بازگشت
حضرت عیسی مسیح علیه السلام
سید احمد ضیا نوری سید احمد ضیا نوری

درود و سلام خدای بزرگ بر حضرت عیسی بن مریم روح الله و پیغمبر عظیم الشأن. سلام خدای بزرگ بر مادر عظیم الشأنش مریم عذرا و صدیقه حورا، که با نفخه الهی چنین فرزند بزرگی را به تشنگان رحمت الهی تسلیم نمود! درود بر روحانیون و احبار و رهبانان که با تعالیم عیسی مسیح، نفس سرکشان را به آرامی دعوت می کنند! درود بر آنان که از تعالیم آسمانی عیسی روح الله برخور دارند. مسیح، پیامبر راستی و درستی که برای برقراری عدل و رحمت مبعوث شد و با گفتار آسمانی و کردار ملکوتی خود، ستمکاران را محکوم و ستم دیدگان را پشتیبانی می کرد. عیسی(ع)، پیام آور توحید و رسول آگاهی بخش و رهایی بخش بود. میلاد با سعادت حضرت عیسی بن مریم علیه السلام پیامبر بزرگ الهی، منادی یکتا پرستی، پرهیزگاری و فضایل انسانی و فرا رسیدن سال جدید میلادی را به همه ی مسلمانان و همه ی ملت ها تهنیت و شادباش میرسانم. آرزو میدارم که سال نو میلادی، سال عاری از خشونت، کشتار، بی رحمی، و بی عدالتی برای انسانهای روی زمین باشد.

زلال وحی : یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ ای مریم، خداوند بشارت می دهد تو را به کلمه ای از خود که اسم او مسیح عیسی بن مریم است، فردی آبرومند در دنیا و آخرت و از مقربان درگاه الهی. درس های لطیفی که این آیه شریفه می دهد:

ــ از اعجاز حامله شدن حضرت مریم (ع) بدون اینکه هرگز شوهری انتخاب کرده باشد. ــ مسیح بودن وجود مقدس حضرت عیسی(ع). ــ خوانده شدن عیسی(ع) به نام مادر، چون پدری نداشت و به نام مبارک عیسی بن مریم. ــ وجاهت آن پیامبر بزرگ الهی در دنیا و آخرت، علی رغم اتهام ناروایی که یهودیان متعصب به مادر مقدسش می زدند. ــ بیان مقرب درگاه الهی بودن حضرت مسیح (ع) در آخرت است که این بالاترین مقامی است که خداوند معدودی از خواص بندگان خویش را میدهد و تصور آن، برای مؤمنین معمولی به هیچ وجه ممکن نیست.

معجزه یک تولد : حضرت عیسی بن مریم (ع) یکی از پیامبران اولوالعزم است که هم تولد و هم زندگی و هم پایان کار او، همراه با معجزه بوده است. او با اراده خداوند، بدون داشتن پدر، از مادری پاکدامن و موحد به نام مریم به دنیا آمد. خلقت عیسی(ع) بر خلاف سنت جاری در بشر است، چراکه هر فرزندی دارای پدر و مادر است، ولی او بدون پدر به دنیا آمد. همین مسئله باعث شد که از این شگفتی و معجزه بپندارند که او مخلوق نیست. اما قرآن بر این پندار خط بطلان کشیده و فرموده است: إِنَّ مَثَلَ عِیسَی کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُن فَیَکُونُ، آفرینش عیسی برای خداوند چون آفرینش آدم است که او را از خاک آفرید. سپس به او گفت: موجود شو! بی درنگ موجود شد. مسیحیان می گفتند: عیسی پسر خداست، یا می گفتند: عیسی خداست، و یا می گفتند: یکی از اقانیم ثلاثه است، اما قرآن کریم که خود معجزه بزرگ الهی است، با استدلالی ساده و درخور فهم و در عین حال قوی و استوار، عیسی(ع) را با آدم مقایسه کرده، تا شاید مسیحیان بیدار شوند و با این مقایسه، حکم کنند که اگر پدر نداشتن موجب خدا بودن یا فرزند خدا بودن است، نداشتن پدر و مادر که امتیازی بزرگ تر است، به طریق اولی، موجب خدا بودن یا فرزند خدا بودن آدم است. در حالی که تاکنون، هیچ کس آدم را خدا یا فرزند خدا ندانسته است. معجزه های آن حضرت در اول زندگی اش بسیار بوده است. مانند: تکلم در دوران نوزادی، شفا دادن افراد نابینا و بیمار، و سایر موارد که همه به فرمان و اراده خداوند به وقوع می پیوسته است.

رسالت عیسی (ع) : عیسی(ع) در عصری پرآشوب و آشفته و مملو از ظلم و ستم ظهور کرد؛ عصری که نیاز به یک رهبر آسمانی که مردم منحرف را اصلاح و از بدبختی ها و گمراهی ها نجات بخشد، کاملاً احساس می شد. حضرت عیسی(ع) رسالت خویش را اعلام داشت و مردم را به تقوا، خداپرستی و دعوت به حق فراخواند. آن حضرت در نجات بخشیدن یهود و نابود کردن ریشه های انحراف آنان، رنج ها برد و فداکاری ها کرد. بنابر فرموده قرآن، او خطاب به بنی اسرائیل می گفت: ای بنی اسرائیل! خداوند را که پروردگار من و پروردگار شماست بپرستید. هر کس به خداوند شرک بورزد، بهشت بر او حرام می شود و سرانجام او دوزخ است. آن حضرت با خرافه ها و تحریف هایی که در دین حضرت موسی (ع) به وجود آمده بود مبارزه کرد. اما پیشوایان یهود که با آمدن حضرت عیسی(ع) مقام و جایگاه خود را از دست رفته می پنداشتند، از رسالت او بیمناک بودند، علیه او فتنه انگیزی می کردند. سرانجام مصمم شدند آن حضرت را به قتل برسانند. اما خداوند او را از نظر آنان پنهان نگاه داشت و آنان فرد دیگری را که با حضرت عیسی(ع) شباهت یافته بود، به اشتباه به دار آویختند و همچنان در اشتباه ماندند و گمان بردند که حضرت را به صلیب کشیده اند. این واقعیت در قرآن به صراحت ذکر شده است. حضرت عیسی(ع) می فرمود: پروردگار من و شما خدای یکتاست. او را بپرستید، راه راست همین است. حضرت عیسی(ع) هیچ گاه ادعای خدایی نکرده است و اینکه برخی او را خدا می دانند و می خوانند، از پیش خود ساخته اند. حضرت عیسی(ع) چون دیگر پیامبران، انسانی بود که از سوی خدا به او وحی می شد و برای هدایت و راهنمایی جامعه برانگیخته شده بود. اینکه (مسیح هم بنده ای از بندگان خداست) و در کلام روشن خدا، قرآن، آمده است، با خرد و عقل هم، موافق است، زیرا بشری که چون دیگر افراد و مثل همه، از خود هیچ توانایی ندارد و همانند مردم و پیامبران دیگر، به لوازم زندگی بشر مانند غذا و خواب نیازمند است، به حکم خرد، سزاوار پرستش و عبادت نیست. پس از حضرت عیسی(ع)، آیین پاک او اصالت خود را از دست داد و شرک و بت پرستی در آن راه یافت. اما همه ما می دانیم که خدا جسم نیست تا مکان داشته باشد و یا جزئی از او جدا گردد و پسر خدا نامیده شود. و نیز با خود دریافته ایم، خدا مکان ندارد تا در چیزی بگنجد و حلول کند یا به صورت بشری درآید. به علاوه، چگونه ممکن است خدای بی نیاز، به خوراک و پوشاک نیازمند باشد؟! پس اگر درست (بیندیشیم) تصدیق خواهیم کرد که حضرت مسیح (ع)، چون همه پیامبران دیگر، بنده خداست و مسئله الوهیت (خدایی) او اساسی ندارد. اگرچه اساس پیام الهی که عیسی(ع) به تبلیغ و تعلیم آن می پرداخت، با دیگر انبیا توحیدی یکسان است، ولی شرایط زمانه و فضای سیاسی که او در آن قرار گرفته بود، عیسی(ع) را به تأکید ویژه بر صلح و نفی خشونت، وا داشته بود. کتاب انجیل : انجیل، به معنی بشارت است و نام کتابی است که بر حضرت عیسی نازل شده است. قرآن کریم هر جا از کتاب عیسی نام برده، آن را به صورت مفرد آورده است. از این نکته میتوان دریافت که اناجیل چهارگانه وحی الهی نیستند. تعبیر روح خدا به حضرت عیسی به سبب آن است که وجود آن حضرت، هم روحانی است و هم وجودی است حیات بخش، چرا که حامل رسالت الهی به پیامبران است که احیا کننده همه انسان های لایق است. دلیل دیگر نیز عظمت و شرافت روحی آن حضرت است. مسیح(ع) اقرار می کرد که بنده خداست و پیوسته می فرمود که خدا، پروردگار من و شماست و مردم را به پرستش خدا می خواند. بهترین و دقیق ترین و کامل ترین منبع درباره حضرت عیسی، قرآن است که ما را در جریان جنبه های مختلفی از زندگانی آن حضرت قرار میدهد و نکاتی را مطرح میکند که برای بیشتر پیروان او ناشناخته و مجهول است. حضرت عیسی مسیح، پسر مریم بود و بنده خدا و اعجاز زنده تاریخ که چشمه های زندگی از سرانگشتان پر مهرش بر جان ها می ریخت و روح ها را نوازش می کرد. او کلمه خداوند بود و شعله ای الهی بر کالبد زمان. سلام بر او و روزی که در کنار مهدی موعود دوباره خواهد آمد.

خواهش حضرت عیسی مسیح : عیسی(ع) به حواریین گفت: (من خواهش و حاجتی دارم، اگر قول می دهید آن را برآورید بگویم.) حواریین گفتند: هر چه امر کنی اطاعت می کنیم. عیسی از جا حرکت کرد و پاهای یکایک آنها را شست. حواریین در خود احساس ناراحتی می کردند، ولی چون قول داده بودند خواهش عیسی را بپذیرند، تسلیم شدند و عیسی پای همه را شست. همین که کار به پایان رسید حواریین گفتند: تو معلم ما هستی، شایسته این بود که ما پای تو را می شستیم نه تو پای ما را. عیسی(ع) فرمود: این کار را برای این کردم تا به شما بفهمانم که از همه سزاوارتر برای خدمت مردم، عالم است، و گفت این کار را کردم تا تواضع کرده باشم و شما درس تواضع را فرا گیرید و پس از من که عهده دار تعلیم و ارشاد مردم می شوید، راه و روش خود را تواضع و خدمت به خلق قرار دهید. چون حکمت با تواضع رشد می کند نه با تکبر، همان گونه که گیاه در زمین نرم دشت می روید نه در زمین سخت کوهستان.

　

دو جمله کوتاه در مورد عیسی ع جواهر لعل نهرو: مسیح مدعی الوهیت و خدایی نبود. اما مردم دوست دارند که مردان بزرگ خود را به گونه خدا بدانند ویل دورانت: با توجه به عقاید مسیحیان، مسیحیت شرک را از میان نبرده، بلکه آن را پذیرفته است.

　

عیسی مریم به کوهی می گریخت

شیر گویی خون او می خواست ریخت

آن یکی در پی دوید و گفت خیر

در پی ات کس نیست چه گریزی چو طیر

با شتاب او آنچنان می تاخت جفت

کز شتاب خود جواب او نگفت

یک دو میدان در پی عیسی براند

پس به جدّ جدّ عیسی را بخواند

کز پی مرضات حق یک لحظه ییست

که مرا اندر گریزت مشکلی است

از که این سو می گریزی ای کریم

نه پیت شیر و نه خصم و خوف و بیم

گفت از احمق گریزانم برو

می رهانم خویش را، بندم مشو

گفت عیسی که به ذات پاک حق

مبدع تن خالق جان در سبق

کان فسون و اسم اعظم را که من

بر کر و بر کور خواندم شد حسن

خواندم آن را بر دل احمق به ود ( ود ـ دوست )

صد هزاران بار و درمانی نشد

گفت رنج احمقی قهر خداست

رنج و کوری نیست قهر، آن ابتلاست

ز احمقان بگریز چون عیسی گریخت

صحبت احمق بسی خونابه ریخت

اندک اندک آب را دزدد هوا

وین چنین دزدد هم احمق از شما

آن گریز عیسی نه از بیم بود

ایمن است او آن پی تعلیم بود

حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی

                                                                                                                          دسمبر 2013 م گتنبرگ سویدن






December 26th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
علمي و معلوماتي