شماره هشتم سال پنجم ماهنامه مشعل
عقرب 1386 اکتبر 2007 عقرب 1386 اکتبر 2007

 

 

 

همبسته گي بهترين گزينه ميهن پرستي

 

عبدالوکیل کوچی

میهن محبوب ما افغانستان تاریخ درخشانی داشته ،همانسانی که کارکردهای پیشینیان مورد کنکاش نسل های بعدی قرار می گیرد،جلوه های ماندگار نسل های پیشین و پیشوایان بدون شک که تجلی بخش اندیشه و افکار نسل های آینده خواهد بود.از همین رو پروسه سپری شدن زمان شاهد کارنامه و تجارب تلخ و شیرین ما بوده و به حقانیت و نادرستی آن صحه می گذارد.چنانچه تاریخ مبارزات آزادیخواهانه و جریانات دموکراتیک مردم افغانستان به خوبی نشان می دهد که اندیشهء تابناک پیشوایان ترقی خواه و جریانات دموکراتیک مردم افغانستان   به پیمانه گسترده وارد صحنه جهانی گردیده و موج به موج به سوی بحر بیکران زنده گی مسیر خود را می پیماید.حکم زمان و تاریخ است که با غلبه حرکت بر سکون طوفان ها و چالش های مهیب هرگز نمی تواند که امواج خروشان آنرا در پهنای بیکران هستی ساکت کند. و اما در برهه های معیین تاریخ اگر گهگاهی ناملایمات روزگار پارچه های خورد و ریزه ای را از بدنه اصلی جنبش همانند ابرهای سیاه و سفید از روی ابحار جدا ساخته و هم آغوش طوفان ها گردیده و در فضای باز اینسو و آنسوی اقیانوس ها و قاره ها را در نور دریده به کوه ها و دشت ها ،صخره ها و دشت و دمن ها پاشان و پراگنده می شود این خود بیانگر حرکت و جستجو بوده که خصلت پدیده ها را تشکیل می دهد.که با گذشت زمان قطرات به هم آمیخته پس از عبور از صخره ها ،چشمه ساران و دريا ها طوفان می آفرینند،و این بینیاز از اثبات است که آب در ذات خود پاک و پاک کننده است و هرجا که باشد زنده گی می بخشد و هرقدر دستخوش حوادث گردد،بازهم از مقدار ان کم نگردیده و هم آغوش بحر است .این بدان معناست که جدا شدن آن شکست و نفی شدن آن نه،بلکه توان و خروشنده گی آن کمتر و ضعیف خواهد بود.پهنای بیکران نهضت وطنپرستانه مردم افغانستان با جورآمد قطرات پاشان و بهم پیوسته و طوفان دیده از پیچ و خم سنگلاخ های صعب العبور تاریخ و دشت های سوزان با یک حرکت و جوشش همگرایی و هم اندیشی مسیر واحدی را در پیش گرفته و با بهم آمیزی چون موج خروشان زمین سوختهء آریانای بزرگ را سیرآب و شاداب ساخته ،یک بار دیگر خس و خاشاک آویخته بدرختان پوسیده را از چمن زارهای این گلشن خراسان کبیر جاروب خواهد کرد.به یقین که جنبش همگانی ترقی خواهان میهن ما با زدودن دوری ها و از بین بردن فاصله ها به جستجوی روزگار اصلی افتخارات و رسالت میهنی با کنار گذاشتن سلیقه های متفاوت به سوی آرمان های مشترک خواهند شتافت .باید امکانات تفاهم و آغوش باز وطنپرستانه را مستحکمتر و قوی تر ساخت .زیرا مردم ما اکنون نسبت به هر وقت دیگر به صلح و آشتی ،کنارامدن و همبسته گی نیاز دارد.زیرا کشور ما در شرایط کنونی بیشتر از هروقت دیگر در معرض خطر جدی قرار داشته و  استقلال ،تمامیت ارضی،،نوامیس ملی،جان و مال مردم تا تجاوزات داخلی و خارجی آنها را تهدید می کند.بدین گونه شرایط حاکم برکشور که جنگ،ترور،بنیادگرایی افراطی،زورگویی،جهل،مرض،گرسنه گی،فقر همگانی،روزافزونی کشت کوکنار و تولید مواد مخدر زنده گی را بر مردم ماتنگ آورده است و راه نجات از این مصیبت وابسته به همبسته گی تمام نیروهای ملی ،مترقی،تجددگرا و تمام مردم شریف کشورما در خط دفاع از ارزش های ملی و ترقی خواهانه کشورما می باشد.

بدون شک که هیچ وطنپرست در همچو شرایطی آرام ننشسته و نخواهند توانست این کار را انجام دهد.پس پرسش در اینجاست که کلید حل مشکلات در دست کیست؟ مردم؟ حکومت،قدرت های بزرگ و یا همسایه گان؟بدون شک که نقش اساسی را در حل این همه بدبختی ها مردم داشته و این مردم است که تجارب و اندوخته های شانرا در این امر به کار خواهند بست و در پیشاپیش آنها باید لشکر عظیم روشنفکران میهن پرست با اتحاد و همدلی در صف واحد به تلاش های انسانی شان پرداخته و قرار گیرند.

به همگان مبرهن است که ما به کشور عقب ماند ه ولی تمدن پنج هزار ساله تعلق داریم.بناً برای پاسخ به پرسش بالا راه حل های زیادی وجود دارد و بازهم تکرار می کنم که گزینه اساسی آن همبسته گی وطنپرستانه تمام نیروهای ترقی خواه به دور یک نهضت فراگیر که راه را به سوی یک آیندهء روشن، راه نجات مردم خسته از جنگ خانمانسوز به سوی صلح،ترقي،آشتی،عدالت اجتماعی ، دموکراسی و تأمین باز نماید.به باور کامل می توان گفت که رسالت تاریخی وطنپرستان واقعی کشور به خاطر بسررسانیدن آرمان های سرکوفته مبارزان حق و عدالت که زنده گی شان را در این راه قربان نموده اند،اینست تابا گام های استوار و در فضای اتحاد و اعتماد به پیش رفته و لحظهء هم در راه تحقق این آرمان والا آرام نگیرند.طوری که گفته آمد ترقی خواهان و طرفداران صلح ودموکراسی دگراندیشیان آگاه و دلسوز کشور با کنارگذاشتن اختلافات سلیقه یی و تکیه بر وجوه مشترک در پرتو تجلی اندیشه های انسانی و در راه آرمان واحد گام خواهند برداشت و نخواهند گذاشت تا تفتین ،توطئه و نیرنگ پوسیده مخالفین وحدت و همبسته گی نیروهای ترقی خواه ،مزاحم حرکت درست و اصولی و به موقع انها گردد.زیرا اندیشهء تابناک ترقی خواهان واقعی کشورما در شرایط غربت تمام قاره ها را در نور دریده و به سوی افق هایی راه گشودند که پرچم اندیشه های صلح ، ترقی و دموکراسی الهام بخش موفقیت ها و نماد افتخارات تاریخی مردم افغانستان در قله های شامخ هندوکش،شمشاد و پامیر به پیشواز سپیده دم پیروزی نهایی در اهتزاز خواهد بود.بگذار نیزه های زرین خورشید ابرهای سیه را نابود سازد و پیرامون مهد خروشندهء قهرمانان گرم بتابد و از تابش آن لاله زارها،گلها و ستاره گان رسته از خون سرخ شهدایی که باامید های بیکران به پای درفش ارغوانی وطن و به راه سعادت انسان  این مرزوبوم جان های شیرین خود را نثار آزادی،دموکراسی و عدالت اجتماعی کردند،نماد افتخارات رزمنده گان راه نجات از رنجهای بیکران مردم ستمدیده افغانستان باشد. /

    

در اين شماره مطالب زير را مي خوانيد :

 

رعايت دسپلين مغاير دموکراسي حزبي نيست

 محمد داؤد رزميار

چهاريادداشت درشش سال حکومت

محمد ولی

شش سال پر از تنش و تلاطم

کرنزی

تابکی مارا بسوی  سراب میبرند ؟

فخرزاد

گذری بر عوامل تاريخي بحران کنوني افغانستان

به ادامه شماره های پيشين

داکترضيا صديقي

همبسته گي بهترين گزينه ميهن پرستي

عبدالوکیل کوچی

څـــانګـــــه  یو لند داستان

دوهمه برخه

مفتاح الدین ساپی

تحايف عيدی

داستان کوتاه

ناهيد بشردوست

 

 

 

و مطالب جالب و خواندني ديگر...

 

 

 

 

 

 

 

 


November 22nd, 2007


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شماره های مشعل