بازگشت
بر تر ی طلبی ها، را ه را به پا یا ن نمیر سا ند
خوشه چين خوشه چين




چطور یکه ، و ضعیت ها ی ، شکل گر فته ، د ر منا سبا ت و زد و بند ها ی سیا سی در سطح ملی و بین ا لمللی ، جا ن شخصیت ها ی د ست ا ول را گر فت ، و به شخصیت ها ی بد یل مجا ل ، آ نرا ندا د ، که را ه ا رتقا ی خو درا دریا فت نما یند ، تا کشتی ، ا میا ل و آ رزو ها ی د یرینه هزا را ن ، شهید وعا شقا ن را ه عشق بو طن را ، به سا حل برسا نند ، و ا گر زما نی ، ا ز گو شه ای سر با لا نمو د ند ، د ر تو ر، د سیسه و تو طیه پیچید ند ، د ر پیچید گی وضعیت ، چنا ن گره به تا ر خا م ا ند ا خته شد، که کسی جرأ ت با ز کر دن گر ه را ند ا شت . سر و سا ما ن دا د ن به یک سا ختا ر سیا سی جد ید که گر دا نند گا ن آ ن را ا ز ا مکا نا ت ، قد رت بی حد و حصر، بی نیا ز نما ید ، ا ز یک طرف و ا ز جا نب دیگر ، به سوا لا ت نیا ز مندا ن ، محتا جا ن و رقبای سیا سی ، پا سخ به مو قع را در سطح ملی و بین ا لمللی ، ا را یه بدا رد .
درصو رتی ا مکا ن پذ یر ا ست ، که ما د ر ا مر مبا رزه ، د فا ع ا ز مو قف د هقا ن و د فا ع ا ز مو قف کا ر گر، زما نی که بنیا د ا ندیشه ما را تشکیل دا ده بو د ، ثا بت قد م و ا ستو ا ر با قی بما نیم ، د هقا نی که زمین را پا ره میکند ، د ستر خو ا ن هر خا نوا ده را پر ا ز نا ن و بر نج میسا زد ، با غبا نی که ا ز ا ثر عرق ریزی و زحما ت شبا رو زی آ ن ، ا نوا ع مبو ه با ب و تر کا ری با ب به زیبا یی شهر و با زا ر می ا فزا ید ، کا ر گر یکه ، بیل وکلنگ ، تیشه تبر و ا نواع ا فزا ر کا ر را تو لید میکنند ، ا ز حا صل د ست رنج آ نها ، ملیو ن ها ا نسا ن ، کر ه زمین ، صاحب لبا س میشو ند ، کا رگر یکه خا نه ها را آ با د مینما یند ، کا رگرا نیکه جا ده ها را تحت سا ختما ن میگیر ند ، کا ر گرا نیکه د ر معا د ن زغا ل سنگ کا ر میکنند، کا ر گر ا نیکه د ر تو لید نفت و گا ز ، وسا یل ترا نسپورتی ، و وسا یل ا لکترو نیکی ، و وسا یل کمپیوتری ، و غیره سهم ا سا سی را با زی میکنند ، ا یجا د گرا ن و خلا قا ن ، محققین و پژو هش گرا ن عر صه های علو م و فنون ، که زمینه ها ی ، پیشرفت و ا نکشا فا ت را ، سا د ه میسا زند بعد ا ز سقو ط حا کمیت سیا سی ح ، د ، خ ، ا ، و یا حزب ( و طن ) دیگر نا م ا ز کا ر گر و د هقا ن بر سر زبا ن ها نیا مد، چرا ؟ به گما ن ا غلب که ملا مت ا صلی قضايای گذ شته و فعلی ا فغا نستا ن همین ها بو ده ا ند ، همه گرو ه ها و سا زما ن ها ی سیا سی تحت عنا و ین مختلف د ر د فا ع ا ز طبقه مظلو م بر آ مد ه ا ست ، کسی بنا م د هقا ن ، کسی بنا م کا ر گر ، کسی بنا م ا کثر یت خا مو ش جا معه کسی بنا م ملت مسلما ن ا فغا نستا ن ، ا ین طبقه مظلوم و بیچا ره را د ر میدا ن رقا بت ها ی سیا سی جنگ سرد ، گو یا که پهلو ا ن ها و چا پ ا ندا ز ها ، و چا بک سو ا را ن ، با لا ی ا سپا ن قو ی هیکل و تیز قد م شی مو رد نظر را به دا یره حلا ل برسا نند . این قشرمحکوم و بیچا ره را چنا ن لگد ما ل و لگد کو ب کرده ا ند ، که د یگر مجا ل سر با لا کر دن را ، برا ی ده ها سا ل پیدا کرده نتو ا نند . زما نیکه موضوع د فا ع ا ز مو قف کا ر گر و د هقا ن ، ا ز د رو ن و یرا نه ها و خرا بی ها ی شکسته و ریخته ، وخا کسترهزارا ن شهید گلگو ن کفن و شهدا ی را ه آ زا دی سر با لا میکند ، ( آ د م ها ی با شها مت و د لیر مر دا ن ) با ا نتباه ا زین جمله که (بر تری طلبی ها ، را ه را به پا یا ن نمیر سا ند) ا یگو یزم ، خود محو ریها ، ا رز ش ندا د ن به د یگرا ن ، بد نا م سا ختن دیگرا ن ، خو د را بر حق جلو ه دا دن ، تکیه دا د ن ر وی سیا هی لشکرکمیت ها را نسبت به کیفیت ها ، ا رزش دا د ن ، ا ستفا ده ا ز و جو د آ د م ها ی صا د ق و و فا دا ر برا ی نفع گر و پ و حلقا ت شخصی ، و را ند ن ا ینگو نه ا فرا د د ر قد مه ها ی سو م و چها ر م ، به سر پر ورا نید ن همچو ا ند یشه ها نظا م های با ثبا ت را ا ز د رو ن به ما نند مو ریا نه خو رده ا ند ، و د ر سقو ط نظا م ها ی با ثبا ت ممد و ا قع گر دیده ا ند .
زما نی د ر قر یه ا ی ، د یوا نه ا ی را میخو ا ستند که به د یوا نه خا نه ببرند ، دیوا نه حا ضر نمی شد که به د یوا نه خا نه بر ود، مر د م ده و قر یه خو ا ستند که به ا جبا ر ا ورا و ا د ا ر به ر فتن نما یند ، د یوا نه که د ر کمند مر د م ا فتیده بو د، به نا چا ر به د رختی که به لب حو ض بو د با لا شد ، آ نقد ر با لا رفت که آ خر ین قسمت شا خه د رخت ، توا ن بر دا شت آ نرا ندا شت ، شا خه د رخت د ر زیر پا ی دیوا نه شکست ، و ا ز با لا ترین شا خه د رخت در دا خل حو ض پا یین ا فتید ، خو ب شد که به ز مین نه ا فتا د و ر نه کمرش می شکست ، به چنگ مر دم د ر آ مد ا و را غر ض مدا وا به دیوا نه خا نه بر دند .
ا نسا ن ها ی بر خو ا سته ا زو ضعیت حا د و ا ختنا ق ، نظا م ها ی ها ی مختلف کشو ر طبق ضر و رت زما ن حا ضر، آ ما د ه گر دیده ا ند ، که بیرق د فا ع ا ز د هقا ن و کا ر گر را به شا نه بگیرند . ا ز آ د م ها ی بز د ل و متر د د ، د ر گر یز ا ند و میگو یند ، که آ د م ها ی پر گو ی و حرا ف ، به ما نند پرند ه دا خل قفس ، صر ف گا ل میخو رند ، و د ر فکر د سیسه چینی ا ند ، و را ه را هر گز برا ی پیا ده شدن و ضعیت نورمال نمی خوا هند که هموا ر گر دد ، د ر و جو د نظا م ها ی قا نو نی مو ضو ع عدا لت مطر ح میگر دد ، خیلی کس ها ا ست که ا ز بی عدا لتی ها شکا یت دا رند ( میگو یند که دزد د ر کلا ی خو د پر دا رد ) عد ه قلیلی ا ز جنا یت کا را ن بقا ی خو درا د ر بی نظمی و بی قا نو نی میبینند ، و لی علا قه مندا ن را ه مبا رزه بخا طر نجا ت و طن ، و نجا ت مر دم ا فغا نستا ن ا ز شر ، عقب ما نی ، ا قتصا دی ، سیا سی و فر هنگی و به یک سخن نجا ت ا نسا ن ا فغا ن ، در سد د ، آ ن بر آ مد ه ا ند که انسا نها ی مهر با ن و د ل سو ز به و طن را ، رفقا ی همفکرو هم نظر و هم عقیده خو د را به مشو ره بطلبند ، درین را ستا زما ن فر صت آ ن را آ ما ده گر دا نیده ا ست و فر صت ها ی جدید هم د ر حا ل پر و رش ا ست ، با حفظ ، همه گو نه صبر و حو صله مندی وقبو ل این مطلب که هر گو نه ا قدا م قبل ا ز و قت خیا نت ملی ا ست ، ا یجا د فضا ی منا سب ، برا ی رفتن به سو ی جا معه مد نی و ا فغا نستا ن مد رن را در سر سرلو حه ا هدا ف خو یش قرا ر مید هند ، ا قدا ما ت جسو را نه و خر د مندا نه د رین را ه ، به معنی د فا ع ا ز منا فع ا کثریت قریب به نو د و هشت فی صد کشو ر ا ست ، نو ود هشت فیصد نفو س کشو ر تمثیل کننده ا تحا د ملی ا ست ، میر و یم به سو ی یا را ن جد ید ، که یا را ن قد یمی ما ، را ه ملی گرا ی را د نبا ل کر د ند ، ما با آ نها مخا لفت ندا ریم ، مگر ما وسا یر رفقا ی ما که به ما نند ما می ا ند یشند ، د ر حق د هقا ن و کا ر گرو سا یر ا قشا ر محر و م جا معه کو ر نمک نمیشو یم ، مو قف آ نها را گر ا می میدا ریم و خو درا مکلف به د فا ع ا ز کا ر گر و د هقا ن میدا نیم ، د رین را ستا تما س و را بطه خو د را با حلقا ت و گر و پ ها ی سیا سی ، شخصیت ها ی مو ثر ، مبهم نه بلکه و ا ضح و ر و شن بیا ن میکنیم ، تا بتو ا نیم د ر آ ینده ا صو لیت و بر قرا ری ا صو لیت را د ر ا مر سا زما ند هی نها د ینه بسا زیم ( د یوا ر ها ی کهنه را چپه میکنیم ، تا یک دیوا ر قو ی و مستحکم آ با د نما يیم ، تا همه کس خو درا د رین چها ر د یوا ری جد ید بیا بند . ا زین جا نا شی میگر دد که ا نسا ن د و ستی و برا دری ، حس همد ردی، رفا قت ، صمیمیت ، همگرا یی ، تقو یت ا یجا د اعتما د متقا بل ،ا ز بین بر دن فا صله ها ی ا یجا د شده ، را ه را به پا یا ن میرسا ند .
ا ین را نا دیده گر فته نمیتوا نیم ، که پا سدا را ن و ا قعی کشو ر نه ملا ، نه مو لو ی ، نه رو شن فکر مفت خو ا ر و مد عا طلب ، د ر گذ شته ها ، همین قشر زحمت کش بو ده که ا ز کشو ر دفا ع کرده ا ند، د ر شرا یط مو جو د هم در د فا ع ا ز نو ا میس ملی بر آ مده ا ند ، وضعیت د فا عی کشو ر را د ر آ یند ه همین ها ا ند که با شکم گر سنه ، و پا ها ی بر هنه تضمین میکنند.
March 6th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات