بازگشت
رباعيات
دوکتور افضلي دوکتور افضلي

 

                        توبه

اي واي  از اين تـوبه  که تو   تـوبه   کني

وز  تـوبهّ  تو  تـوبه  که   تو  تـوبه  کني

چون تـوبه شنيد تـوبه وزين  تـوبهُ  تو

خودتـوبه بگفت تـوبه  که تو تـوبه کني

 

               نا سازگاري عشق

اي عشق ز  راه  من  چو گشتي ، گشتي

آخرتوبه باغ  و  راغ  من  رستي ، رستي

باري که بمن     وعدهُ    وصلت     دادي

ديوانه  شدم    درم     چو بستي ، بستي

 

              ناسازگاري عشق

اي  عشق    اگر   ز  راهم  گشتي ، کشتي

گرچه که به   باغ  و راغم   رستي، رستي

داني که  سخن   به  لب  نکردم   چرا   ؟

ديوانه وعهد شکن که بودي استي، استي

 

                              

                   انگشت نما

نا   گفته    بکس   راز     چرا     رسوايم

مجنون  تو ام  بي  سبب  انگشت نمايم

اين دل به   هزار  ناز که به زنجير بستي

بنشين  و  کليد  ده   که   دل   بگشايم

                   لطف نگاه

از آن نگاه پراز   لطف که  ازعيون پريد

زراه ديده به دل رفت درون جان خليد

اثر   شکوه   چون  رسيد    بدامن   لب

لبش به لب گذاشت جان او ز درد مکيد

 

                       وفا

اگر    وفا   نمودي   چرا    وفا     نکنم ؟

توئي حيا ت  و مماتم   چرا     ادا  نکنم

قسم به  رشته   اميد ، درون  سينه من

که تا   غروب   حياتم   ترا   رها   نکنم

 

                      آرزو

رفتم به ميکده  که   ترا    باز   جو کنم

يکصد   هزار   قصهُ  دل    باز   گو  کنم

بان چهرهّ   گلاب که گرديد   نقش  مي

لب   سايم   و   زدل   ترا   آرزو     کنم

 

                  بتهّ بي ريشه

آب  از  رخت  در  بتهّ  بي ريشه   مريزان

هر آنچه  در او ريشه  نباشد  ثمري نيست

 

 

 

 


March 10th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان