بازگشت
خدمات فراموش نا شدنی
ماریا دارو ماریا دارو

                                      

 

زنان در همه  ادیان  دنیا بخصوص در دین اسلام به  حیث یک موجود  قابل  احترام پرستش  بعد از خدا وند(ج) تعریف  گردیده  است .

خدا وند زن ها را زیبا وظریف خلق نمود که بدبختانه مردان در همه گیتی ظرافت وزیبائی شان را برای خوش گذارنی مورد استفاده قرار داده وجسم ظریف شان را به معنی ضعیف تلقی  وتعریف نموده اند .

در هر کشور صورت سو استفاده از زن ها متفاوت است  مخصوصآ در جوامع عقب مانده وسنتی به شکل کاملا بی رحمانه  از زنان استفاده میگردد چون برده یی در خدمت اقایان ودر تربیت اطفال ودر چار دیواری خانه ها مستور اند و از ظهور فعال زنان در عرصه های اجتماعی  فرهنگی و حقوقی بنام ننگ وغیرت جلوگیری میدارند ورسم ورواج های سنتی را با مذهب ملحق نموده وبدان شکل حکم مذهبی میدهند .

در اینجا زنان وظیفه خطیری دارند که سطح اگاهی خود را بالا ببرند وتا با فهم وشعور از حقوق شان در پرتو هر دین ومذهب که عقیده دارند  استفاده معقول نموده  واز تبلغات وشایعاتی که مردان با استفاده از غرور شان تاریکی های زهنی شان  رنگ مذهبی میدهند  شجاعانه دفاع نمایند .

در  کشور های پیشرفته نیز زنان در طول تاریخ با چنین عوامل برخورد نموده اند  وطی سالیان دراز مبارزه علیه بی عدالتی وبا قبول شکنجه های زنجیر وزندان توانستند که راه دشواری را طی بدارند وجاده را برای نسل های اینده شان هموار سازند .

مبارزه زنان  در کشور ما نیز ابعاد گسترده یی دارد زنان در طول تاریخ جسورانه از حقوق شان چه در ساحه رزمی واجتماعی مبارزه کرده ومانند ملالی  مانده گار تاریخ گردیده اند .

متاسفانه در کشور ما همه سنن وعادات پسندیده ونا پسند رنگ وشکل مذهبی گرفته است که حتی دختران را از نعمت علم که خود حکم شرعیت ومذهب است محروم میدارند در حالیکه خلقت بشر از بدو پیدایش  مساویالحقوق بوده است .

زنان کشور ما بی عدالتی های دولت های مقتدر وخشم مرد سالاری را با گوشت واستخوان  شان درک نموده اند اما باآنهم زنان در برابر بی عدالتیها بی تفاوت نبودند  تک تک در طول تاریخ سر بلند کردند  چه در قدم مثل  ملالی وچه در قلم مثل رابعه بلخی  وغیره شاعرا ن نا مور کشور احساسات قلب شان را روی کاعذ ریختند تا به قمیت جان شان هم تمام شد مگر در ها را برای دیگران کشودند .

زنان کشور ما بدبختانه درعمق بدختی  بی سوادی  وخشم مرد سالاری زیسته اند روی این ملحوظ به مبارزه فردی زیادتر دست زدند تا مبارزه جمعی :

 ما نباید مبارزات پارلمانی زنان مبارز افغان را در سال 1965 دوره دوازدهم شورای ملی را فراموش کنیم  درتاریخ افغانستان برای اولین بار چهار زن قهرمان  هریک معصومه عصمتی /خدیجه احراری /رقیه ابوبکر ودکتور اناهیتا راتب زاد

به حیث نماینده مردم از  ولایات کابل /کندهار/وهرات در شورای ملی با شجاعت از حقوق زنان رنج کشیده وطن ما دفاع نمودند وراه دشوار را برای نسل های اینده گشودند  .

مبارزه پارلمانی محترم راتب زاد که جسورانه از حق مسلم زنان در برابر بی عدالتی های دولت حاکم دفاع نمود خشم وکلای قسم خورده را بر انگیخت ونسبت داشتن منطق ضعیف در برابر شعور راتب زاد مقاومت کرده نتوانستند و بدون درنظر داشت رسوم وعادات سنتی که بدان افتخار هم میکردند  وحشیانه بران شیر زن افغان یورش بردند ومورد لت وکوب قرار داند .

اما دکتور راتب زاد که خود یک زن بود درد مشترک با زنان کشورش داشت  دست از مبارزه نکشید واز زندان نه هر اسید  انچه را برای خود مجاز میدانست حق قانونی هر زن هم وطنش میدانست او در جاده پرخم وپیچ متین واستوار قدم نهاد  و حدود چهل سال پیش از امروز مکتبي را برای زنان کشور بنیاد گذاشت که با همکاری چندین تن از زنان منور کشور به مبارزه جمعی و بی امان بخاطر رنج های بیکران زنان پرداخت .

این مکتب  بنام سازمان دموکراتیک زنان  افغانستان در تاریخ کشور ما اهميت بسزايي دارد .

سازمان دموکراتیک زنان در عرصه های مختلف  اجتماعی واقتصادی وسواد اموزی زنان کار های خسته گی ناپذیری را صرف نظر از تعصب نژادی  قومی  ولسانی انجام داد شعور درک زنان از نابرابرهای اجتماعی جوانه زد وبه سرعت رشد ونمو نمود واین سازمان در اثر کار وپیکار خسته گی نا پذیر زنان متحد وبادرک ومنور ما در فرصت کوتاه از حلقه مرکزی کابل  درسرتاسر کشور ریشه دواند وسرتا سری شد مبارزه زنان وطن ما تحت رهنمود های جمعی  سازمان دموکراتیک  زنان ورهبری شخص محترم راتب زاد خوب درخشید وجای خود را در تاریخ کشور مانده گارساخت.

زنان که نیم پیکر جامعه ملول ومعیوب سنتی کشور را تشکیل میدادند از خواب الوده گی تکان خوردند وبرای حقوق شان از خانواده گرفته تا اجتماع  نقش ارزنده خود را ایفا کردند .

اما متاسفانه درخشندگی سازمان زنان مبارزافغان تحت تاثیر سیاسی درامد وزنان به عرصه سیاست کشانده شدند اما فعالیت این سازمان را هیج کس حق ندارد چشم پوشی نماید چشم پوشی از زحمات ورنج های بیکران این سازمان گناه بزرگ خواهد بود .

بعد از ختم ریاست جمهوری دموکراتیک افغانسان وپایان صلاحیت محترم شهید دکتور نجیب الله در سال 1992 عسیوی دوره چور وچپاول  تجاوز بی شرمانه بالای زنان ودختران کشور ما به شکل ستیز وحشیانه بدون در نظر داشت هیچ گونه قید شرط دنیی ومذهبی شروع گردید ودوره سیاه طالبی  بربریت عرب وپاکستانی سینه داغ دیده زنان ما را هدف گلوله وقتل عام وسنگسار قرار دادند زیرا از منطق وشعور شیر زنان افغان در هراس بودند در های علم ودانش را بروی همگان بخصوص زنان بستند وبعوض ایجاد کار ابرومند برای معيشت خانواده شان برای زنان تقسیم اوقات گدائی طرح کردند محرم شرعی شان را کشتند وبرای خودشان بیرون شدن از منزل را بدون محرم شرعی مجاز نمیدادند

 {این  ننگ تاریخی را همیشه بخاطر داشته باشید }

اما مبارزین راستین اعضای سازمان دموکراتیک زنان درهمان وحشت واختناق

ارام نه نشستند وکورس مخفی سواد اموزی  برای اطفال وزنان و نو جوانان کشودند برای بدست اوردند ازادی شان از حصار خانه مبارزه بی امان کردند که مثال  های فروانی داریم مگر از حوصله این مقال بدور خواهد بود.

تاریخ واقعیت ها را انچه درسینه دارد  حفظ میدارد ودرموقع ضرورت بازگو خواهد کرد زیرا درخشش افتاب زیر ابر باقی نمی ماند .

شخصیت مبارز راستین دکتوراناهیتا راتب زاد درج تاریخ  کشور است ما باید از شهامت این  شیر زن افغان به مثابه  مادر و رهبر جنبش  مترقی زنان  دفاع نموده وراه  او را تعقیب بداریم زیرا امروز  زنان ومادران کشور ما بیشتر از بیش

به کمک ورهنمود های ثمر بخش آن سازمان ضرورت مبرم دارند .

زنده وصحت مند با د دکتور اناهیتا راتب زاد

جاویدان باد سازمان  دموکراتیک زنان افغانستان

بسیج ومستحکم باد صفوف رزمنده سازمان  دموکراتیک زنان این مشعل فروزان وراه کشای  زنان بلا کشیده کشور ما

  

          


October 30th, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي