بازگشت
جمهوری اسلامی وانتخابات
شباهنگ راد شباهنگ راد

طرح و بیان انتخابات آزاد و سالم در چهارچوبه و مناسبات سرمایه‏داری، به‏معنای تحریف ماهیت نظام‏های حاکم کنونی‏ست. در حقیقت مدافعین سیستم‏های موجودِ جهانی با مضامین و مفاهیم واقعی انتخابات فاصله‏ی بسیار زیادی دارند و همه‏ی آنانرا باید و می‏بایست از زمره سخن‏گویان طبقات ظالم به حساب آورد. بنابراین کاربست و لفظ انتخابات سالم و آزاد و آن‏هم در دنیائی که زورمداران، رندگی را به‏کام میلیاردها انسان محروم و رنج‏دیده تلخ نموده‏اند، پوچ است. این انتصابات است‏که به‏جای انتخابات نشسته است و مردم در تعیین سرنوشت خویش کمترین نقشی ندارند و هر نوع انتخابی، در خدمت به طبقات بالائی‏هاست.

 

مگر این نظام‏ها و جمهوری اسلامی کمترین باوری به بهبودی زندگانی کارگران و زحمت‏کشان دارند؟ مگر رژیم جمهوری اسلامی را به این دلیل بر سر کار نه‏گمارده‏اند تا در تخالف با خواسته‏های ابتدائی توده‏های محروم گام بردارد و از سرمایه‏های جهانی و وابسته حراست نماید؟ به کدامین انتخابات می‏توان دل بست و از کدامین تجربه‏ی تاریخی می‏توان سخنی به‏میان آورد که در آن گردانندگانِ دم و دستگاه‏های دولتی از منفعت و منافع‏ی مردم پیروی نموده‏اند و پای‏بند، به حقوق پایه‏ای کارگران و زحمت‏کشان، زنان و جوانان بودند؟ انتخابات در ایران و در همه‏جا در خدمت به گردش روان‏تر مناسبات سرمایه‏داری‏ست و در این‏میان جامعه و مردم ذینفع نیستند و جنگ خودی‏ها، به‏منظور تسخیر کرسی‏های هر چه بیشتر - و پیشبرد بهتر سیاست‏های جناحی ظالمانانه - است.

به کارکردهای تاکنونی دولت‏ها و عناصر وابسته به نظام که این‏روزها به‏دلیل مخالفت با جناح رقیب دولتی، پُز دفاع از انتخابات آزاد و سالم – و آن‏هم در زیر نظام سرکوب‏گرایانه‏ی رژیم جمهوری اسلامی – را گرفته‏اند، نگاهی بی‏اندازیم تا دریابیم که جامعه‏ی ایران در هیچ دوره‏ای از حیات سردمداران رژیم جمهوری اسلامی شاهد برسمیت شناختن و پای‏بند به نظر و آرای مردمی نبوده است. همه‏ی دولت‏ها و همه‏ی عناصر وابسته به نظام در دوران زمام‏داری‏شان، در سرکوب و چپاول محروم‏ترین اقشار جامعه، حامل پرونده‏ی قطور جنایت و استثماراند و با تمام وجود در مقابل مطالبات پایه‏ای توده‏ها ایستاده‏اند.

 

در حقیقت مردم در زیر سایه‏ی سردمداران رژیم جمهوری اسلامی بی‏حقوق‏اند و قرار هم نیست تا نمایندگان منتخبی سرمایه از منفعت و منافع‏ی آنان دفاع نمایند. این نظام با همه‏ی جناح‏های رنگارنگ‏اش با خواسته‏های ابتدائی مردم سر جنگ دارد و وظیفه‏اش پایداری و تأمین حقوق اولیه‏ی میلیون‏ها انسان رنج‏دیده نیست و هدف از راه‏اندازی چنین نمایشات مضحکی هم‏چون "انتخابات آزاد"، "سالم" و "دمکراتیک"چیزی جز به انحراف کشاندن افکار عمومی و تطهیر چهره‏ی حقیقی رژیم جمهوری اسلامی نیست. قرار است تا در چنین نمایشاتی، تعدادی دیگر از منتخبان نظام سرمایه‏داری – و برای مدت زمانی معین - تصدی امور را در دست گیرند و جامعه را در جهت منفعت طبقه‏ی سرمایه‏داری وابسته سوق دهند. با این تفاصیل شرکت در میادین تعیین شده‏ی سردمداران رژیم جمهوری اسلامی، به‏معنای مشروعیت بخشیدن و برسمیت شناختن نظامی‏ست که سی سال آزگار دارد با توسل به وحشیانه‏ترین سیاست‏ها، بر زندگی میلیون‏ها انسان رنج‏دیده چنگ می‏اندازد.

 

جمهوی اسلامی یعنی رژیم تقلب و ریا؛ یعنی رژیم چپاول و بگیر و به بند و کُشت و کُشتار مخالفین و معترضین؛ رژیمی که هزاران زندانی سیاسی کمونیست و مبارز را از دم تیغ گذاراند و هزاران خانه و کاشانه‏ی محروم‏ترین اقشار جامعه را به ویرانه تبدیل نمود تا مباداً روزی بر مسیر و گردش سرمایه تغییری بوجود آید. این نظام برخلاف ادعاهای جناح‏های رقیب دولتی، فاقد پتانسیل انسانی و برسمیت شناختن نظر و آرای مردمی‏ست. نمونه‏ها فراوان‏اند و شکی در آن نیست که منافع‏ی مدافعین امروزی "انتخابات آزاد" و "سالم" با منافع‏ی دولت‏مردان کنونی تفاوت ماهوی‏ای ندارد و جنگ و دعوای امروزی آنان، جنگ و دعوا بر سر تصاحب هر چه بیشتر قدرت دولتی و کنار زدن جناح‏های رقیب از دم و دستگاه‏های دولتی‏ست. این جدال و انتخاب بالائی‏هاست و ربطی به جدال و خواسته‏های چندین دهه‏ی مردم با مدافعین بی چون و چرای نظام وابسته ندارد و نمی‏توان هیچ‏یک از مدافعین نظام را از زمره سخن‏گویان و مدافعین منافع‏ی زنان محروم، دانشجویان و کارگران و زحمت‏کشان به حساب آورد.

 

واقعیت این است‏که تفاوتِ دنیا و اهداف سرمایه‏داران با دنیا و اهداف کارگران و زحمت‏کشان از زمین تا آسمان است و هیچ‏گونه مدارا و هم‏زیستی‏ای فیمابین کارگران و زحمت‏کشان و دیگر اقشار ستم‏دیده با طبقه‏ی سرمایه‏داری وابسته‏ی ایران نیست. هر یک از آنان از زبان و منطق معینی پیروی می‏نمایند و هیچ‏گونه زبان مشترکی فیمابین طبقه‏ی استثمار کننده و استثمار شونده وجود ندارد. فقط و فقط یک دنیا و یک جامعه پتانسیل و مبشر برسمیت شناختن حقوق و آرای مردمی‏ست و آن‏هم جامعه‏ای انسانی تحت حاکمیت کارگران و زحمت‏کشان می‏باشد. تنها در چنین دنیا و جامعه‏ای و تنها با نابودی و با سرنگونی نظام و مناسبات گندیده‏ی سرمایه‏داری وابسته و آن‏هم با تمامی اعوان و انصارش است‏که می‏توان سخن از انتخابات آزاد، سالم و دمکراتیک به‏میان آورد.

 

 

سپتامبر 2011

شهریور 1390  


September 14th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی