بازگشت
گرامی باد یاد قربانیان فاجعه هفدهم شهریور ١٣۵٧، روز جمعه سیاه
ا. م. شیزلی ا. م. شیزلی

١٧/٦/١٣۸٧

 

شاید درست از آن روز که، پدیده جنایت پدید آمد و جایتکار پیدا شد، ایده به فراموشی سپردن جانی و جنایت نیز شکل گرفت و به تدریج، با گذشت زمان به شکل سیستماتیک امروز درآمد. با این همه، هر چند که تأثیر گذاری این ایده، بر حافظه تاریخ میسر نگردید ولی، بر حافظه انسان مؤثر افتاد.

تاریخ بشر، از بدو پیدایش، و آغاز کار و تلاش برای ادامه بقاء، با جرم و جنایت توأم شد. گروهی، برای بقاء خویش، بخود امید بستند و اندکانی چشم به دست دیگران. بدین ترتیب، اینان، برای غصب و تصاحب حاصل زحمت آنان، به هر شیوه و وسیله دست یازیدند. از فریب و تحمیق گرفته، تا زور و قلدری، با بهره گیری از هر ابزار و هر متدی، حاصل رنج گروه پرتلاشان را بچنگ آورده و در صورت اعتراض و مقاومت، به بند کشیدند، کشتند، دریدند، خوردند، توجیه کردند و سپس برای بفراموشی سپردن آن تلاشها نمودند. ولی این گروه دون مایه، توان درک این موضوع را نداشتند که، هر حادثه ای که بیش از دو چشم آنرا مشاهده کند، در حافظه تاریخ ثبت خواهد شد.

در قرون و اعصار گذشته، این گروه اندک دون مایه، توجیه و فراموش کردن جنایت را بدست مبلغان دین و روحانیت به انجام می رساندند. با گذشت زمان، با اختراع و توسعه وسایل ارتباط جمعی، با استفاده ازشیوه های مؤثرتر، آنرا سیستماتیزه نمودند. از همین روست که، مرغان، توبه روبهان را براحتی می پذیرند. عده ای دیگر، با اجتماع در پناه گرگانی که پوست میش بر تن کرده اند، به دفاع از «انسان» بر می خیزند.

 فراموشکاری سیستماتیک جرایم تاریخی را سیستم جهانی امپریالیسم و در رأس آن، آمریکا، پایه گذاری کرد. قطعا، دلیل روشن و غیر قابل انکار آن این است که بیشتر و بزرگتر از هر حاکمیت و دولتی مرتکب جرم و جنایت بی مجازات شده است و می شود. 

روزهای تاریک و سیاه، در تاریخ همه اقوام، خلقها و ملل جهان، بس فراوان و زیاد است. پاک کردن آنها از حافظه تاریخ، علیرغم همه تلاش های رذیلانه، مقدور و ممکن نیست. روز هفدهم شهریور سال ١٣۵٧ نیز، یکی از سیاه ترین و تاریک ترین روزهای مردم ایران است که، همه خلقها و ملتهای کشور، در آن روز قربانی شدند.  

در وقوع جنایت روز هفدهم شهریور، منادیان دموکراسی و حقوق بشر امپریالیستی، بیش از هر کسی دیگری سهیم بودند. قتل عام مردم معترض تهران و دیگر شهرهای ایران در این روز، جنایتی است که رژیم دست نشانده و نو استعماری شاهنشاهی با ارتکاب آن، راه به قدرت رسیدن روحانیت مرتجع شیعه را هموارتر ساخت. روز هفدهم شهریور، سر آغاز فصل کاملی از سیاهی و تبه کاری در ایران است که با گذشت ٣۰ سال سخت و ناگوار، هنوز ادامه دارد. از روز هفدهم شهریور، خلافت جایگزین سلطنت شد و مردم ایران را به چنان آفت ناهنجاری گرفتار کرد که، هنوز با گذشت سی سال، مثل خوره، میهن و  مردم ما را می خورد. ارتجاع و امپریالیسم، جنایت، پشت جنایت مرتکب می شود تا مردم بر گور اسلافشان، « صد رحمت به کفن دزدان قدیم» بخوانند ولی، غافل از اینکه، هم روز «جمعه سیاه» و هم تمام جنایات برعلیه مردم ایران و همه ملل دیگر، بازتاب و عکس العمل نظام سرمایه داری وابسته داخلی و امپریالیسم جهانی در مقابل خواستهای بر حق مردم است.

جنایت روز هفدهم شهریور، بخاطر ابعاد آن، از جمله روزهائی است که تلاش فراوانی برای زدودن آن از حافظه مردم ایران بکار گرفته می شود. علاوه بر مساعی عوامل و اربابان رژیم پیشین، ٣۰ سال کشتار مداوم مردم ایران بدست خلفای شیعه، بویژه همزمانی آن با قتل عام اسیران زندانی در سال ١٣٦٧بدست گروههای مرگ رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی، یکی دیگر از دلایل در پس پرده قرار گرفتن روز «جمعه سیاه»، این روز هولناک است.

در سالگرد، کشتار بی امان مردم تهران در روز هفدهم شهریور سال ١٣۵٧، روز نمایش همبستگی انقلابی خلقهای ایران، یاد همه قربانیان آن روز را گرامی داشته و با اعلام انزجار و تنفر عمیق خویش نسبت به عاملان آن، این موضوع را نیز به فراموشکاران یادآوری می کنم که، نه تنها بیش از دو چشم، بلکه، میلیونها چشم فاجعه شهریور را شاهد  است.


September 8th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی