بازگشت
فریاد انتقام طالبان پس از کشتار 16 شهروند افغان
حمید محوی حمید محوی


 

Un Afghan pleure sur les dépouilles de victimes civiles d'un soldat américain, à Alkozai dans la province de Kandahar, le 11 mars 2012. (© AFP Jangir)

یک مرد افغان به خاطر اجساد قربانیانی که توسط سرباز آمریکایی کشته شده بودند می گرید، 11 مارس 2012 (آژانس خبری فرانسه)

روز دوشنبه، طالبانی ها قسم یادکردند که انتقام قتل 16 افغانی را بگیرند، که زنان و کودکان بوده اند، که توسط یک سرباز آمریکایی در جنوب افغانستان انجام گرفته، و قول دادند که حملاتشان را علیه «بیماران روانی آمریکایی های وحشی» دو برابر افزایش خواهند داد.

یکشنبه پیش از بامداد، یک سرباز آمریکایی از نیروی بسن المللی ناتو پادیگاهش را در منطقۀ قندهار ترک می کند، و در حالی که تا قویا مسلح بوده، ساکنان سه خانه از دهکده های مجاور را به قتل می رساند و سپس اجسادشان را می سوزاند. بین قربانیان  9 کودک و سه زن دیده می شود.

طالبانی ها «انتقام هر یک از شهیدانی که وحشیانه به قتل رسیده اند را خواهند گرفت» این جمله را در سایت انترنتی شورشیان اسلام گرا در خصوص کشتار یکشنبه نوشته بودند. رئیس جمهور آمریکا بارک اوباما این واقعه را «تراژدی تأسف بار» نامید و اطمینان داد که در این مورد تحقیق به عمل خواهد آورد.

طالبان در اطلاعیۀ خود نوشته اند : «بیشتر قربانیان را کودکان و زنان و پیرمردان تشکیل می دهند، که توسط آمریکایی ها وحشی به قتل رسیده اند، و زندگی گرانبهای آنها را دزدیدند و دستانشان به خون آنها آغشته است».

 

یکی از مقامات مسئول اعلام کرد که یکشنبه، نزدیک ساعت 3 بامداد، «یک سرباز از پایگاهش خارج شد و شروع به تیراندازی کرد. سپس به دفترش بازگشت و بعد بازداشت شد»، این فرد «به شکل سنگینی مسلح بوده است» و به دوربین عملیات شبانه نیز مسلح بوده است.

طالبانی ها اضافه می کنند که : «تروریست های آمریکایی در پی توجیه آن فردی هستند که این جنایت را مرتکب شده و به همین علت او راب یمار روانی معرفی می کنند(...) اگر مجریان چنین کشتاری واقعا بیمار روانی بوده اند، همین امر به روشنی یک بار دیگر بی اعتباری اخلاقی ارتش آمریکا را در افغانستان به اثبات می رساند، زیرا دیوانه هایی را مسلح می کنند که سلاحشان را بی هیچ تأملی به سوی افغان های بی دفاع نشانه می روند.»

یازده نفر در یک خانه به قتل رسیده اند، و چهار نفر در یک خانۀ دیگر، یک نفر در یک خانۀ دیگر، این خانه ها در دو دهکدۀ مختلف قرار داشته است.

حمید کرزای از دولت آمریکا توضیح خواست و اعلام کرد که :«دولت این نوع عملیات را بارها محکوم کرده است که به نام مبارزه علیه تروریسم انجام می گیرد و به مرگ شهروندان می انجامد. ولی وقتی افغان ها به شکل اختیاری به دست نیروهای آمریکایی کشته می شوند، قتل محسوب می سود و قابل بخشایش نیست»

ژنرال آدریان برادشاو معاون فرماندهی «فیاس» (نیروی بین المللی مددکاری و امنیت) گفت : «نمی توانم توضیح دهم چه انگیزه ای پشت این عمل دیوانه وار بوده است، ولی در هر صورت از سوی «فیاس» مجاز نبوده است.

به گفتۀ کاخ سفید، رئیس جمهور اوباما به حمید کرزای اطمینان داده است که «ادارۀ او فورا تا جایی که ممکن است موضوع را مورد بررسی قرار خواهد داد و هر فردی که در این کشتار دخالت داشته است، مورد بازجویی قرار خواهد گرفت.»

تیراندازی یکشنبه، که غیرنظامیان افغانی را هدف گرفته بوده است، برای ناتو و یگان هایش مصیبت است، زیرا بیش از پیش دائما قربانی تیراندازی از سوی دوستان، سربازن افغانی می شوند که خودشان آموزش داده اند، یعنی وقایعی که اعتماد بین دو جبهه را از بین برده است.

ویدئویی که در اواسط ژانویه در انترنت منتشر شد، سربازان آمریکایی را نشان می دهد که روی اجساد افغان ها اردار می کنند و سوزاندن قرآن در زندانی آمریکایی بگرام، حوادثی است که وضعیت را بحرانی ساخته و تنش بیش از پیش افزایش خواهد یافت و منتظر اعمال تلافی جویانه باید بود.

 

منبع :

http://www.liberation.fr/monde/01012395247-un-soldat-americain-tue-seize-civils-afghans

 

یادداشت مترجم :

این مقاله در روزنامۀ صبح فرانسوی «لیبراسیون» منتشر شده است و من آن را مقدما امروز صبح 12 مارس 2012 در روزنامۀ یاهو در انترنت خواندم که بخشی از آن را منتشر کرده بود.

اگر چه روزنامۀ «لیبراسیون» در فرانسه یک روزنامۀ چپ به حساب می آید، ولی وقتی این مقاله را می خواندم، احساس بدی داشتم. احساس بد امّا، یکی به دلیل خود خبر بود که واقعا هر انسانی را منقلب می سازد و دیگری به این دلیل که می دیدم باز هم روزنامه نگاران در حال پیاده کردن ترفندی برای منحرف کردن افکار عمومی هستند و در ارادۀ گزارش شگردی را به کار می برند که از تأثیر خبر در اذهان عمومی فرانسه تا حدود زیادی بکاهد.

به طور خلاصه توضیح می دهم : اگر به شیوۀ نگارش و ارادۀ مطالب توجه کنیم، «فریاد انتقام» طالبان پیش از همه و بیش از همه مطرح شده است. این موضوعی است که قویا – به ویژه با در نظر گرفتن ذهنیت فرانسوی ها – بخش اصلی خبر را تحت تأثیر قرار می دهند. گویی موردی پیش آمده که طالبانی ها («تروریست ها») را به اعتراض واداشته و گویی که باز هم می خواهند دست به اعمال «تروریستی» بزنند. باید ذهنیت فرانسوی ها را به خوبی بشناسیم تا به عمق این ترفند روزنامه نگارانه پی ببریم.

و علاوه براین انتخاب «طالبان» به عنوان تنها محفلی که در این رابطه واکنش نشان داده، به تنهایی جای تردید بسیار دارد. البته بعدا سر و کلۀ اوباما و حمید کرزای و ژنرال هم پیدا می شود که چیزهایی می گویند، ولی طالبان با تمام خشونت قرون وسطایی اش – البته در سایت مخصوص خودشان - نه تنها در عنوان مقاله دیده می شود که می خواهند «انتقام» بگیرند، بلکه در صفحۀ خبری، واکنش طالبان پیش از همه مطرح شده و گویی این واقعه  پیش از همه به آنها مربوط بوده است. خبری از محافل بین المللی حقوق بشر و عفو بین الملل و شخصیت های برجسته ای که از همواره از بمب اتمی اظهار نگرانی می کنند و نگران آیندۀ بشریت هستند، نیست. ولی طالبان هست. در ذهن فرانسوی همین کافی است که نسبت به موضوع بی اعتنا باقی بماند. حتی اگر یک سرباز آمریکایی 9 تا بچۀ افغانی و سه زن و تعدادی پیر مرد را کشته باشد...چه اهمیتی دارد؟ ها؟ افغانی بودند... طالبانی بودند مهم نیست، و احتمالا خواهند گفت «چه بهتر که این بچه ها از حالا کشته شدند چون که ممکن بود اگر بزرگ شوند، دست به کارهای تروریستی بزنند».

ترفند روزنامه نگارانه باز هم از یک دیدگاه دیگر برای خنثی سازی فاجعۀ قابل بررسی می باشد، و آن هم زمانی است که به خصوصیات فرهنگی فرانسوی ها فکر کنیم. در چنین مواقعی برای نشان دادن عمق بی عدالتی فرانسوی ها واکنش کاملا متفاوتی دارند، و در هر صورت از انتقام حرف نمی زنند.


 

پاریس. گاهنامۀ هنر  و مبارزه

12 مارس 2012

 


March 12th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی