بازگشت
هـــــــــــو ای عـــــــــــــید
حضرت ظریفی حضرت ظریفی

هوای عید بسرم نیست ای کاش انسان میتوانست بخاطر خودش بیندیشد وفارغ از درد ورنج هموطنان به خود بپردازد ایکاش می شد که نمیشود.

آنچه مینویسم تراوش افکار من است تا ترا چه پسند افتد، همزبان خوبم هموطن آگاه مهاجر با درک که به مردمت می اندیشی!؟

 

هـوای عـیــد بـسر شــوق آرزو دیـدار

کجاست عید به غربت غریب را ای یار

مبارک است عقاید به صوب مذهب ودین

بـه شـرط ایـنکه تـوانـی بـود ترا یک بار

یـکـی به کـعـبـه تـنـعم طواف را پنداشت

دگـر گـرسـنـه وبـی خـانـه وبـدون نـهـار

بـه اشـک دیـدهء آواره گـان بـی مـیـهــن

قـسـم کـه صـدق چنین است میکـنم اظهار

خـدا بـه درگـهــت آیـد اگـرنـه سـنگ دلـی

بــراه دور مــرو دســت گــیــر کـام بر آر

اگر به خویش پسندی تو قصر وحور وبهشت

زحـج کـعـبـه گـذر حـاجــت غــریــب بــر آر

بـه بـیـن بـه قـصـر مـنـا بـر دوچـشم قـربـانـی

عــرب بـه خـانــه خـدا گـوشــت را نـدارد کـار

گـرسـنـگـان وطـن چـشـم شـان بـه امـیـدیـســت

یـک عـمـر گـوشـت نخـوردنـد ودیـده اند صدبار

قـراعــت ار بــه نـمـازتــو فـرض عـیـــن بــود

کـجا شــنـــیــده ای تـــو نـالــه هـای در تـکــرار

بـه طـفـل پـای بــرهـنـه کـه ژنــده پــوش بــود

بــه پــات روی گــذارد هــمــیـکــنـد اظــهــار

یـکی بـه صـدقه بـده تـا کـه صــد خـدا دهــدت

تـو دسـت خـویــش نـهـادی بــروی آن دســتــار

ادای سـنـــت وفــر ضــت اگــر که امــر بـــود

روا تــر اســت مـدد مــادرش بــود بــیـــمــــار

خـــدا بــه طـعـــنـه وافــراط عـــیـــد مــی آرد

کــجــا رواســت بـــه طــفـــل یـتـیـم ایــن آزار

هــزار گـــونــه دلـیـلــم بــه ســر بــود امـروز

زبـــیـم کــفـر مـرا نــیـست جـرئــت گــفــتــار

خــدای را بـه کـدامـیـن زبـان سـخــن گــویــم

کــه بـنــده ات بــه مــلامت کــشد مــرا ایـن بار

حــنـای دســت تـنـعـم بـه حــج وقــر بـا نـیـست

مـرا کــه نـیـسـت سـزاوار پـس به عــید چـه کار

شهرتامپره کشور فنلاند روز پنجشنبه ۲۷/۱۱/۲۰۰۸


November 30th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان