تنهـــائی
محمدالله نصرت محمدالله نصرت

بــــــی تو تنهــــائی تبــــاهم کـــــرد و رفـــت

بــــا غــــــــم و درد آشنـــا هم کـــرد و رفــت

 

بـــی تو رازِ عــــــــشقِ من کــــی بود فـــــاش

بــند بـــند از هــــــــم جــــداهم کـــرد و رفـــت

 

بــــی تـــــــــــو این عـــــمرِ عـــزیزم شد تبــاه

غـم شــــــــریک با اشک و آ هـم کــرد و رفــت

 

بــــی تو بــیـــمـــاری فـــــتــــــاد در جـــانِ مـن

بـــــی رقــــــــم ســـــــرد و سـیاهم کـــرد رفت

 

مــــــی کنــــــم در بــســــــــتری غــم نــاله هـا

تــــکـــه تــــکـــه مــــثلِ کــاهم کـــرد و رفــت

 

بـــــــی تو بـــر من زنده گـــــی بــــاشد حـــرام

در دو عــــــــــــالم روسیاهــــم کـــرد و رفــت

 

بـی تــــــــو " نصــــرت " حــالتش گــردید زار

گـــردی دامــانـــش فــنــــاهـــم کــرد و رفــت

 

 

اشکاشم  بدخشان

 

14/حوت/ 1387

        

 

 

عهـــد و پــیمان

 

دوش ای دوست دلم غـــرقِِِِِِِِِِ تمنــای تــو بــود

تــا کمرغــرقه به خون در پی سودای تــوبود

 

وعــده کــردی که میــا یــم به پــر ستاری تـو

چــشم من تــا به سحر به رهء زیبای تـو بــود

 

نـــالـهء مــــرغِ دلــم دامــنِِ شــب رابـــِدریــد

اشــک چــو سیــل روان از پی غم های تو بود

 

بــادا افســـوس که پــای مال  جــفاء تــو شــدم

از بــر اینـــکه دلــم ما یل و شیــد ای تـو بــود

 

عهــد بســـتــی و شکســـتی همه پیمــان مـــرا

بـــاز چــرا ؟چشــم امید م به سرِ رای تـو بـود

 

خــواست من بـود که یک روزشوی هم سفـرم

مـرغ دل در گــروی زلف چــلپای تـــو بــــود

 

بفــــلک میرود صـــد شکــــوه زبیدادی تــــــو

نالهء " نصرت " بیچاره ز غــم های تــو بــود

 

اشکاشم  بدخشان

        

 

 

خداحافظ

رفــــــتی ز بـــــرم یـــــار خـــــــداحافظت

تـــــــادیــــــدن دیــــــدارخــــــــــداحافظت

 

هـــــرچند کـــــنم نـــــاله نــــدارد ســــودی

ازســــــوزی دلِ زار خــــــــــــــدا حافظت

 

بی تــــونشود شــــــامِ فــــــراقم سحـــــری

گـــــــفتم به تو این بار خــــــــــــدا حافظت

 

پروائی دیگــــــر نیست مرا یـــــــارِ عزیز

ازمن شــــــدی بـیزار خــــــــــــدا حافظت

 

بستی به خمِ تارِ وفــــاهت دل " نصــرت"

ای مهـــــــوش هوشـــیارخداحــــــــــافظت

 

اشکاشم  بدخشان

        

 

نـــاکـــــام عشــــق-

 

 

بــــــاز آه ببــــــرم نازنین دیـــــــوانـــه ام دیــــوانــه ام

در دامِ عشــــــق افتــــــــــــادهم ذولانـــه ام ذولانـــه ام

 

دیریســــت هــــوای عشــــق تو خـــوابم ربوده از سرم

می ســــوزم امشب از غـــــمت دُر دانـــه ام دُر دانـه ام

 

به تیر مژگــــانت مرا کــــردی شــهــــیدِ عشـــــق خود

به آرزوی شـــــب وصـــــل پـــروانـــه ام پـــروانـــه ام

 

مـــــــانند فــــرهـــاد تـیـــشـــهء در پـــای خـــودم زده ام

از هجری تو گر بمــــــیرم بی خــانــه ام بی خـــانـــه ام

 

درانتظـــارت روز وشب زار و ضعیف ونـــا تــــــوان

بســـــمل شده این مــــــــــــرغِ دل در لانـــه ام لانــه ام

 

مجــنون بحصــرا گـــشته ام رحــــمِ نما بر حـــــال من

نالم چوبلبل از فــــــراق در خـــانــه ام در خـــانـــه ام

 

" نصرت " مکن تشویش چنان تا نشوی زار و زبون

گــــرمن شوم نـــاکام عشق فرزانــه ام فــــــرزانـــه ام

 

 

        

 

 

مهوش شیرازی

دیــــــدم صـــنمی آمد زیـــبا و زرافشــــــــــانی

ای مهــــوش شــــــیرازی شـــــاه دختری ایرانی

 

دانم که دل انگـــــــــــیز است این خاطرات با من

افـــسوس نشد حــاصل آن کـــــــبک خرامــــانی

 

عـــــمرام بگــــــذشت اما دوراز بـــــری دلدارم

در بحـــــــر غمش لیکن گـــردیده ام طو فــــانی

 

یک بار نشد حــــاصل ای وای کـــجـــــا رفـــــتی

نه عشق وفــــا کــــــردت نه عــهد و نه پیمـــانــی

 

بگــــــــذشت به چـــــــالاکـــــی دوشینه گل اندامم

بـــــا پــــراهن نازک و با چـــــادرِ الـــــــــوانــــی

 

رفـــــــــتی ومـــــــــرا دیگر کو ذوق غزل گفتن

نه حوصــــــــلهء خواندن نه شوق غـــزل خوانی

 

" نصـــــرت " شدی ذولانه با تـــــارِ دوگیسویش

افتادی دراین گـــــرداب اینگونه به آســــــــــــانی

 

اشکاشم  بدخشان

 

حمل/ 1388

        

 

نمی فــــــارد مرا

 

دور شــــو ای بـی وفــــا کــارت نمی فـــــــــــارد مــــــرا

خــــنده وتمـــکـــــین ِبســـیــارت نمی فـــــــــــارد مــــرا

 

مـــــیروی تـــوهــــرطـــرف بـــا عشوه ونـــــــازوفریب

درکنــاری جـــــاده کشــتــــارت نمــی فــــــــــارد مــــرا

 

ســـــوخــــتـــــــم درآرزوی یــــک تبســــــم لـــــــبـــت

نازی بــی جـــا حـــین رفـــتــارت نمی فـــــــارد مــــرا

 

کــــاکـــل مشــــکین خود را کـــــردهء توچــنگ چنگ

حلقــــهء زلفـــــی گــــره دارت نمـی فــــــــارد مــــــرا

 

با دلِ افـــــســـــرده بـــــــاشم در ســــرِ راه انــتــــظــــار

پرهن هــنـــــــدی و گــــوشــــوارت نمی فـــــارد مــــرا

 

ســــوخت " نصــرت " در غمت باین قدرچال وفریـــب

رفتنِ بـــــی جــــــا به بــــــازارت نمی فــــــارد مـــــرا

 

اشکاشم  بدخشان

 

1 / ثور/ 1388

        

 

 

نگارخواهد آمد

زپــرســتوهــــا شــــنیدم کـــه نگــــــارخواهـــد آمد

گـــلــی بــــــاغِ آرزوهــــا به دیــــــار خواهـــد آمد

 

چـــــه نـوائی دل پــذیری زپــــرنــــــده هـــا شنیدم

صنمــی خجســـــته طلعت بـــه بهــــارخواهـــــد آمد

 

دیـــده ام به پشت کلکـــین به رهء کـــــسی نشســــته

دلِ من بـــه شیشه گـــــوید که غبــــار خواهـــــد آمد

 

شبِ دوش به خـــواب دیـــدم گــلِ مـن ز در درآمـد

تـوبیـا عــزیـــزم امشب ،کــه قـــــرار خواهــــد آمد

 

دلـــی من بهـــانه گــیر است ز جفــا و رنـــجِ بسیــار

ز پسِ هـمه فــریب اش چــه شـــــرار خواهـــــد آمد

 

نخورد به درد ام هـــرگـــــز اگــــر روزی او بیــــاید

ســــرِ قــــبری دردمنـــــدان به مـــــزار خواهـــــد آمد

 

بیا " نصــرت " غصه بس کن نه توحوسی زکس کن

کـــه به یک بهـــانه روزی بــــه کــــنار خواهــــد آمد

 

اشکاشم  بدخشان

 

15 / ثور/1388

        

 

ای کاش

 

ای کـــــاش گلی بــــاغ وگلستـــان تــوبــــاشــم

من مستِ مـــی و خــــندهء لبــــان تــوبــــاشــم

 

از نشـــــهء مـــــی مـن نشــــوم مست ولیکـــــن

بی هــوش شدهء خــالِ زنخــــدان تـــوبــــاشــم

 

گــر می بیفـــروشی ز لب و چشـــمِ خمــــارت

من مشتـــری ســـاغــر هجــــران تــوبــــاشــم

 

منبعــد نشـــوم عــــاشـق وشــیدای کســــی مـن

بگــذار که من بلبل خــوش خــوان تــوبــــاشــم

 

درعشق تو این بـال وپــرم سوخت چه حــاصل

بگــذار که مـن مــــائیل چشـــمان تــوبــــاشــم

 

جـان ودل " نصـــرت " که هوا خـواه تـو گشته

بگــــذار که مــن بند به زنـــدان تـــوبـــــاشـــم

 

اشکاشم  بدخشان

 

14/2/1388

        

 

 

 

خدا حافظ

 

چوسیل از گردِ چشمانت جــدا گشتم خــدا حافــظ

ز  رنج و درد و حرمانت تبا ه گشتم خــداحـافــظ

 

قـــضا را  مـا وتــو یک چند روزی آشنــا بودیم

جدا من ازبرت،نـــا آشـــنــاگشتم خـــدا حـــافــظ

 

زهجـــرت اشک مــیرزد،دو چشم اشکبـــارِ من

به هجر وفرقتت من مبتلا گشتم خـــدا حـــافـــظ

 

چو ثبت است تا ابد درقـلبِ من نــام وضمیر تــو

ولی افسوس از برت جـدا گشتم خـــدا حـــافـــظ

 

که منبعد غرقِ طوفـــان و غم دریای عشقت من

میان قعرِ دریا نـــا خـــدا گشتم خــــدا حــــافـــظ

 

دوایم نیست پیدا ، غـمِ تــو کــردهست بیمـــارم

اسیری دامِ ایــن رنج و بـلا گشتم خــدا حــافـــظ

 

چرا؟"نصرت" نمیخواهی که بینی روی خوبانرا

که بیرون از درت ای بیوفا گشتم خدا حـــافـــظ

 

اشکاشم  بدخشان

 

31 -2-88         

 

        

 

 

وصف صنم

 

از وصــفِ صـنم واردِ زنـــدان شــــدم امـــــروز

در زیــرِ غم و طعنهء دوستــــان شـــدم امــــروز

 

تـــومــیده بکــــن قــفـــل به آن تیــری کمــــانت

شـــــرمندهء عشقــم که نیم جـــان شـــدم امــــروز

 

گـــــردیده نگــــاهی تــــو بـــلائی دلِ عــــاشــق

مدهــوشِ لب و سیبِ زنخـــدان شـــدم امــــروز

 

در پــیچ و خــمِ زلــفــــی سـیــاهء تــو اســـیــرم

از فکـــری وصالِ تو پریشــــان شـــدم امـــــروز

 

بــــردند مــــرا ســــوی همــــان گـــل خــن آتش

پـــروانه صفت سوخته قـربــــان شــــدم امــــروز

 

دیگـــــر نخـــورم مـــکـــرِ کـــسی تــــا دمِ آخـــر

ذولانـه بــــه زنجــــیرِ رقیبــــان شــــدم امـــــروز

 

" نصـرت " تــو بگــــیر دامنِ مــولاء محیبـــان

از رنج و غمش اشک به چشمان شــــدم امــــروز

 

شهر کندز     5ــ 8 – 84

        

 

 

 

 

 

 

 

 

دام عشق

 

میروی  مارا خیــال یــاری دیگــــر نیست نیست

خـانهء خـــاکی بـرایم بهتـــر از زر نیست نیست

 

خوش بمن آنروز بود که نـــامه هـــــا مینویشتی

نامه های بی وفـــاهت یــــاد ِ دلبـــر نیست نیست

 

میروی و بـــاز ســـویم می نگـــــری ای صـــنم

آتش آفروخـــته را چـــــاره دیگـــــر نیست نیست

 

کردی خـاموش ای نگــار آخـــر شمعِ عـــارضم

کی شود روشن دیگر طبیب خـوبتـر نیست نیست

 

خــانهء آمـــــوزشم را کــــرده خـــراب آن رقیب

من  که محـرومم مـــرا استـــادِ بهتر نیست نیست

 

در دلِ هجــــران شـده ام غـــصه هـــــا انـداختی

اخگر است با آتش عشق هیچ داکتـر نیست نیست

 

" نصرتـــا " در دامِ عشــقـــش بارهـــا افـــتیدهء

از کنارم رفـــتی و امــا کـه خنجـــر نیست نیست

شهر کندز

14 ــ 8 ــ  84

        

 

 

جدائی

 

میروی از من چــرا؟ ای دوست جــــدائی می کنی

در حقـــم ای بــــی وفـــــا ظلــمِ خــــدائی می کنی

 

نـامه هــای پر وفـــاهت رنگ رنگ بــرمن رسید

علتش چیست؟ بــــاز بـــرمن بی وفــــائی می کنی

 

می کشی مـارا به مکـــر و حله و نــاز و فــــریب

بـــا رقیبــــانــــم چــــرا؟ رحـــــمِ الهـــــی می کنی

 

این چه بیرحمی عـــزیزم در حقِ مـــا کــــرده ئی

این چه ظلمیست از غـــریبان تو جــــدائی می کنی

 

ایـــن دلِ آوارهء مــــن از چـــــه رو نـــالد چـنیـن

شکـــوه   از مکـــر زنان ، یا از خطـــائی می کنی

 

" نصرت " بیچارهرگز نیست خوبـــان را وفـــا

دردِ کــــه درمـــــان نــــدارد چه مــــلائی می کنی

 

اشکاشم - بدخشان

9 ــ 3 ــ 88

 

        

 

 

 

روز جهانی  مادر

 

آن دُر عــدن گـــوهــــر زیبــــاست مــــادرم

خورشیدِ زمــان پــرتــوِ دلهـــاست مـــــادرم

 

ای کــــــوکـبِ اقبــــالِ درخشـــــانِ حیــــاتم

دنیـــا به تــو زیبنــــده وشعـــلاست مــــادرم

 

در دیده کشم خــــاکِ کفِ پــــای تـــو، ازمهر

این خاک به من سرمهء چشمـــاست مـــادرم

 

نــــامِ تــــوشده درجِ همین صفحهء تـــــاریخ

زیرِ قـــدمت روضهء خضــــراست مـــادرم

 

هرخــانه چو زیبــــا ومنـــور به تــو بــــاشد

لطف وکـــــرمت محضـــرِ والاست مـــادرم

 

 

هرشـــــام وصبـــاح چشم به راه ونگـــــرانِ

مدغم به همه رنج و بــــلا هـــاست مــــادرم

 

قلبِ تــــو منـــــورِ بــــود ازعشــــقِ الهــــی

این نــور به تـــو هـــدیهء حـــواست مــــادرم

 

من زرهء خـــوردم کـــه پــدیـــد آمــــدم از تــو

وردی تو بمــن دایمــــاً همــــراست مـــــادرم

 

" نصرت " طلبِ خیر نمـــا بـــاز به " مــــادر"

یک میــــوهء نـــایـــاب به دنیـــاست مــــادرم

 

 

اشکاشم - بدخشان

  /June /200916


July 30th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان