چند ماهیست که دولت "تدبیر و امید" بر سر کار آمد و اگر به برنامه، و به عملکرد چند وقتهی دولت روحانی از یکسو، و همچنین به زندگی و معیشت میلیونها انسان دردمند و جوانان از سویدیگر نگاهی بیاندازیم، آنوقت و به راحتی، در خواهیم یافت که دولت "اعتدال"، زبان گویا و مدافعی کدام طبقه در درون جامعهی ایران میباشد.

پروسه و ورود روحانی به منصب ریاست جمهوری ایران مشخص است و کمتر کسیست که بر این عقیده نهباشد، روحانی از فیلتر نظامی رد و تأئید شده استکه پایهیهایاش، بر فقر و استثمار میلیونها انسان رنجدیده و با دستگیری و شکنجه و اعدام مخالفین ریخته شده است. در این چند دهه و از سر خیر این نظام، جامعه به میدان غارت اموال عمومی و به میادین ترس و رعب وحشت تودههای ستمدیده تبدیل گردیده است و لحظهای از حیات سردمداران رژیم جمهوری اسلامی، خالی از خانهخرابی زندهگانی مردم و تشدید خفقاق و بگیر و به بندها نیست. در حقیقت سیاستهای نظام را اینگونه نوشتهاند و همهی دولتها، و از جمله از دولت "سازندهگی" رفسنجانی و "اصلاحات" خاتمی و "مردمی" احمدینژاد گرفته، تا دولت "تدبیر و امید" روحانی، وظیفهای جز، تأمین منافعی سرمایهداران بینالمللی و بالا کشیدن دسترنج کارگران و زحمتکشان بر عهده - نهداشته - نهدارند.

به واقع و علیرغم تبلیغات مسموم کنندهی نظام و دنبالهروان و روشنفکران درونی و بیرونی آن، مبنی بر اینکه دولت کنونی تافتهای جدا بافته از دولتهای قبلیست، باید بر اینموضوع تاکید ورزید که مسیر تحریبی جامعه و دامنهی سرکوب و فقر تودهای، نه تنها کاسته نه شده است، بلکه در ابعادی گستردهتر هم ادامه دارد. دولت "تدبیر و امید"، قصد و خواستهاش برقراری عدالت اجتماعی و اعتدال در درون جامعه نبوده و نیست؟ چرا که دولتها در چنین مناسیاتی فاقد ظرفیت و پتانسیل لازمه بهمنظور تغییر اوضاع به نفع مردماند و کار و بارشان، فقط و فقط گستردهگی بیعدالتیها، ناامنیهای شغلی و افزودن بر صدها مصائب سیاسی - اجتماعی در درون جامعه - بوده - و میباشد.

با این اوصاف و بنابه وجود هزاران فاکتور روشن و مستدل، چنین انتظاری از نظام جمهوری اسلامی و دولتهای رنگارنگاش – و آنهم با هر عناوینی -، پوچ و در خلاف آرمانهای تودههای محروم است. به بیانی فراتر و روشنتر در چنین نظامهایی، خلاقیتهای عناصر و به تبعی آن ظرفیت دولتها، پیشاپیش تعیین و نوشته شده است و کسان و یا دولتهایی بر سر کار گمارده خواهند شد که قدرت گردش روانتر سیاستها و اجرائی عملی بهتر برنامههای نظام را از یکطرف دارا، و از طرفدیگر کمترین نرمشی در قبال مطالبات بدیهی کارگران و زحمتکشان، جوانان و زنان از خود بهخرج نهدهند.

سر در آوردن و فعالیتهای چند ماههی دولت "اعتدال"، در خلاف حکم فوق نیست و جامعهی سرمایهداری، ذاتاً و نفساً، طالب تداوم تحقیر انسانیت و زنده نگهداشتن میادین اعدام میباشد. روحانی هم برای انجام چنین کاری اعلام آمادهگی نموده و بدون کمترین تردیدی، مدافع و مجری بیچون و چرای نظام کنونیست.

اگر چه وی و بعضاً هواداران درونی و بیرونیاش بر این ادعا بوده و میباشند که دولت "تدبیر و امید" آمده است تا به معیشیت و به نداری میلیونها انسان رنجدیده که چند دههایست کمرشان، زیر چرخدندههای استثمار و بردهگی خُرد شده است، پاسخ گوید!! اگر چه روشنفکران درونی و بیرونی وابسته به سرمایه، بر این باور بوده و هستند که دولت روحانی آمده است تا فضای سرکوب، ترس و وحشت و اعدامها را بر گرداند و بهجای آنها، "یکدلی"، "یگانهگی"، "آزادی"، "دمکراسی" و "آرامش" را جایگزین نماید!! امّا و در عوض روحانی، همان راهی را پیشهی خود ساخته است که مابقی دولتها در پی آن بودند.

آری، اینها شعار روحانی حول برقراری "اعتدال" بود که جامعهی ایران - و آنهم در کوتاه مدت - دارد، مابه ازای عملی آنرا، در عدم پرداخت دستمزد ناچیز کارگران، در تداوم سیاستها و قوانین دست پا گیر در درون دانشگاهها، در گسترش اعتیاد و در بگیر و به بندها و بالاخره در اعدام مخالفین و آنهم در ابعادی گستردهتر بهعینه مشاهده میکند.

این سیمای حقیقی دولت " تدبیر و امید" میباشد و پُر واضح است که طرح موضوعات و مقولاتی همچون اعتدال و دمکراسی و محترم شمردن به حقوق پایهای میلیونها تودهی ستمدیده، در زیر سلطهی نظام سراسر خشن و عریان، فاقد پشتوانههای عملیست و زمانی میتوان، تصویری از برقراری عدالت در درون جامعه ارائه داد که نظامی بر سر کار آید، تا از حقوق پایهای تودههای ستمدیده دفاع نماید؛ نظامی که امید دهنده و نویدبخش زندهگی بهتر کارگران و زحمتکشان، و همچنین زیر بنایاش، با رد عملی تفاوتهای طبقاتی در درون جامعه ریخته شده باشد. تنها در چنین نظامیست که مقولههایی همچون عدالت و دمکراسی و اعتدال، ضمانت اجرائی داشته و نظام، دستان سرمایهداران و منفعتخواران را از جان و مال کارگران و زحمتکشان قطع خواهد نمود. این آن خواستهی باطنیست که میلیونها انسان محروم بههمراه فرزندانشان به دنبال آنند.

شهریور 1392

نوامبر 2013