بازگشت
له غصې ترسپېدې
ډاکټرحنيف بکتاش ډاکټرحنيف بکتاش

کوڅې له غصو ډکې دي

هرڅه ته چې ګورې

                  تاته غصه برېښي

ته داسې فکرکوې

چه له اسمانه،غصه اوري

اوله کورونو،

دډودۍ دعطرپرځای

                دغصې،بوی پورته کيږي 

 

کله،دا خیال کوې

چې اوبه،سور رنګ لري

او، په ویا لې کې هم،

                     غصه بهيږي

حتی له جوما ت نه

دغصې آواز،

                خلک لما نځه ته را بولي

 

ما شوما ن، دذهن پر تخته

دصفر دایستلو مشق کوي

نجونې دايرو پرمخ

                هنداره پرا نيزي

او سپين ږيري،

دورکو ترانوپرما تم ناست دي

 

کله داسوچ درځي

چې ددې ښا ر،

خښتې هم له غصې جوړې شوي

 

 کله چې له کوره وځې

غواړې په ړندو سترګو وخوځېږې

او څومره چې کيږي

په ګړندېو ګامو

              لار ونغاړې

 

زه ، ټوله ورځ

دغصو په دې ستومانه ښار کې

سرګردان یم

دغصو پر کوڅو ګرځم

خو، ما ښام

کله چې کور ته راځم

روح مې بدليږي

زړه ته مې لو يږي

چې غمونه تښتي

او د ښار ذهن،

له غصو تشيږي

 

دکا له په دروازه کې

ستا یوه سا ده مسکا

زما ، له ستوما نه زړه نه

ټولې غصې مينځي

او ستا سپين لا سو نه

زما ستوما نه روح

                  دسپېدې تر لمن کاږي

 

زړه مې غوا ړي

چې شېبې ورو شي

حتی شېبې ودريږي

او زه تر تله

            ستا د زړه د ښآ ر

                 هستو ګن شم

                       

                        اوړۍ – ۲۰۰۶ کال – کا بل           


April 28th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان