بازگشت
چهره امروزی تپه مرنجان ورازهای تاریخی آن
تهیه وترتیب:میرمحمدشاه رفیعی تهیه وترتیب:میرمحمدشاه رفیعی

تپه مرنجان با داشتن آثارباستانی دوره کوشانی هاوتمدن بودایی یکی ازمحلات مشهورو قدیمی درافغانستان است که نامش درردیف سایرمحلات مشهورومعروف باستانی مانند هده درجلال آباد،محلات بگرام(محل تقاطع سه دریای مشهورپنجشیر،سالنگ وغوربند)،طلاتپه درآثارومتون تاریخی آمده است.همچنان تپه مرنجان شاهدجشن بزرگ دوره امیرشیرعلی خان نیزبوده که غرض معرفی پسرش شهزاده عبدالله به ولیعهدی واعلام اصلاحات ازطرف وی بوده است که باراول درتاریخ افغانستان همچوجشنی باشکوه وباعظمت برگزارگردیده بود.شهروندان کابل این تپه رابعدازدفن محمدنادرشاه درسال1312 که دربخش جنوبی این تپه صورت گرفته بیشتربنام تپه نادرخان می شناختند.قبل ازدهه شصت خورشیدی دربعضی ازنقاط این تپه چند قبرمحدودکه بیشتربه خاندان شاهی مربوط بود دیده میشد.                    
اما بعداز7 ثور1357 این تپه تاریخی   اجسادوجنازه های بهترین فرزندان افغانستان رادرقلب وسینه خود پذیراشد.جوانان که مربوط به تمام ملیت هاواقوام برادر درافغانستان بودند و داواطلبانه وآگاهانه درمبارزات عادلانه ضدجنگ اعلام ناشده واعمال تروریستی اشتراک میکردندودرصحنه گرم مبارزه شهیدمیشدند درهمین تپه به خاک سپرده می شدند دراین تپه افرادمختلف اعم ازنظامی وملکی ازسربازعادی تارتبه جنرل،ازعضوعادی حزب تا مسئولین بزرگ حزبی پهلوی هم خوابیده اندوبه راه که رفته بودندافتخارکردندوهم چنان همرزمان شان بالای گورخونین آنها دها بارتجدیدپیمان کردندوسوگندیاد نمودندکه راه شان راادامه خواهنددادوآرمان های آنهاراپوره خواهندنمودواین تپه رامانندتپه های دیگردرولایات تپه شهدا نامیدندوبه مزارمردم افغانستان مبدل نمودند.                                                          
امابادریغ وافسوس که به اثرتوطئه ودسایس بیرونی کشورهای   مختلف وعلل ناگواردیگرحاکمیت ملی ودموکراتیک افغانستان سقوط کرددشمنان سوگندخورده مردم وعده یی ازقاتلان حرفوی برشهرودیارمامسلط گردیدندوخواستندتاقبل ازهمه ازخاک های که باخون شهدای راه مردم عجین گردیده بود انتقام بگیرندوتپه مرنجان که به تپه شهدامعروف ومشهورگردیده بودبه محل بودوباش قوماندانان ومافیای زمین مبدل سازندوهزارهافیرهای ثقیله راازچهارآسیاب،کوه آسه مایی وبلندیهای خیرخانه به این تپه تاریخی فیرکردندبعضی ازقبرهارامخالف روحیه اسلامی وافغانی تخریب کردندحالانکه تخریب قبرستان غیرضروری وبی موقع درمخالفت صریح احکام شرعی واسلامی میباشدوحفظ ونگهداشت قبرهای شخصیت های تاریخی،علمی،هنری ونظامی نه تنهاضرورت زمان است بلکه ضرورت حفظ ارزشهای تاریخی وفرهنگی نیزمی باشد.                                                                        
ما درتپه مرنجان شهدایی داریم که ازجمله شخصیت هایی بافرهنگ ودارای تحصیلات عالی وکارنامه هایی بزرگ سیاسی نظامی درحیات خودبوده اندوآنچنان قهرمانانه به شهادت رسیده اندکه مثال آن درتاریخ کمتردیده شده است.                                                              
حکومت هایی که پس ازسال1371 درکابل مسلط گردیدندبرای ازبین بردن هویت این تپه به انواع واشکال مختلف تلاش کرده اندچنانچه ساحه شرقی آن به بلندمنزل وخانه های نشیمن افرادوابسته به ارکان قدرت درکابل تبدیل گردیده وبعدازدفن ظاهرشاه وترمیم مقبره نادرخان پوسته های امنیتی مربوط تاحدی جلواعمارمنازل خودسرراگرفته اند وبه سرسبزی آن توجه شده البته این توجه درمحل دفن شهدای راه مردم صورت نگرفته بلکه آنهابیشتربرای تخریب این قبرهاتلاش کرده اندولوحه های که معرف هویت شهیداست ازبین برده اندو روزهای اول سال محل میله وجشن های نوروزی درآن سازماندهی میگردد ازهمه بدترکه بالای همین گورهای خونین وشهدای مردمی اسپ دوانی صورت می گیردوموترهای که غرض تفریح وخوشگذرانی بالای تپه آمده پارک می گردد.                                                       
واقعیت اینست که گرچه جسم این شهدا خاک گردیده وقبرهای آنهاهم درحال ازبین رفتن کامل است وازصدقبریکی آن به مشکل شناخته میشود فرزندان واقارب این شهداکه ازسراسر افغانستان هستند نتوانستندقبرهای عزیزان خودرابازسازی کنندبه جزچندقبرمحدودکه حتما امکانات دولتی داشتند.                                                                                  
امامسلم است که روح این شهدادرفضای ملکوتی پروازدارندوخاطرات آنهاجاودانه خواهدبود زیرامرگ آنهابه خاطراهداف شخصی،فامیلی ویایک گروه مشخص نبوداهداف آنهاجهانشمول ودرحمایت ازمنافع علیای مردم وهموطنان شان بوده آنهابرای مردم ماغرور،عزت وسربلندی آرزوداشتندوغروروعزت هم آفریدند باهرنوع زورگویی، استبدادوحق تلفی مبارزه کردنداندیشه های آنهازنده وجاودان است وپرچم مبارزه که به دست آنهابلندبود امروزهزاران انسان دیگراین مرزوبوم به شانه دارند.دیده میشود که دشمنان آنها به زورسرنیزه وبامکروحیله وبااجرای اعمال خشونت بارتسلط خودرابرمردم نگهمیدارند. اگرامروزمادران معجرسیاه برسرقبراولادشان ناله نمیکنندوهمسران جوان دیده نمی شوندکه بادسته های گل سرخ به سوی تپه شهدا روزنوروزبرونداماهستندپیرمردان که اعصادردست باچندجوان درتپه شهدای شهرکابل روزنوروزراازصبح تاشام سپری میکنندوبه جوانان خطاب می کنندکه دراین محل پدرت،کاکایت،مامایت دفن است واین جاهمان رفیق همسنگرمن میباشدکه باتابوت پرخونش اوراآورده بودم وازقهرمانی وشهامت آنهایادمی نمایند.                                              
مهمترازهمه آنست که دشمنان آنهاکه همانادشمنان مردم افغانستان هستندچگونه به مارحم  خواهندکردکه به قبرستان شهیدای ماهم ترحم نکرده اندونمی کنندوما درمقابل این قبرهای ویران شده که روح زنده وجاودانه دارندچه نوع مسئولیت ووظایف پیش روداریم ومکلفیت ماچیست؟                                                                                                
آیاهمان بیانیه های انقلابی وآتشین که بالای گورخونین هرشهیدداده بودیم به خاطرداریم ویا فراموش گردیده؟                                                                                        
آیاآب وهوای اروپا،امریکاوآسترالیاوغیره کشورهاماراازمسئولیت وجدانی که دربرابراین شهیداداریم وداشتیم برائت داده ویامیدهد؟                                                               
ویاتنهابه تکراراین الفاظ که ادامه دهنده راه آن شخصیت های بزرگ بودیم واین دسته وگروهک سیاسی راامروزرهبری می کنیم مسئولیت مابه انجام خواهدرسید؟ واگرسوالی مبنی براتحاد،همبستگی ومبارزه مشترک درمیان   باشددرخمیرموی پیداکنیم ویا گذشته راسیاه وخودراسفیدنشان دهیم ویاخودراخورشیدتابان ودیگران راهمه وهمه سیاه وتاریک،راه این شهداراادامه خواهیم داد؟                                                                            
   واضح ومبرهن است که ادامه راه این شهداوانتقام خون های آنهاوقبرهای ویران شده شان مسئولیت تاریخی هرفرداین مرزوبوم است وخواهد بود وازهمه بیشتراین مسئولیت ها و مکلفیت هامتوجه آنعده شخصیت های سیاسی وفعالین میشودکه آنهارادرجبهات گرم مبارزه رهبری وسازماندهی نموده بودندویابالای گورشان بادادن شعارهای آتشین خودوفامیل شهدا وهمرزمان شان راتسلیت گفته بودند.                                                                 
 آرمان شهدای ماباهمبستگی واتحادتمام نیروهای همسوومبارزه مشترک برعلیه تمام انواع بی عدالتی هاومظالم اجتماعی بدست خواهدآمد امااگرمااین وظیفه راانجام ندهیم دیگران به شکل ومحتوای نوین انجام خواهندداد زیرامبارزه حق با باطل مبارزه ملائک وفرشته هابا شیاطین ابدی وجاودانه میباشد.تازمانیکه ستمکاروستمکش موجوداست این مبارزه ادامه خواهدداشت شهیدای ماشهیدراه مظلومان ومدافع صدیق منافع مردم زحمتکش بوده اندوتحقق آرمانهای آنهاصلح وثبات،امنیت وخوشبختی رابرای مردم مابه ارمغان خواهد آورد.                                                            

March 23rd, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل تاریخی