بازگشت
دو سروده از مژگان ساغر
مژگان ساغر مژگان ساغر

ای مر دم زمین

 

از من حذر کنید

 

من آسمانی ام

 

من چون فرشته پاکم و من کهکهشانی ام

 

من از تبار مریم ما این جا

 

برای چه  آلوده میکنید

 

این دامن مرا

 

شرم از رخم کنید

 

بیهوده مشکنید

 

قلب مرا امید مرا باور مرا

 

ای مردم زمین

 

من ابدیده تکه ای پولاد خاورم

 

من برگزیده دختر خورشید خاورم

 

با من سفر کند

 

تا دور دست شهر اثیری عشقها

 

تا قطره قطره آبشد برف قله ها

 

تا لحظه لحظه مرگ و شکست دقیقه اه

 

ای مردم زمین

 

من دخت خاورم که به شب میروم  به عرش

 

تا خوبتر سرشت شما ار نظر کنم

 

اما دریغ و درد

 

این جا در این زمین

 

اینجا چه دولتیست

 

اینجا نه آدمیست

 

نی ادمیتیست

 

گر گان بیشه حامی ناموس آدم است

 

شبها چه پرغم است

 

هر گوشه ماتم است

 

ایت دستها به خون ضعیفان بیگناه

 

اینگونه تا تر است

 

شبها چه پر غم است

 

هر گوشه ماتم است

 

ای مردم زمین شبها ......چه ...پر ...غم ....است

 

 

مادر

مادر مرا مپرس دلــــت از كجاســـت تنــگ

 

 

تااين فضاي غربت بـــي منتهــي است تنگ

 

 

مادر مكـــن خيال كـــه تنهايــي ام کـــم است

 

 

راهــم سياه وجـــاده بــــي انتهاســت تنـــگ

 

 

از صورت غميــــن تو ام دل غمــين شـــده

 

 

ايـن خانه هاي چشم به اشكم بجاست تنـــگ

 

 

اينجـا نه خـواهريست نــــه ما را بـــرادري

 

 

سوداي جـان بجانــي دنيـــاي ماست تنـــگ

 

 

مادر بيـا ببيـــن كه چـــه بيباك شـــد پســــر

 

 

بردختــــر تـو ساحــــه دارلفنـاست تنــــگ

 

 

ما را بزرگ كــرده اي ما را به خــــون دل

 

 

اي بي خبر كه صفحه دنياي مـاست تنــــگ

 

 

مــادر كه رفتــــه اي وسلامتـــم نديـــــده اي

 

 

قلبم شكستــه خاطر مــــن تاكجاست تنــــگ

 

 


October 22nd, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان