بازگشت
ترجمه توسط حمید محوی
فراخوان برای پایان بخشیدن به خشونت علیه سوریه فراخوان برای پایان بخشیدن به خشونت علیه سوریه

 

 

کمیتۀ والمی در شامپاین اردن (شمال شرقی فرانسه) برای صلح در سوریه و جلوگیری از دخالت کشورشان فرانسه در خشونت بهیمی علیه سوریه و جلوگیری از جنگ جهانی سازماندهی می کند. Contact et signatures :
Claude Beaulieu 
info@comite-valmy.org

 

Appel à faire cesser l’agression contre la Syrie

 et à refuser la participation de la France à celle-ci
Comité Valmy

vendredi 31 août 2012, par Comité Valmy

http://www.comite-valmy.org/spip.php?article2760


کمیتۀ والمی

 


فراخوان برای پایان بخشیدن به خشونت علیه سوریه

و مخالفت علیه دخالت فرانسه در چنین خشونتی

 

 

به تمام فرانسوی ها

در رابطه با رویدادهای سوریه، در حال حاضر ما تحت تأثیر پوشش خبری دراز مدت و پر اهمیتی هستیم که دائما دروغ به خورد ما داده است. پافشاری رسانه های همگانی در نشر تفکر یگانه به هدف جلب توافق عمومی ما برای دخالت فرانسه در این خشونت جنایتکارانه علیه یک کشور است، یعنی همان کشوری که مدتها از دوستان فرانسه به حساب می آمد، و ما در گذشته با مجوز جامعۀ بین الملل آن را اشغال کرده بودیم. خشونتی که در حال حاضر علیه دولت- ملت و مردم سوریه اعمال شده است، قوانین بین المللی، و به همین گونه قراردادهایی را که توسط کشور ما تأیید و امضا شده و حتی قانون اساسی و قوانین خود ما را نیز نقض می کند.  

در نتیجه :

فرانسه چگونه تعبیر خواهد کرد اگر آلمان، سوئیس و اسپانیا، به عنوان مثال، پایگاه نظامی، اسلحه، پول، مهمات، تجهیزات اطلاعاتی، خدمات تبلیغاتی بی آن که سایۀ تردیدی در آن وجود داشته باشد در اختیار گروه های مسلح و فناتیک قرار می دادند تا به ژاندارمری و پلیس ما در فرانسه حمله کنند، و با مواد منفجره راه آهن ما را منهدم سازند، به فرودگاه ها، خطوط الکتریک ما حمله کنند، کارمندان دولتی و روزنامه نگاران ما را بر اساس شاخص های قومی و مذهبی به قتل رسانند؟

ایالات متحده چه تعبیری خواهد داشت اگر کانادا یا مکزیک علیه آن حملات مشابهی را سازماندهی می کردند؟

چه کسانی در سوریه کشته می شوند؟ نیمی ازقربانیان از 17000 تا 20000 نفری که غربی ها تخمین زده اند، به گروه هایی که گروه های «سرکوب» می نامند تعلق داشته اند.

تنها منبع خبری معتبر برای روزنامه نگاران ما و رسانه های فرانسه در رابطه با رویدادهای سوریه یک بنگاه جانبدار (در واقع یک نفر) بوده که توسط سرویس های مخفی بریتانیائی هدایت شده و به شکل اختیاری خود را «دیدبان حقوق بشر در سوریه» نامیده است.

چگونه می توانیم طی اشغال فرانسه رادیو و روزنامه های تحت فرمان دشمن اشغالگر فرانسه را تعریف کنیم؟ «رادیو پاریس آلمانی است».

حتی اگر بشارالاسد به شکلی رسانه های حاکم اعلام می کنند دیکتاتور باشد، اگر چه غالبا ما آگاه هستیم که چنین موضوعی حقیقت ندارد، با این وجود، آیا مردم سوریه که چنین خشونتی را، که توسط گروه های مسلح خارجی علیه حاکمیتشان اعمال می شود، مردود می دانند، همگی در تبانی با «دیکتاتور» هستند؟

فرانسه و انگلستان برای دفاع از لهستان وارد جنگ شدندف یعنی لهستانی که در زمان پیلسودسکی که با هیتلر همکاری می کرد. میلیون ها انسانی که جنگ ایالات متحده علیه عراق را محکوم می کردند، ازمردم عراق پشتیبانی می کردند. ولی این پشتیبانی به معنای دفاع از صدام حسین نبود.

با چه شهامتی از «جامعۀ بین الملل» یاد می کنند؟ گویی که همه متحد و اکثریت را تشکیل می دهد، در حالی که گردهمآیی سازمان یافته توسط ناتو و امارات و با حضور به اصطلاح «دوستان سوریه» نسبت به آخرین گردهمآئی تهران، در پنجشنبه 9 اوت 2012، تعداد کمتری از کشورها را در برمی گیرد. در گردهمآئی تهران نمایندگان نیمی از جمعیت جهان شرکت داشتند.

اکثریت مردم جهان، اگر چه باب طبع «بشردوستان» دروغین نیست، ولی خشونت اتحادیۀ ناتو، اروپای غربگرا، ژاپن، امیر نشینان و سلفیست ها و جهادطلبان خاورمیانه را محکوم می کنند.

مردم جهان آگاه شده اند که خطر جنگ جهانی بیش از پیش جهان را تهدید می کند، یعنی جنگی که بی گمان اتمی خواهد بود. مردمان جهان از این پس جنگ های تجاوزکارانه را که به بهانه های مختلف و بر اساس دروغ به راه انداختند نخواهند پذیرفت – علیه عراق، افغانستان، یوگوسلاوی، ساحل عاج، لیبی، و امروز علیه سوریه که احتمالا به جرقه در انبار باروت عمومی تبدیل خواهد شد.

اگر دولت فرانسه منطق جنگی را در پیش می گیرد و به اشکال مختلف  و به ویژه با ارسال اسلحه و مشاور نظامی برای گروه های سلفی از کشورهای مختلف از خشونت خارجی پشتیبانی می کند، و اکنون با گامی بیشتر به سوی جنگ رسمی پیش می رود که برخی در صفوت دولت از آن حرف می زنند. در این صورت ما در وضعیت نامناسبی قرار خواهیم گرفت. در جبهۀ جنگی قرار خواهیم گرفت که سیاستمداران، روزنامه نگاران و خود «برگزیدگانی» که می خواهند قدرت را در انحصار خود داشته باشند و حاکمیت مردم را زیر پا بگذارند.

ما، سازمان ها و شهروندان از افق های گوناگون، با حساسیت های متنوع، وظیفۀ خود می دانیم که از خطر چنین وضعیتی نه تنها برای ارزش و اعتبار کشورمان فرانسه و اصول جمهوری، بلکه در عین حال بخاطر امنیت خودمان، زندگی خودمان و فرزندانمان، به عموم مردم هشدار بدهیم. به نام صلح و احترام به چنین ارزش هائی، ما خواهان متوقف ساختن خشونت علیه سوریه هستیم. یعنی خشونتی که در مسیر افزایش خطر جنگ جهانی حرکت می کند. بی گمان تنها مردم می توانند از چنین خطری پیشگیری کنند.

15 اوت 2012

این فراخوان برای امضای شهروندان توسط دفتر ملّی کمیتۀ والمی تهیه و آماده شده و خواهان شرکت عمومی، و سازمان ها و تمایلات متنوع می باشد.

فهرست امضا کنندگان به شکل مابعدی منتشر خواهد شد.

 

متن اصلی :

Appel à faire cesser l’agression contre la Syrie et à refuser la participation de la France à celle-ci
Comité Valmy

vendredi 31 août 2012, par Comité Valmy


À TOUS LES FRANÇAIS

Nous sommes aujourd’hui l’objet d’une longue et importante campagne médiatique qui nous abreuve de mensonges à propos de la Syrie. Cet acharnement des médias de la pensée unique a pour but de nous faire accepter la participation de la France à une agression criminelle contre un pays souverain, qui fut longtemps un pays ami et que nous avons aussi, autrefois occupé sous mandat de la SdN. Cette agression que subissent déjà l’Etat-nation et le peuple syrien, viole les lois internationales, les traités signés par notre pays, notre constitution et nos lois.

Ainsi :

Comment qualifierait-on, en France, l’appui que donneraient l’Allemagne, la Suisse ou l’Espagne par exemple, par la mise à la disposition de bases, d’armements, d’argent, de munitions, de matériel de communication, de service de propagande sans nuance, à des groupes armés et fanatisés, ces groupes attaquant notre gendarmerie, notre police, détruisant à l’explosif les trains, les aéroports, les lignes électriques, assassinant fonctionnaires, journalistes, élus, choisis sur critères ethniques ou religieux ? Que diraient les Etats-Unis si le Canada ou le Mexique se livraient contre eux à des attaques semblables ?
Qui est tué en Syrie ? La moitié des morts estimées entre 17 et 20.000 par les occidentaux appartiennent aux forces gouvernementales, dites de « répression ».

Le seul correspondant accepté par nos journalistes et les médias en France, leur source unique concernant la situation en Syrie est une officine partisane (une seule personne en réalité) pilotée par les services secrets britanniques, l’autoproclamé « Observatoire Syrien des Droits de l’Homme ».

Comment qualifiait-on chez nous pendant l’Occupation la radio et les journaux inféodés à l’ennemi du peuple et de la nation ? « Radio Paris est allemand ».

Même si, et beaucoup d’entre nous ont conscience que ce n’est pas le cas, Bachar Al Assad était bien le dictateur affirmé par les médias du système, les Syriens qui refusent l’agression de leur pays souverain par des hordes étrangères seraient-ils pour autant des suppôts de cette prétendue dictature ?

La France et l’Angleterre sont entrées en guerre pour défendre la Pologne de Pilsudski, qui coopérait juste avant avec Hitler ; les millions de personnes qui ont dénoncé les guerres US contre l’Irak soutenaient le peuple irakien agressé et pas nécessairement Saddam Hussein.

Comment ose-t-on parler de « la communauté internationale », comme si elle était unie ou majoritaire, alors que les réunions organisées par l’OTAN et les émirats et rassemblant de pseudo « amis de la Syrie », concernent moins de population que la dernière réunion de Téhéran, le jeudi 9 août 2012, où plus de la moitié de la population mondiale était représentée ? Cette majorité des peuples, n’en déplaise aux pseudos « humanitaires » ou aux « bobos de gauche ou de droite », dénonce l’alliance agressive de l’OTAN, des euro occidentalistes, du Japon avec des émirs et les salafistes et djihadistes du Proche-Orient. Les peuples prennent conscience du risque grandissant de guerre mondiale qui ne pourrait être que nucléaire. Ils n’acceptent plus les guerres d’agression déclenchées sous des prétextes aussi divers que mensongers comme en Irak, Afghanistan (il n’y eut aucun ultimatum ni déclaration de guerre), Yougoslavie, Côte d’Ivoire, Libye, et qui aujourd’hui avec la Syrie servirait de détonateur à une conflagration généralisée.

Si la France officielle installée dans une logique de guerre et qui déjà soutient de différentes manières l’agression extérieure, notamment en fournissant des armements et des spécialistes aux extrémistes salafistes aux origines diverses, franchissait le pas de la guerre ouverte que certains réclament dans ses rangs, alors nous nous trouverions du mauvais coté, celui des fauteurs de guerre que nous imposent les politiques, les journalistes et les « élites » autoproclamées qui monopolisent le pouvoir au détriment de la souveraineté populaire.

Nous, organisations et citoyens d’horizons divers, de sensibilités différentes, estimons avoir le devoir d’alerter sur le péril imminent qui menace non seulement l’honneur et les valeurs de la France, les principes de notre République, mais également, au-delà, notre sécurité, notre vie et celle de nos enfants. Au nom de la paix et du respect de ces valeurs, nous demandons que cesse cette agression contre la Syrie, afin de briser l’engrenage d’une nouvelle guerre mondiale, que seuls les peuples peuvent empêcher


 


September 1st, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی