بازگشت
میانمار : جنایات سنگین بشری در سکوت جهانی
سید احمد ضیا نوری سید احمد ضیا نوری

 

 

برمه نام رسمی: اتحادیه جمهوری میانمار کشوری است در  جنوب شرقی آسیا.                                         

              برمه از شمال شرقی با چین، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند سرحدات مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود می ‌شود ( دریای آندامان پهنه‌ای آبی در جنوب شرقی خلیج بنگال، این دریا بخشی از اقیانوس هند به شمار می‌رود.) یک سوم سرحد خارجی برمه را سرحد آبی تشکیل میدهد. برمه دومین کشور آسیای جنوب شرقی از نظر گستردگی جغرافیایی‌ست. کشور به لحاظ فرهنگی شدیداً تحت تأثیر کشورهای همسایهٔ خود بر پایهٔ بودیسم است که با مؤلفه‌های محلی نیز آمیخته شده‌است. تنوع قومی در برمه نقش مهمی در سیاست و تاریخ این کشور داشته و کشور همچنان برای غلبه بر تنش‌های اجتماعی تلاش می‌ کند. نظامیان پس از کودتای سال 1962 حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن زمان رهبری برمه تحت کنترل رهبر نظامی شورای صلح و توسعه قرار گرفت. این شرایط تا سال 2011 ادامه داشت، زمانی که شورا به دنبال انتخابات سال 2010 منحل شد مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیر نظامی برگزار شد. برمه کشوری حاوی منابع غنی است، اما اقتصاد آن کم ترین توسعه و پیشرفت را در جهان داراست. تولید ناخالص ملی برمه چهل و دو دالر و متوسط رشد اقتصادی آن 2.9 درصد در سال است که پایین ترین رشد اقتصادی آسیا است. سازمان ملل متحد و تعدادی دیگر از سازمان ها نقض حقوق بشر را در این کشور گزارش داده اند.  کشور برمه که تحت استیلای انگلستان قرار داشت در سال 1948 استقلال خود را بدست آورد. هشتاد و نه در صد مردم این کشور پیرو آیین بودا هستند، چهار در صد مسیحی، چهار در صد  مسلمان، یک در صد روح‌ باور و دو در صد معتقد به ادیان دیگر هستند.

سکوت در قبال کشتار مسلمین میانمار نمونه دروغ حقوق بشری است

 

جنایات فجیع سنگین و كمرشكن در میانمار از مدتها پیش در حال اجراست و تمام مجامع بین المللی و كشورهای مدعی دفاع از حقوق بشر در مقابل این جنایات سكوت مرگباری اختیار كرده اند.  روهینگیا در حال حاضر یکی از خشونت‌ بارترین بخش‌های تاریخ خود را می‌گذراند و درد و رنج آن‌ها یکی از مهم‌ ترین مسائل در سراسر جهان به شمار میرود.

کشتار فجیع و گسترده مسلمانان روهینگیا در میانمار فقط به صورت گذرا و مغرضانه در اکثر رسانه ها پوشش داده شده است. آن‌ها در واقع درصدد توجیه خشم گسترده و تلاش‌های قاطع برای پایان دادن فوری به سوء استفاده بیش‌ تر از حقوق بشر در این کشور هستند.                                                                                                           مثل هميشه ماجرا از انتشار چند عكس شروع شد، تصاويری كه دل هر بيننده‌ای را در هر كجای جهان به درد ميآورد.

 

 

گويا سالهاست كه در ميانمار آتش جنگ روشن است، اما به واسطه جايگاه و حكومت استبدادی ميانمار و عدم حضور رسانه‌های مستقل در اين كشور، اخبار آن چنانی از آن جا روايت نشده است. با اين حال گفته‌های منابع غيررسمی، بسيار نگران كننده است و هر انسان آزاده‌ای را فارغ از تعصبات مذهبی، قومی،  نژادی و زبانی به تأمل وا میدارد. طبق اين گزارش تأييد نشده در ناآرامی‌ های اخير ميانمار در دو ماه اخير نزديك به پنجاه و دو هزار نفر كشته شدند كه در ميان آنها تعداد زيادی از زنان و كودكان بی گناه نيز به چشم ميخورد.  نزديك به پنج هزار نفر از مسلمانان ميانماری توسط پليس و نظامیان جنایتکار ميانمار دستگير و به نقاط نامعلومی انتقال داده شده‌اند.  در حدود  سی باب مسجد به آتش كشيده شد و دوصد هزار نفر از ساكنان منطقه آراکان نيز از خانه‌ های خود بيرون رانده شده و به سمت سرحدات بنگلادش فرستاده شده‌اند.
در همين ارتباط روزنامه ساندی تايمز انگلیسی زبان در گزارشی از جنايات هولناك چكمه پوشان ميانماری پرده برداشت و از لت و کوب و آزار و اذیت شدید مردم مسلمان نقطه آراكان به دست نظاميان ميانماری نوشت.                                                                                              در بخش‌ از اين گزارش آمده است نظامیان جنایت پیشه زنان را مقابل چشم ديگران مورد تجاوز قرار ميدهند، مردان را مصلوب می كنند و به فجيع‌ ترين روش‌ها به قتل ميرسانند، هر روز شمار زيادی از مسلمانان فراری با سر گذشتی هولناك و داستانهای تكان دهنده ای و وحشتناک از فشارهای نظاميان ميانماری خود را به اردوگاه‌ های سرحدی كه در آنها غذا به اندازه كافی يافت نمی ‌شود و انواع بيماری ها رواج دارد ميرسانند تا شايد بتوانند جان خود را از مهلكه آراكان به سلامت خارج كنند.


آراكان هدف خشونت مذهبی بر ضد اسلام
اين اولين بار نيست كه مسلمانان منطقه آراكان كه همگی از نژاد روهينگيا هستند ( راخین اسم قدیمی روهینگیا است که منطقه گرم میانمار می باشد) با اين حجم بالای خشونتها مواجه می ‌شوند. در خلال جنگ جهاني دوم طبق گزارش رسمی منتشر شده بودائيان ساكن در ساحه به اسم راخينه با حمله به روستاييان مسلمان نزديك به صد هزار نفر از آنها را قتل عام كردند. به گواه تاريخ اين كشتار با نظر مثبت جاپانی ها كه در آن زمان برمه را تحت اشغال خود داشت انجام شده بود.
اما اين بار، كشتار مسلمان در ميانمار را بايد در سفر چند وقت قبل هلاری كلنتون وزير امور خارجه آمريكا به ميانمار و ديدارش با ( تين سين) رئيس جمهوری اين كشور جست.                                                                       غرب در ماه‌های اخير با لغو تحريم‌های ميانمار، حمايت خود از دولت مستبد ميانمار را اثبات كرد به گونه ‌ای كه حتی بارك اوباما در بيانيه ای خاطر نشان كرد كه كاهش تحريم‌ های اعمال شده عليه دولت ميانمار به دليل حمايت آنها از اصلاحات در اين كشور جنويب شرقی آسياست! پس از اين ديدار بود كه تين سين در يك سخنرانی عمومی اعلام كرد كه مسلمانان روهينگيا بايد از كشور اخراج شده و به اردوگاه‌های پناهندگان سازمان ملل منتقل شوند.                                                                 البته روهينگيايی‌ها اگر چه از قدمتی باستان در اين منطقه برخوردارند اما در طول سالهای گذشته از داشتن حقوق شهروندی و حتی تابعيت ميانماری نيز بی بهره بوده‌اند. دولت نژاد پرست ميانمار نيزاين قوم را كه تقريبا نزديك به يك ميليون نفر جمعيت دارند، مهاجرانی بنگلادشی می ‌خواند كه غير قانونی وارد خاك ميانمار شده‌اند.


آغاز فاجعه  كشتار مسلمانان
تين سين ریس جمهوری میانمار چند روز پس از ديدار با هيلاری كلينتون طی فرمانی ساخت مسجد در اين كشور را ممنوع كرده و به تبع همين دستور بود كه متعصبين بودايی و هندی نزديك به هفتاد و دو مسجد را در سرتاسر اين كشور ويران كردند.
البته جرقه اصلی خشونت‌ها به دنبال حمله به يك بس شهری حامل مسلمانان در منطقه ای راخينه كليد خورد.          از ابتدای ماه فبروری سال روان  نيز گروه‌ها افراطی بودا با حمايت و همراهی پليس و نظامیان ميانمار، دست به كشتار گسترده و آتش زده،  دهكده‌ها و مساجد و فراری دادن مسلمانان زدند كه طبق گزارشات نزديك به دو صد منزل مسكونی متعلق به مسلمانان به آتش كشيده شد و بيش از ده‌ها هزار نفر نيز آواره و بی خانمان شدند.               دولت ميانمار نيز در اقدامی هماهنگ از ورود گروه‌های امدادی و رسانه‌های بين‌المللی به اين منطقه جلوگیری كرد و در سكوت مجامع رسمی بين‌المللی، نسل كشی گسترده ای از مسلمانان آغاز شد.
دراين ميان غرب نيز به كمك دولت ميانمار آمد و با واژگون جلوه دادن ماجرا، كشتارها را به عنوان جنگهای قبيله ‌ای مخابره كرد و مدعی شد كه آغاز درگيريها به دليل تجاوز يكی از اسلام ‌گرايان آراكان به يك زن بودايی بوده است. برخی رسانه های غربی اين جنايت را تلاش برای باز پس گيری منطقه آراكان از دست مهاجران غيرقانونی دانسته ‌اند.

بستر مساعد بروز خشونت علیه مسلمانان را می توان میتوان بطور فشرده در این موارد کوتاه دانست.

-  جنگ قدرت بین جنرال ها و نیروهای دیموکرات در داخل
-  تشدید رقابت برای نفوذ در میانمار بین چین و آمریکا

-  رقابت بر سر تصاحب زمین بین بودائیان و مسلمانان
-  مهاجرت بودائیان به سرزمین تاریخی مسلمانان روهینگیا
 
-  سیاست استعماری انگلیس در الحاق سرزمینی در سال 1824 م به میانمار
-  سرشماری قومی ـ سال 1962 م  و نپذیرفتن مسلمانان به عنوان اتباع میانمار

لکن هر آنچه که باشد جنگ و نابودی پدیده نهایت زشت و ناخوشآیند است بخصوص که انسانهای بی گناه از میان میروند، سوزاندن مسلمانان مستضعف و بی دفاع توسط درندگان قرن در برمه کاملآ همانند  جنایات ویتنام شمالی و متحدش امریکای ددمنش علیه ویتنام جنوبی که در سال  1955 م  رخ داد،  جنایات صدام حسین خفاش نسل کشی کرد های عراق در دهه هشتاد میلادی،  کشتار مسلمانان بوسنی توسط  میلوسویچ ریس جمهور پیشین یوگوسلاویا در جریان حمله نظامیان صرب بوسنی به شهر سربرنیتسا در سال 1995 م.                                                         دو قرن جنایت افغانستان همچو نسل کشی، قتل عام، برده داری، جنگ های داخلی، جنایات جنگی و جنایات حاد علیه بشریت،  نسل کشی ملیت هزاره توسط افراط گرایان پاکستانی به یاری ای اس آی و نظامیان پاکستان، کشتار همه روزه فلسطینیان مبارز توسط امریکا و اسرایل، دو تقسیم نمودن سودان و کشتار دو جانبه میان خود شان که توسط قصر نشینان غرب طراحی شد و صد ها جنایت دیگر همه و همه یکسان است و هیچ تفاوت از هم ندارد که چه ساده و سهل انسان را میکشند و راه را برای نابودی و فنای شان هموار میکنند و برای بقای کشور های غربی و متحدانش خون انسان هیچگونه ارزشی ندارد.                                                                                                       در حالیکه نسل کشی در قوانین بین المللی جز جرایم ضد بشری خوانده شده و در کنوانسیون 1948 به حیث عملی که به قصد نابود کردن قسمی یا کلی ملیت، قوم، نژاد یا گروه های مذهبی انجام شود، به صراحت بیان شده است.      تقبیح نمودن کشتار بیشرمانه و وقیحانه مردم مسلمان فقیر بی دفاع و بی بضاعت میانمار ( برمه ) که توسط بوادییان نژاد پرست خود بین و خود پرست انجام میگیرد وظیفه هر انسان با احساس و با درک است.                                                               نه اینکه به دین، آیین، ملیت، نژاد، رنگ، پوست و زبان باندیشند.

 

 

                                                                                                       گتنبرک – سویدن                                                                                                               اگست  2012 م

 


August 3rd, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی