حــق
                 محـمد ا صـغـر(عـبـا د ي) محـمد ا صـغـر(عـبـا د ي)

 

 

ا یکـه گویی همیـش بـــد کــرد فُـلا نی

چـه  کـرد ي خـود، ا یـن آ یــا بـد ا نی

گـرا وبــد کـرد، خود جا نـا چه کـردی

ا گـرکـردی نیکی، گـویــم کــه مـرد ی

بــد ی را بــا بــد ی جــوا ب کــرد ی

نــه کــا رنیـک ویــا صـوا ب کــرد ی

بد ی را بد جوا ب کرد ن چه حـا صل

فـقـط رنج وتعــب ، ا ي مـرد عــا قــل

بد ی را بـد جوا ب کرد ن نـه شــا یــد

کـه هـیچکـس ا نـد رین عـا لــم نـپـا یـد

هرآ نکس کوبـدی به نیک جوا ب کـرد

بعا لــم خـیررسـا ند وهــم ثـوا ب کـرد

بـه عـــمرمــــا حـسا ب آ رنـد آ نـــد م

رســا نـیـــــم خـــیــر بـــه ا ولا د آ د م

د گــرآ نــد م کــه را ه حـق بـجــویــــم

پرســـتیم حـق وهـــم ا زحـق بگـویُــــم

(عـبـا د ي) زین همه اعما لکه دا شـتی

مـگـوگا هــــی کــــه عــمـری د ا شتی

فبروری 2008مسسآ گا ـ

 

 

بـا غ

 

د یـریـسـت کـه بـلــبـل بـکـوچـیــد ه ا زیـن بـا غ

د یـریـسـت کـه یک گل نه روئیـد ه د ریـن بـا غ

د یـریـسـت کـه ا زسبزه وسبزی خــبـری نـیست

د یـریـسـت کـه یک لـب ، نخـند ید ه درین بـا غ

د یـریـسـت کـه آ وا ئي خـوش عــنــد لــیـبا ن را

گـوشی شــــنـوا ئي نــه بـشـــنـیـد ه د ریـن بـا غ

هجـوم نمـود زا غ وذ غـن ، ســا خــتـه بهــــا نه

بس مـیوه ي خـوش طمع که برچـیـده ا زین با غ

بـُلـــند شــــد ه بــیـــد کـــه هـیـچ مـیــوه نـد ا د ه

وا ن نخلی پــــرا زبــا ر ، خــمیـد ه د رین بـا غ

گـوئیــــد خـــد ا را بـــه مــن بـــا ری جــوا بــی

کـه عـیش وطرب پا ش چـرا چـید ه ا زیـن با غ

بـا غـبـــا ن خــورد آ ب زآ ب خـُـوره ی د گـــر

زا ن ا ز رُخی گل ، آ ب  پـریــد ه د ریـن بـا غ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


February 10th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان