بازگشت
فشرده اي از تاريخ فرانسه
تهيه و ترتيب از اشرف بهروز تهيه و ترتيب از اشرف بهروز


کلو ويس از خاندان مرو ونژين (Mérovingiens) اولين شاه سرزمين فرانک هاست شاهان اين خاندان از 481 تا 751 بر فرانسه حکومت کردند. کارو لنژين (Carolingens) دومين خاندان سلطنتي در فرانسه است که از 751 تا 989 بر اين کشور حکومت کرد از مشهورترين شاهان اين خاندان شارلمان است که از 768 تا 814 حکومت و در سال 751 عنوان شاه فرانسه را بخود اختصاص داد . کا په سي ين (Capétiens ) سومين خاندان سلطنتي است که شاهان آن از 987 تا 1328 حکومت کردند ، شارل چهارم آخرين اين خاندان پسر نداشت و حکومت به برادرزاده اش فليپ چهارم لو وا لووا ( Le valois) رسيد که در زمان حکومتش جنگهاي صد ساله با انگلستان شروع شد از مشهورترين شاهان اين خاندان از شارل هفتم ميتوان نام برد که به کمک ژاندارک توانست بر انگليسي ها غلبه پيدا کند و اين دوره پايان جنگلهاي صد ساله است(1430) از خاندان والوا و اهل اورليان ميتوان از لويي دوازده نام برد که مشهور به پدر ملت فرانسه بودفرانسواي اول نخستين شاه از خاندان والوا اهل آنگولم (Valois Angouléme) است که دوران حکومتش همزمان با دوران رونسانس در فرانسه بود بعد نوبت خاندان بوربون ها ( Bourbons) مي رسد : هانري چهارم ، لويي سيزده ، لويي چهارده ، لويي پانزده و لويي شانزده بين سالهاي 1589 تا 1789 بر فرانسه حکومت مي کنند لويي چهارده مشهور به لويي کبير 71 سال حکومت ميکند و در زمان لويي 16 انقلاب کبير فرانسه در 14 جولای 1789 بوقوع مي پيوند و لويي 16 به همراه ماري آنتوانت در 21 جنوری 1793 به دست انقلابيون با گيوتين کشته ميشود. جمهوري اول در سال 1789 مجلس شوراي ملي و مؤسسان تشکيل گرديد و در 14 جولای 1789 زندان باستيل بدست انقلابيون گشوده و زنداني ها آزاد شدند در چهارم اگست همين سال رژيم فيودالي از ميان رفت و جاي انرا اصول دموکراسي گرفت بيانيه حقوق بشر در همين سال انتشار يافت و مجلس موسسان (1791-1789) قانون اساسي فرانسه را تدوين و تاييد کرد و سلطنت استبداد جايش را به سلطنت مشروطه داد لويي شانزده به وارن فرار ميکند و در 20 جون 1791 فرانسه بر عليه اتريش اعلان جنگ ميدهد که شکست مي خورد موقعيت بسيار بد اقتصادي و اجتماعي در روز 10 اگست 1792 سقوط حکومت سلطنتي را بوجود مي آورد که منجر به کشتار بي رحمانه ماه سپتامبر مي گردد مجلس قانون گذاري ( 1792-1791 ) جايش را به کنوانسيون مي دهد که قانون اساسي جديدي را وضع مي کند و در 21 سپتامبر 1792 حکومت جمهوري اعلام مي گردد که تا سال 1804 طول مي کشد دوران وحشت و ترور بين سالهاي 1793 تا 1795 با انقلابيوني همچون روبسير ، دانتون ، مرات ، سن ژوست و مارسو سپري مي شود در سال 1795 نوبت به ديرکتوار مي رسد که جايش را به کودتاي 1799 مي دهد و مجلس موسسان در سال هشتم انقلاب قدرت را به ناپليون بناپارت بعنوان کنسول اول تفويض مي کند وي در سال 1804 امپراطوري اول فرانسه را تشکيل مي دهد قدرت طلبي ، ناپليون را وارد جنگهاي قاره اي مي کند که بالاخره در سال 1812 در لشکر کشي به روسيه شکست مي خورد و در سال 1814 سقوط مي کند پس از حکومت 100 روزه و شکست در واترلو ، ناپليون براي هميشه از صحنه سياسي فرانسه طرد مي شود.
بازگشت به خاندان بوربون ها ، ابتدا لويي هجدهم به مدت ده سال (1827-1814) بعد از وي شارل دهم بمدت شش سال (1830-1824) و لويي فيليپ بمدت 18 سال (1848-1830) با عنوان شاه بر فرانسويان حکومت مي کنند .انقلاب سال 1848 به جمهوري دوم منتهي مي شود و لويي ناپو ليون بو ناپارت ( ناپليون سوم ) در 10 دسامبر 1848 بعنوان ريس جمهور انتخاب مي گردد بعد در سال 1860 ناپو ليون سوم امپراطوري دوم را بوجود مي آورد که دوران شکوفايي اقتصادي و شروع دوران صنعتي است جنگ با آلمان باعث شکست فرانسه و از دست دادن استان هاي آلزاس و لورن و بالاخره سقوط رژيم در سال 1870 مي گردد . در سال 1871 جمهوري سوم اعلام و آدولف تير بعنوان رييس جمهور بوسيله مجلس ملي انتخاب مي گردد: Adolphe Thiers 1871-1873 Maréchal Mac-Mahon 1873-1879 Jules Gué 1879-1887 Sadi Carnot 1877-1894 Jscan casimir-Prier 1894-1895 Félix Faure 1895-1899 Emile Laubet 1899-1906 Armand Fallières 1906-1913 Raymond Poincaré 1913-1920 Paul Deschanel 1920-1924 Gaston Dumergue 1924-1931 Paul Doumer 1931-1932 Albert Lebrun 1932-1940 Etaf franc دولت فرانسه Maréchal Pétin 1940-1944 جمهوري چهارم - دولت موقت جمهوري فرانسه ( بيانيه الجزيره با پشتيباني متفقين در اکتبر 1944) تشکيل مي شود . شارل دوگل رييس دولت موقت از جون 1944 تا 20 جنوری 1946 فليکس گوون جنوری تا جون 1946 ليون بلوم دسامبر 1946 تا جنوری 1947 ونسان اوريول 1954 -1947 رونه کوتي 1958-1954 در 13 مي 1958 شورش عظيمي در الجزيره بوقوع مي پيوندد و در روز اول جون شارل دوگل حکومت اتحاد ملي را با قانون اساسي جديد معرفي مي کند که در سپتامبر همان سال به رفراندوم گذاشته و جمهوري پنجم بوجود مي آيد .
سياست فرهنگي تاريخ سياست فرهنگي كشور فرانسه از زمان طرح ريزي آن در قرن شانزدهم تا كنون، نمايانگر نقش محوري دولت در ارتقاء و ساماندهي دانش، هنر، فرهنگ و شكل گيري تدريجي ساختارهاي وزارتخانه اي و تصويب بودجه هاي ملي بوده است. به عنوان مثال مي توان به تأسيس كتابخانه ملي فرانسه، تأسيس دبيرخانه هنرهاي زيبا در قرن نوزدهم، تأسيس موزيم هنري louvre و تأسيس وزارتخانه اي مستقل با نام وزارت فرهنگ در سال 1959 اشاره نمود . آندره مالرو (Andre\' Malraux) نخستين وزير فرهنگ كشور فرانسه، در امور فرهنگي موازيني را پيش روي همگان قرار داد كه اعقاب او نيز دنباله رو اين راه بودند. از جملة اين موازين مي توان به حفاظت از ميراث فرهنگي كشور، خلق هنرهاي معاصر، آموزش فرهنگ و هنر و نشر آن در تمامي سطوح جامعه، تمركز زدايي اداري و تدوين نظامنامه براي بازارهاي صنعتي فرهنگ اشاره نمود. بر اساس تعريف آندره مالرو، تمركززدايي اداري عبارت از انتقال قدرت و منابع از سطوح مركزي دولت به سطوح فدرال با حفظ مركزيت دولت بود. اولويتهاي سياست فرهنگي طي سالهاي 1993-95 ژاك توبان وزير فرهنگ و جوامع فرانسه زبان از مارچ 1993 تا مي 1995، مسؤوليت يكپارچه نمودن ادارات و دفاتر پراكنده جوامع فرانسه زبان كشور و معرفي اين جوامع به وزارت فرهنگ را برعهده داشت. از آنجايي كه سياستهاي وي در واقع همان خط مشي هايي بودند كه آندره مالرو نخستين وزير فرهنگ كشور در پيش گرفته بود، در دسامبر سال 1993 به مجلس سنا اعلام نمود كه هدف اوليه او، يافتن راهكارهاي مناسب جهت همكاري با ديگر وزرا ميباشد. وي همچنين به دنبال برقراري مجدد روابط ميان پاريس و ديگر مناطق كشور بوده و از توسعه فرهنگي منطقه اي حمايت و پشتيباني مي نمود. تمركز زدايي در برابر تمركز گرايي طي چند سال گذشته خدمات اجتماعي فرانسه به طور قابل ملاحظه اي قدم در راه تمركز زدايي اداري در سطح منطقه اي برداشته است. ماده قانون خدمات دولتي مصوب سال 1992 نمايندگان دولت در سطوح منطقه اي را به عنوان مسؤولين اجراي سياستهاي كشور معرفي نموده و تنظيم، تعريف و ارزيابي دستورالعمل هاي راهبردي را بر عهده دولت مركزي نهاده است. به موازات تصويب قوانين انتقال طي سالهاي 1983-1982 اختيارات قبلي دولت به مقامات محلي تفويض گرديد. هدف تمركززدايي، همراستايي تصميمات دولت با رأي مردم و تقويت اختيارات دولت در سطح منطقه اي ميباشد. اما در حقيقت به واسطه قوانين انتقال تنها نوعي نظارت محدود بر امور فرهنگي به مقامات محلي اعطا گرديده است. تا همين اواخر، اكثر تصميمات وزارت فرهنگ در امر بودجه بندي فرهنگي توسط مديريتهاي مركزي وزارتخانه صورت ميگرفت. در اين ميان اهميت بيشتر به روابط ميان مديريتهاي مركزي وزارتخانه و مقامات محلي اختصاص يافته است .رؤساي اداري منطقه اي منابع مالي زيادي را به امر فرهنگ اختصاص داده و مديران امور فرهنگي منطقه اي را به هزينه نمودن چنين منابعي در سطوح منطقه اي كشور مأمور نموده اند. مديران منطقه اي از جانب روساي اداري خود نحوه صرف منابع مالي، مديريت، اعطاء امتياز و سرمايه گذاري را اتخاذ مي نمايند. اين روند جديد در توزيع اختيارات، نمايانگر سبك جديدي در روابط ميان وزارت فرهنگ و مقامات محلي ميباشد.
روابط بين المللي فرهنگي كشور فرانسه علاوه بر ترويج فرهنگ فرانسوي در كشورهاي خارجي، در حال توسعه سياست همكاري بين المللي با هدف ترويج و تشويق تنوع و تكثرگرايي فرهنگي است. جهت نيل به يك چنين هدفي ميان چندين وزارتخانه دولت و مقامات محلي تقسيم مسؤوليت صورت گرفته است. ترويج فرهنگ فرانسه در خارج از جمله سياستهاي ديرين خارجي كشور فرانسه بوده و مسؤوليت سنگين آن همچنان برعهده وزارت امور خارجه ميباشد. اين سياست از حوزه وسيعي برخوردار بوده و فعاليتهايي نظير ترويج زبان فرانسه، مبادلات آموزشي و دانشگاهي، همكاريهاي فني و علمي، مبادلات هنرهاي زيبا، كتاب، فيلم و راديو تلويزيون را در بر ميگيرد. وزارت فرهنگ فرانسه با مشاركت و همكاري وزارت صنايع، وزارت امور خارجه و سازمانهاي ذيل نقش مهمي را در صادرات محصولات صنايع فرهنگي كشور ايفا مي نمايد. سياستهاي زباني زبان فرانسوي كه زبان رسمي جمهوري فرانسه است، به عنوان يكي از عوامل مهم يكپارچگي كشور توسط بيش از يكصد ميليون نفر در جوامع فرانسه زبان خارج از كشور تكلم ميگردد. در مواجهه با پديدة جهاني شدن و ظهور شبكه هاي ارتباطي جديد، حفاظت از زبان فرانسوي و استفاده مستمر از آن به عنوان يك زبان بين المللي به اولويت اساسي كشور مبدل گرديده است. از اين رو، سياست حفاظت از جامعه فرانسه زبان در طي 15 سال اخير تقويت گرديده و هم اكنون مقولاتي چون تنوع فرهنگي و چند زباني را نيز تحت پوشش قرار ميدهد. دولت فرانسه به جبران كمبود درآمد سالانه شبكه هاي تلويزيون دولتي، جبران خسارتهاي احتمالي و تخصيص منابع مالي بيشتر به تلويزيونهاي دولتي متعهد شده است.به عنوان يك اقدام احتياطي، شبكه هاي تلويزيون دولتي مبادرت به تشكيل يك گروه صنعتي قدرتمند و منحصر به فرد نموده اند تا از اين طريق بتوانند جهت رقابت در بازار جهاني پخش ديجيتالي برنامه هاي توليدي خود را گسترش دهند.علاوه بر موارد فوق، دولت در نظر دارد در آينده نه چندان دور دو اقدام مهم و حياتي ديگر يعني تأسيس تلويزيونهاي محلي و تأسيس تلويزيونهاي ديجيتالي را به مرعصة ظهور برساند. سياستهاي فرهنگي و تساوي ميان مرد و زن حق استفاده و شركت در فعاليتهاي فرهنگي از جملة حقوق اساسي شهروندان فرانسوي ميباشد كه با هدف جلوگيري و مبارزه با محروميت فرهنگي در قانون اساسي كشور تصريح گرديده است. سازمانهاي مسؤول نشر هنر و فرهنگ كشور در طرحهاي عملي دولت پيشبيني شده اند. فعاليتهاي فرهنگي غالباً به عنوان شيوه هاي كارآمد در جهت تقويت پيوندهاي اجتماعي مطرح ميباشند، اگرچه فرهنگ يك جايگزين محسوب نگرديده و به همين منوال هنرمندان نيز آخرين چاره جهت علاج هر نوع ضعف فرهنگي نميباشند.
هنرهاي زيبا بنا بر سياست وزارت آموزش و پرورش فرانسه، كلية كودكان فرانسوي ملزم به گذراندن دوره هاي آموزش پايهاي و مقدماتي در زمينه هنرهاي زيبا ميباشند. از سال 1983، وزارت فرهنگ با همكاري وزارت آموزش و پرورش كشور به حال تكميل و غنيسازي برنامه هاي آموزشي خود مبادرت نموده است.
پي نوشتها : تاريخ جديد فرانسه طبع سال 1381. - دايرة المعارف چا پ سا ل 1379. - تاريخ اروپا چا پ جد يد سا ل 1382. - سيا ست وتوسعه نشريه اند يشه والا . - اطلاعا ت هفتگي . - روزنا مه جا م جم .
May 22nd, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل تاریخی