بازگشت
سروده های تازه
عزیزه عنایت عزیزه عنایت

  دخت غروب 
 

                   دل به هــوای تـــو  تپیدن گرفت

                   در قفـس سینه  شکستن گــرفت

                   پر زند از گوشه ی متروک تــن

                   باز کجا عـزم رســیدن گرفت ؟

                   میــبردم, دم بـــه دم ازخویــشتن

                    خانه کجــا دارد وبی من گرفت

                    پای دل ازلحظهءروزنخســــت

                    حلقه ی دامی توبه بستن گرفت

                   آهــوی امیــد وصــا لت زمــــن

                    دور شـــد و راه رمیدن گـرفت

                    آی,نگــر مهــر جهــان تاب مـا

                  در پس کوه,عزم نشستن گرفـت

                   چـــادر سرخیــن فلک را نگـــر

                    دخت غروبش به سروتن گرفت

                    ســـوی دیگر ابـــر, ببـارد  گهـر

                     گل به چمن دامن رستن گرفــت

                    قوس وقزح یاکه کمان رستم است

                   زیــر نظــر عالم روشــن گـرفت

                    صوت خوشی مرغ نشسته بشاخ

                     دست صبا رابه وزیـــدن گرفـت

                   گـوشـه ی تنهایی ام و شـــور دل

                     بار دیگر ذوق ســرودن  گرفت

                     خامه ی خودبوس(عزیزه)که باز

                     در کف من میل نو شتـن گرفــت 

                                                     9/6/2009 –

                                                      هنگام غروب

                                                       هالنـــد 
 

                                                     

 **  بوی محبت ** 

                 

                          خبـر دوسـت که با بــاد صبا می آ یـد

                           مشک افشان وپرازلطف وصفامی آید 

                         ایکه در عالم تنهائی وافسرده دلــــی

                            نامه ء دوست به دلدارئی مامی آیـــد 

                           دل به تن میتپد از بــوی محبـت اینجا

                          کز ســراپــرده ء اسرار و فا می آیـــد 

                             بوی دلدار شنیدن نتــوان انــــد یشـــد

                              حکمت عشق ببین این زکجامی آیـد؟ 

                            زسرودخوش وپیغام پرازالفت دو ست

                             دل افــسرده ء ما هــم بـه نـوا می ایــد 

                              ذکر حق میشنوم هرسحرازمرغ چمن

                               که به دیدارگل و عشق خـــدا می آیــد 

                               دیده بگشای (عزیزه)که بودوقت سجود

                               که ملک با تو دراین دم به دعـا می آیـد


July 20th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان