مهاجرين بازگشته به وطن چه ميگويند؟
سميع جويا سميع جويا

ده ها نفر از پناهجويان که اخيرا به افغانستان آمده اند در يک اردوگاه مربوط به کميساريای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، در شرق کابل مستقر شده اند.  اين خانواده ها تا زمانی در اين اردوگاه باقی خواهند ماند که محلات مناسبی برای زندگی در ولايات مختلف افغانستان برای آنان تهيه شود.  ظرف سالهای گذشته بيش از سه ميليون پناهجوی  از پاکستان به کشورشان بازگشته اند که بر اساس گزارش ها بيشتر در وضعيت بدی در مناطق مختلف افغانستان بسر می برند.  گفته می شود بسياری از پناهجويان بازگشته ، به دليل نبود امکانات کافی برای زندگی، دوباره از راه های غيرقانونی به کشورهای همسايه (ايران و پاکستان) می روند.

افغانستان اگرچه پس از سقوط طالبان درهای خود را به روی مهاجر که از اين کشور گريخته بودند گشود ولی در ميزبانی درست و مناسب از اين پناهجويان موفقيت چندانی نداشت.  کميساريای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در همکاری با حکومت برنامه های بازگرداندن پناهجويان را از کشورهای همسايه (ايران و پاکستان) روی دست گرفته که در جريان آن، بيش از چهار و نيم ميليون پناهجوی از اين دو کشور به افغانستان برگشته اند.

ولی ديری نگذشت که بيشتر اين پناهجويان برگشته ، از روند کند بازسازی و وضعيت بد اقتصادی در اين کشور سرخورده شده و دوباره راهی کشورهای همسايه شدند، جايی که به گفته اين پناهجويان، اگرچه زندگی بهتری در انتظار آنها نيست ولی حداقل می توانند نان شب و روز خود را بدست آورند.

علی احمد، مرد ۳۵ ساله که به گفته خودش بيست سال در ايران زندگی کرده، دو سال پيش به وطن برگشته است.  او می گويد تنها نان آور خانواده هشت نفری خود است در حالی که پس از بازگشت به افغانستان تقريبا هيچ درآمدی ندارد.  فرهاد، ديگر پناهجوی افغان که سالهای زيادی در ايران بسر برده می گويد پس از بازگشت در وضعيت بدی قرار گرفته و نمی تواند نيازمندی های ابتدايی زندگی خود را برآورده کند.  فرهاد می گويد چند ماه است که در يک مخروبه در حاشيه شهر کابل زندگی می کند در حالی که فرزندان او از رفتن به مکتب باز مانده اند.  او می گويد: "من قبل از آنکه برگردم اگرچه می دانستم که شايد با مشکلاتی روبرو شوم ولی هيچ فکر نمی کردم زند گی در افغانستان تا اين حد دشوار باشد."  فرهاد افزود: " اينجا همه چيز برای ما که درآمد درستی نداريم دشوار است. کرايه خانه بلند است، اتاقها در زمستان خيلی سرد و در تابستان خيلی گرم است. فرزندانم از رفتن به مکتب باز مانده اند و در بدترين وضعيت اقتصادی قرار داريم."  او گفت: "راهی ديگری ندارم جز اين که با تحمل همه ای اهانتی که در ايران می شويم، دوباره به آنجا برويم." فرهاد شايد نمونه ای از صدها پناهجوی افغان است که پس از بازگشت از کشورهای ايران و پاکستان دوباره مجبور به ترک کشورشان می شوند. اقتصاد ضعيف، نبود سرپناه، وضعيت نگران کننده بهداشتی، بلند بودن کرايه منازل و ده ها معضل ديگر، سبب شده اين پناهجويان دوباره از راه های قانونی و غيرقانونی به ايران و پاکستان برگردند.

در همين حال فرهاد، به مشکل ديگری اشاره می کند که سرراه بازگشت دوباره آنها به ايران قرار دارد.

او می گويد: "صف های طولانی افغانها در برابر سفارت ايران در کابل تشکيل می شود، صبح خيلی زود بايد آنجا برويم و نوبت بگيريم با آنهم به نظر می رسد اين سفارت به شدت کار شکنی می کند."

فرهاد افزود: " به بهانه های مختلف از دادن ويزای ايران به پناهجويان افغان جلوگيری می شود."

با همه ای تلاشهای سازمان ملل متحد و دولت به بازگرداندن پناهجويان به اين کشور، هنوز افغانستان دارای بلند ترين آمار پناهجويان در سطح جهان است.  مسئولان کميساريای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در گزارشی که در آستانه تجليل از روز جهانی پناهندگی منتشر شد، اعلام کرده اند که افغانها ۲۳ درصد کل پناهجويان جهان را تشکيل می دهند که بخش های عمده ای از اين پناهجويان، در شرايط بسيار دشوار و نامناسبی بسر می برند.  دولت می گويد برنامه های گسترده ای در زمينه بهبود وضعيت زندگی پناهجويان افغان روی دست دارد و تاکيد می کند که بزودی شهرک هايی مسکونی در تمامی کشور برای پناهجويان احداث خواهد شد. اما درزبان .

 


July 3rd, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
مردم چه مي گويند