منوچهرجهش منوچهرجهش

 

آسمــــان همی بارد؛ برف نقــــره فــــام امشــب
جامه ی سفیــد برتن؛ کرده دشــــت و بام امشــب
ســــــوی آسمـــــان بـینــــم؛ فکــــر می کنم گـویا
خیل کـفـــــتران هــرسو؛ می کند خــرام امشـب
رنگ روشـــن و زیبـــا؛ پاک و زینت هرجــــــا
درفضای یک رنگی؛ روز و صبح و شام امشب
برطبـیعـــت میهــــــن؛ این لبـــــاس نـو زیـبـــد
زان سبب همی گویم؛ حــــرف زر به کام امشب
برف که برزمــــین آمــد؛ بردلــــــم طنــین آمــد
چون که کار محــــرومان؛ می کند تمـــام امشب
هـــرکه ثروتی دارد؛ شـــــأن و دولتـــی دارد
وا به حــــال محــرومان؛ می شود ذکام امشب
آن که بی نوا باشــــــد؛ کی برد ورا خــــوابی؟
از خنک نمــــاید او؛ تیـــــغ در نیــــام امشـب
ناتوان و بی چـــــــــاره؛ هـــــرفـقــــیر و آواره
از شـــــروع شب تا صبح؛ می کند قیــام امشب
بی لبــاس و محـــــرومان؛ از خنک بود لرزان
آرزو بود گــــرمــــا؛ بر دلــش مــدام امشــــب
خیمــــه واژگون گشته؛ بخت ســـرنگون گشته
آه ســــــــرد مظلـــومان؛ کنده از لگـــام امشب


December 18th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان