تارنگاشت حزب توده ایران
۲۱ اردیبهشت ماه هر سال یادآور شهادت شخصیت مبارزی است که نام، آرمان و راه او درتاریخ معاصر میهن ما جای برجسته ای را به خود اختصاص می دهد!
درسحرگاه ۲۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۷، رژیم برآمده از کودتای ننگین ۲۸ مرداد، قلب رفیق خسروروزبه، عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران و قهرمان ملی ایران، را آماج گلوله های خود قرار داد تا به زعم خویش آرامش گورستانی را در کشور دایمی و تثبیت کند.
درسحرگاه ۲۱ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۷، رژیم برآمده از کودتای ننگین ۲۸ مرداد، قلب رفیق خسروروزبه، عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران و قهرمان ملی ایران، را آماج گلوله های خود قرار داد تا به زعم خویش آرامش گورستانی را در کشور دایمی و تثبیت کند.
خسروروزبه از زمره نام های نازدودنی تاریخ میهن ماست که در دوره ای پرتلاطم به مثابه یک آرمان گرای واقعی و اصیل درخدمت به پیشرفت و سعادت توده های مردم و سربلندی کشور به مسئولیت تاریخی خود عمل کرد. روزبه که از کودکی طعم فقر و بی عدالتی را چشیده بود، در سراسر زندگی خود نمونه ای بی بدیل از مبارزه آگاهانه برای ساختن جامعه ای انسانی و عادلانه را به دست داده است. وی از استعداد فوق العاده ای برخوردار بود و طی دوران تحصیل و سپس در دانشکده افسری همواره از برجسته ترین شاگردان به شمار می آمد. او خیلی زود به دلیل همین استعداد و شایستگی، برای آموزش دانشجویان افسری به خدمت در دانشکده افسری فراخوانده شد و چندین دوره افسر تربیت کرد. بیش از دویست کنفرانس علمی و نظامی درمراکز مختلف علمی و فنی و نگارش ۱۶ جلد کتاب نظامی، فنی ، سیاسی، ریاضی، و ترجمه چند رمان و تدوین درسنامه و آموزش شطرنج و برخی پژوهش های ارزنده علمی از رفیق شهید خسروروزبه به یادگار باقی مانده است.
دفاعیات روزبه خود نمودار روح والا، شخصیت استوار و آگاهی و ایمان و دانش این مبارزِ همیشه سربلند توده ای است که نسل در نسلِ پیکارگران آرمان گرای ایران با استناد به آن، راهِ مبارزه برای خوشبختی انسان را برگزیده و بر می گزینند!
استاد فقید، زنده یاد رفیق امیرحسین آریان پور، درتجلیل و ستایش از آرمان گرایان، و درتوصیف آن دسته از انسان ها و شخصیت های تاثیر گذار تاریخی، درمقدمه کتاب ”بزرگ مردان تاریخ“ نوشته است: ”مردگان البته رفته اند وبا زندگان پیوندی مستقیم ندارند، کسی که مرده است، دیگر نه زندگان را در می یابد، و نه هیچ زنده ای با او تماس می گیرد. با این همه، چه بسا رفتگان که بیش از انبوهی از ماندگان درجامعه و جهان خود تاثیر می گذارند و چه بسا مردگان که درتاریخ بشریت نفوذی جاویدان دارند. اینان اند مردگانِ زنده که درعمر هر نسل، از نو در دادگاه تاریخ مورد داوری قرار می گیرند... مردگانِ زنده که اثری مثبت و سودمند از خود به جا نهاده اند، پیوسته در دل های انسان های عصر ها و اقلیم های گوناگون خانه می کنند، از ستایش و بزرگداشت نسل ها برخوردار می شوند و راهنما یا سرمشق آن ها می گردند. اینان اند بزرگ مردان، شگرف مردان، پویا مردان، روزگار مردان، تاریخ آفرینان، آینده سازان... به سبب تلقین های گروه هایی که خفتگی و سستی جامعه را به سود خود می یابند، هنوز بسیارند کسانی که مردان و زنان سترگ را به درستی نمی شناسند و از زندگی و مرگ های درخشان آنان درست درس نمی گیرند... در وضعی این گونه، درست شناختنِ بزرگ مردان از لحاظِ اجتماعی کاری ضرور است. باید تاریخ آفرینان را چنان که بوده اند، به عنوانِ کوشندگانِ خستگی ناپذیری که درپرتوِ همت وکار و پشت کار خود (ونه موهبت موروثی یا مساعدت روزگار) فرهنگِ مادی و فرهنگ معنویِ بشریت را به سودِ انسان ها، به پیش برده اند... شناسانید....“ [نقل از مقدمه کتاب بزرگ مردان تاریخ، نوشته: ا.ح. آریان پور، صفحات ۷،۸،۹].
بی گمان یکی از این شگرف مردان و تاریخ آفرینان درتاریخ معاصرایران، خسرو روزبه است. بی جهت نیست دراوج مبارزه دلیرانه توده ها با استبداد و ارتجاع، نسلِ نوِ عدالت جویان و آزادی خواهان ، جوانان میهن دوست و مردم گرا، از روزبه می آموزند، از او یاد می کنند و راهِ او را برمی گزینند! نام خسروروزبه و عمل قهرمانی او سر مشقِ مبارزه نسل امروز نیز هست و از این روی، نام و راه او نازدودنی است!
درسالگرد تیرباران خسروروزبه، عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران و قهرمان ملی ایران، به خاطره جاودانه او درود می فرستیم.
توده ای ها راه و شیوه روزبه را ادامه داده وخواهند داد!