سوزِ پسین

چه کردی   دیدگانِ  راه بین  را

 بَدَل  کردی به دنیا اصلِ دین را

به پیشِ  مردمِ  خود سر بزیری

ندیدی  ازچه رو سوزِ پسین را

 

.......

 

 

پنج شنبه  12 -1- 1389


April 1st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان