بازگشت
سروده هایی، از زنده یاد سرور جویا


                

کرد آشکار برهمه عزم متین مـــــــــا

دیواروسنگوپنجرهء اهنـــــین مــــــا

آمد زدهربرسرما سختی هر قـــــــــدر

غم جا نیافت بردل و چین برجبین ما

با این ستم ززنده دلان شکوه برنخاست

بنشست غیر هرچه زکین در کمین ما

هستیم ما چو عاشق آزادی  وطــــــــن

سربازی است عزت وآئین ودین مــا

غم نیست گر زخاطر یاران شدیم مـحو

تاریخ دیده خاطرهء بس حزیـــن  ما

جویا شد هرکه محبس وزنجیر وزنده گی

شد معترف زدل که هزار آفریــــــن  ما

 

 


    

***

گر نیاید به سر هنگام جدایی زتو یــــاد

کی توان بر دل بیتاب  شـــــــکیبایی داد

آسمان گویی به ما کرده بسی کجروشی

تازناکمی رهیم هردو به گیتی نا شـــــاد

بودی گر چندی تودرخانهء خود زندانی

گشت از من به گرفتاری جوانی بربــاد

روزی دلسوزی اگر زآرزو پرسد گویم

مرد وزن هردوبهم، زیستی با هم  آزا د

به همین خواستهء ساده کسی دیده نداشت

دلی نازک کند ودست کشد از بـــــیــداد

اندر انجام رسید آنچه نخست جـــــوییدیم

وانگهی توده زیان دید زهنـــــــگام زیاد

گر تو قربانی پذیرفتی خشنودم باز

که تپشهای دل سوخته بیجا نفـــتاد

 


      *** 

           سرور جویا محبوس سیاسی

                دهمزنگ کابل

     

       نمیدانم چه سودی برد دهر از محو رنجوری

       که زین آتش تن من خاک کرد وداد بربـــاد م

 

       چه سازد گرنسازد با جفا جویای وصــــل او

       نداد از کودکی جز عشق حرفی برلب استادم

  


  در یکی از شبهای کدورت ناک محبس در اثر تهاجم ناگهانی فکر با چنین الفاظ شکا یت آلودی برلب جرئت کردم . یقین اگر آزاد می بودم با اظهار آن مختصر هم مقتدر نمیشدم.   دلو 1316


February 20th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان