سرکوب مردم و خشونت و ترور محکوم است

خشونت، جنگ و ترور در چنددهه اخیر بیش از هر دوره ای به مردم و فعالان سیاسی، مجامع کرد تحمیل و از آن علیه آنها استفاده شده است. به طور مشخص تمامی اقدامات مسالمت جویانه و حرکت های سیاسی و مدنی مردم کرد به نوعی با جنگ، درگیری و ترور و یا سرکوب مواجه بوده است. چنانکه پوشش های مبتنی بر تعامل و گفتگو و مذاکره هیات سیاسی نمایندگان کرد در سال های آغازین انقلاب جهت طرح و انتقال خواست ها و مطالبات مردم به مرکز و شناسایی حقوق مردم کرد توسط دولت با یورش نظامی به کردستان و تحمیل جنگ بر مردم ناکام شد. جنگی که حاصل آن قتل و کشتار ده هزار نفر از مردم کرد و تدوام یک دهه درگیری و خون ریزی در منطقه بود. چند دهه سرکوب و خشونت سیاسی و امنیتی و استمرار رنج و بی حقوقی و حتی نسل کشی فرهنگی رهاورد آن است.

در همان حال و متعاقب آن تلاش های برخی شخصیت های سیاسی و ملی و مذهبی کردبرای متوقف سازی سرکوب و خشونت و درگیری ها و ایجاد گشایش طریقه سیاسی برای حل بحران معطوف به مساله کرد و گفتگو با دولتی مرکزی، نه تنها راه به جایی نبرد بلکه فعالان این راه خود نیز قربانی خشونت و ترورو یا سرکوب شدند. حبس و زندانی شدن فعالان کرد در داخل کشور و ترور رهبران اپوزیسیون از جمله ترور دکتر عبدالرحمان قاسملو در حین انجام مذاکره با دولت جمهوری اسلامی ایران در این راستا قابل تحلیل است. دکتر قاسملو با اعتقاد به راه حل های سیاسی و شیوه های مسالمت آمیز برای حل مساله کرد وارد پروسه گفتگو و مذاکره با دولت شد اما گویا در برابر حقانیت حقوق و مطالبات مردم کرد و منطق گفتگو و دیپلماسی هیات اپوزیسیون کرد، توسل به خشونت و ترور این هیات تنها گزینه بوده به طوریکه دیپلماسی مذاکره و گفتگو در 22 تیر 1368 در برابر دیپلماسی ترور قرار گرفت و اما در رابطه با سرکوب حرکت های مدنی می توان از سرکوب خشن و خونین حرکت مدنی تیرماه 1384 مردم کردستان که در مسالمت آمیزترین شکل آن در اعتراض به خشونت پلیس و نیروهای امنیتی و انتظامی در استان های کردنشین ظهور یافته بود نام برد .

در هر صورت تمامی حرکت های مدنی و مسالمت آمیز و صلح جویانه مردم کرد، احزاب و سازمان های سیاسی و جنبش و جامعه مدنی کرد طی سی سال گذشته و یا هر مقطعی از آن با انواعی از جنگ و ترور و  خشونت و سرکوب مواجه بوده است. مردم کرد محتمل صدمات و آسیب های جبران ناپذیری از ناحیه گفتمان خشونت شده و در واقع قربانی این گفتمان تحمیلی و زورمدارانه بوده است . از این رو وجدان جامعه کرد و جامعه مدنی عقیم ساختن اقدامات سیاسی صلح آمیز مبتنی بر گفتگو و تحمیل جنگ و خشونت  بر مردم، ترور فعالان سیاسی و رهبران اپوزیسیون و سرکوب حرکت های مدنی و مسالمت آمیز را فارغ از زمان و مکان وقوع آن دگربار و صدباره ناموجه، مردود و محکوم است. در هر صورت سرکوب مردم و توسل به خشونت و ترور و اهداف و انگیزه های آن در هرحال توجیه ناپذیر و محکوم است

محمدصدیق کبودوند/ زندان اوین