بازگشت
ماندگاران تاریخ
عبدالو کیل کوچی عبدالو کیل کوچی

                                     غازی میربچه خان قهرمان ملی

تاریخ افغانستان مشحون از مبارزات آزادی خواهی وملهم از حماسه ها ورزمندگیست . این سر زمین مرد خیز در درازنای تاریخ ، هزاران هزار آزادی خواه ، قهرمان ،پیشوا ورهبر، درآغوش خود پروریده است . که هرکدام آنها  به مثابه ماندگا ران تاریخ پر افتخار وطن ما محسوب گردیده وصفحات زرین تاریخ کشور را بنام مقدس آزادی وآزادگی رقم زده اند .این دلیر مردان تاریخ ، میراث عظیم آزادگی را ازآریانای بزرگ گرفته تا خرآسان کبیر وافغانستان پرغرور از گذشته های دور تا به نسل های امروز و حتی فردای کشورما بجاگذاشته اند .

آریانای بزرگ مهد تمدن بزرگ ونخستین نماد اقتدار وآزاده گی در قلب آسیا بوده که از اجداد با عظمت آریایی گرفته تا اخلاف باختری ،کوشانی ،یفتلی ، خرآسانی ،صفاری ،غوری ، خوارزمی ، هوتکی ، ابدالی وکوهپایه نشینان هندو کش بیدار ، پوزمتجاوزین اسکندر وچنگیز وانگریز را بزمین زده وپرچم آزادی واستقلال رادر کران تا کران وطن بر افراشته اند .روح شان شاد باد .

 یکی از ماندگاران راه استقلال و آزادی کشور محبوب ما افغانستان میربچه خان غازی بود . این فرزند قهرمان خلق افغانستان وهمرزمانش درپیشا پیش غازی مردان وطن، پرچم مبارزه را علیه استعمار گران ونظم وحشیانه آن بر افراشتند وتا پای جان رزمیده اند . غازی مرد بزرگ ، این مجاهد صدیق وراستین وطن بخاطر استقلال وآزادی وتمامیت ارضی درس بزرگ مردانگی ودفاع مقدس وطن را به مردم وطن بیاد گار گذاشت و شکست دشمنان افغانستان دربرابر آزاد مردان تاریخ کشورما در واقع درس عبرتی بود برای متجاوزین که هر بار زهر شکست خود را در برابر افغان های متحد ومتعهد همواره می چشیدند وتا اکنون طعم تلخ آن از دهان این خفاشان تاریخ نمی رود . تلخی شکست و جنون انتقام . به هرحال وطن همیشه مرهون رشادت وفداکاری قهرمانان تاریخ خودبوده وهمواره درسهای آزادی خواهانه شان رهنما ورهگشای راه وطنپرستان خواهد بود .

قهرمان ملی غازی میر بچه خان کوهدامنی  نام اصلی آن میر بها ءالدین فرزند میر درویش خان  در سال 1204 هجری شمسی مطابق به 1825 میلادی در قریه با به قشقار ولسوالی میربچه کوت پا به عرصه وجود نهاد ه است . میر بچه خان  از جمله نه برادر خویش از نگاه سن کوچکترین شان بود ، ولی دارای سجا یای بهتر وخوبتر وصفات عالی انسانی را دارا بود ه. اخلاق نیکو ورفتار عالی داشت . رفتار وپیش آمدش با مردم و و ابستگان شان بسیار خوب وپسندیده بود  وبا مردم  با تواضع رفتار نموده با غریبان وبیچاره گان دلجویی ومعاونت های مادی ومعنوی میکرد. آن مرد بزرگ   نیکو کاری وهمکاری را با مردم دریغ نداشت ومردم از پای افتاده را دلجویی میکرد .با تمام مردم حسن معامله داشت مردم واهالی اورااز روی لطف وشفقتی که داشتند بنام میر بچه خان مسمی نمودند

چنانچه در سراج التواریخ  وافغانستان در مسیر تاریخ آمده است که مردم ابیات ذیل را بنام این قهرمان ملی کشور ما زمزمه میکرده اند .میربچه خان رس رسان است +میربچه خان مرد میدان است . پس از حملات سرکوبگرانه آزادی خواهان بدست امیر جبار عبدالرحمن خان وتار ومارشدن مبارزین در کشور های همسایه ، زمانیکه امیر حبیب اله خان رهبران ملی را به کشور دعوت نمود . غازی میر بچه خان نیز ازمهاجرت  به افغانستان بر گشت ودر مسکن آبا یی واجدادی خود در قریه با به قشقار (ع) زندگی میکرد تا بلا خره در سن 80 سالگی در سال 1295 هجری شمسی داعی اجل را لبیک گفت .اما رهروان راه میربچه ها وصد ها قهرمانان ملی کشور عزیز  ما از پا ننشسته وهمواره درس های آزادی خواهانه شان را چون مشعل راه ترقی وتعالی انسان زحمت کش این وطن روشن نگاهداشته وپرچم آزادگی را مانند نیاکان پرغرور ودلاور خود در قله های شامخ آرمانهای مردم افغانستان در اهتزاز خواهند داشت .

باید گفت افغانستان بنا بر موقعیت حساس جغرافیایی خود بعضا مورد تاخت وتاز اجانب قرار گرفته وسر نوشت این وطن در اثر سازش های زمامداران وحکمروایان خود خواه  با جنگ وکشمکش های خونین گره خورده است. از همان آوان تشکیل مجدد  دولت بنام افغانستان ،  مناطق اطراف کشور دست بدست  در معرض بردو باخت قرار گرفته است ویکی ازین دسایس خط استعماری دیورند است که چون اژدهای زخمی و میراث شوم استعماری تا اکنون در کمین کشور است که خون بهای آنرا از یکصد سال واندی به اینطرف مردم افغانستان می پردازند .برغم اینکه این جنگ تحمیلی افغانستان را در بیشتر از سی سال  اخیر بخاک وخون کشانیده است ولی دستان نا پاک متجاوزین هنوز در حریم کشور ما بیشرمانه  دراز است وبصورت عطش نا پذیری میخواهند افغانستان را با نیرنگ جدید بسوی قهقراو جهنم به پیش برند. آنان نتنها به دامن زدن نفاق ملی وحدت ملی مارا بزعم خود حدشه دارمیسازند بلکه اخیراتلاش مذبوحانه بر آن دارند تا با تشدید حملات انتحاری روح وروان مردم بلا کشیده ما را با یاس وسرآسیمه گی مواجه سا زندو زمینه را برای تحمیل پلان های بعدی خود هموار ساخته ونیات آزمندانه  خود را با نیرنگ های تازه بالای مردم تحمیل کنند و در زیر پوشش جمعامد های حلقات خاص، ساخت وبافت های پشت پرده را روی پرده تمثیل نمایند . به اینترتیب شرایطی را بو جود آورند که پذیرش آن نا گفته پیدا باشد واهداف مداخله گرانه شان را با نمایشات  دراماتیک توجیه نمایند. وچرخش زمان را بکام خود بچرخانند . که احتمال چنین اوضاع تهدید جدی به آینده افغانستان خواهد بود .

باز با صد حیله ونیرنگ نو  +++ +   با شعار کهنه  و آهنگ نو

ملت هردم شهیدی را کشند   +++      زیرنام صلح اندر جنگ نو

روند نا امنی در کشور نشاندهنده آنست که وضع امنیتی چندان امید وار کننده بنظر نمیرسد واگر وضع بدین سان ادامه یابد بیم آن میرود که بعضی از مناطق آسیب پذیر کشور بمراکز(جدید) نا امنی مبدل گردد وافغانستان باردیگرتخته خیزمتجاوزین قرار گیرد وتا زمان نامعلومی کشته وقربانی بدهد   راه برون رفت ازین وضع به درک وهوشیاری مردم افغانستان بستگی کامل دارد . زیرا مردم در جنگ سی ساله گذشته بیچاره تر شده و راه نجات شان همانا  وحدت وهمبستگی ملی  ومقدم برهمه  با نیروهای روشنفکر وطنپرست وترقی خواه،  شخصیت های ملی ، خیر خواه وصلح پسند میباشد . این نیرو های صدیق وطنپرست ،با وقف وفدا کاری ،ایثار واز خود گذری ، با تواضع وتوجه به اوضاع خطر ناک جاری درمنطقه و کشورما ، با یک فرا خوان عمومی از کلیه ترقی خواهان بخصوص گروه های جدا شده از ح د خ ا حزب وطن بویژه اعضای حزب واحد که با حصول وحدت حزبی در آستانه کنگره حزبی قرار دارندبا سایر وطنپرستان کشور همه در یک صف مقدس بخاطر سرنوشت افغانستان درین شیبه های حساس تاریخی نظریات وپیشنهادات شان را مشترک ساخته وبا همبستگی وتصامیم یکپارچه  روی سرنوشت جاری وطن متحدانه بیاندیشند .  زیرا از دست دادن روز وماه وسال برای مردم مستضعف افغانستان به قیمت از دست دادن یک قرن تمام میشود . تاریخ آنانی را هر گز نخواهد بخشید که با داشتن چنین امکانات از روند اتحاد وهمبستگی وطنپرستانه طفره رفته وبا بهانه جویی های منفعت گرایانهء شخصی  روند همبستگی را با خاک زدن به چشم ملت کند سازد . ما معتقدیم که وطنپرستان واقعی کشور بنام وطن ،بنام آزادی ،بنام صلح وعدالت اجتماعی وبلاخره بنام خون پاک شهیدان راه  استقلال وآزادی ،رفاه وترقی وسعادت انسان بصدای تاریخی مردم افغانستان ونیاز مبرم شان یعنی رهایی از وضع موجود ،پاسخ تاریخی شان را ارایه خواهند کرد .آنگاه ما میتوانیم وحق داریم که روز های تاریخی آزادی واستقلال کشور مان را با  گرمی استقبال نموده و ماندگاران تاریخ وطن خود را مورد احترام و حرمت قرار دهیم .هرگونه غفلت درین شرایط غفلت تاریخی وجبران نا پذیر خواهدبود ودر آنصورت

باز به سنگ  میزنند فرق سری شکسته را ++++ باز به جنگ می کشند  قوم زجنگ خسته را

باز برنگ  د یگری  چیره  شود ستمگری ++++ تا که بخاک خون کشد  خلق به غم نشسته را 

تا  نکنیم  اتحاد  ،  تا  نشود   همه  یکی  ++++  کس نتوان  مهار کرد ،خصم لگام گسسته را

تانشوی بپای خویش تانکشی صدایخویش++++ کس  نکند  تلطفی   چشم  و  زبان   بسته  را

حق ،عطا نمی شود ، بلکه گرفته میشود ++++ عزم  و  اراده  می سزد   جامعه  خجسته را


September 1st, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل تاریخی