بازگشت
ما بفردا میرویم
م ی هادی م ی هادی

آنانکه در این چمن فتنه بنیان میکنند             نور آفتاب جهان در پرده پنهان میکنند

فسق وفساد را بی پرده اعلان میکنند            کذب و ریا وجعل  خود اذعان میکنند

حق را بر دار چوبین بسته  اند

کمر بربادی ملت ودین بسته اند

مسجد ومحراب ودین ، بهانه ساختند           آتش کین وعداوت ، روانه ساختند

کودک مام وطن بی ترانه  ساختند          جهل را در پای ملت زولانه ساختند

فکر باطل کجا و  طرح وتدبیرش کجا

درد کجا وداروی بی  اکسیرش   کجا

لیک دانم که حبیبان و طبیبان این وطن             دارو همی کنند زخم ودرد وهم محن

دانم که باغبان خواریکـَـش  این وطن            بنشانده هزاران نو نهال  در این چمن

روزی رسد که دوا ها اثر دهند

روزی رسد که نهالان  ثمر دهند

آنگاه  صدای همه  هم نوا    شود                  آنگاه  همه با این نوا به پا   شود

آنگاه  یاران و عزیزان  همسفر                  باهم یکی ز راه جدا ، جدا شود

آواز برآرند همچون سیل  خروشان

با یک صدا با یکنوا با همت جوشان

رهروان راه  فردایم   به عهد وباعمل            سر بلند وسر فرازیم به عهد وباعمل

ماضی ما شاهد     قول است    وعمل             ما بفردا میرویم    به قول وبا عمل

فکر ما آن فکر دورا ن ساز ماست

رزم ماو  عزم ما ، اعجاز   ماست

 

                                       

                                        مرده بادا آرزو های سیاه

 تو به ا شرار بگو

 زین همه کار دغا

 زین همه شر وجفا

که تو به  این خلق روا میداری

"هیچ شرمی زخدا میداری؟ "

 

 تو که با صورت چند رنگ

 تو که با نیات نیرنگ

به پندار خودت

حرف به تصویرکسان آمیزی

تن ِ وجدان خودت

چه عجولانه به دار آویزی

 

"مگر ای صورت هر رنگ وریا"

تو با این خدعه و رنگ

تو با این فتنه وجنگ

از کجا ره بکجا خواهی بُرد

زین همه  کرده و ناکرده  ای تو

دل تو در بر تو  خواهد مُرد

 

وتو در این شهرو دیار

با دل مرده ای خود

 که به کردار خودش

گرمی بازار خودش ، حسودانه زدود

قصه وافسانه شوی

 وبه لب پند کسان گفته شوی:

 

"بود ونبودزیر آسمان کبود"

یک دغلکار دغا

"صبح  ملا و شام بلا "

 در بستر نیرنگ وجفا

سر به بالین خطا داشت غنود ......

 

 دل از او بود نژند

روح از او در گزند

خوی ورفتار خودش

 دهن سیاه رُخش

همچو "هاروت "به دارش آویخت

 

مرده بادا  آرزو های سیاه

مرده بادا آدمک های خطا


August 10th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان