بازگشت
ا مـروز
محمد ا صغـر(عـبا د ي) محمد ا صغـر(عـبا د ي)

زبــا م ود ر، غــــم میــبا ره ا مروز              به هـرسورا کت وبـمـبا ره ، ا مروز

بـه هـــرکـنج وکـــنا رملـک ویرا ن               مرد م یا بی ، با قـلب، پا ره ا مروز

د ریغ گویـم ویا ا فسوس ، ند ا نــم              ویا هرد و، که سخت بیکا ره ا مروز

چـومـید ا نـــم که با ذ کـرکلـمـــا ت               نمیشـه د رد میـهـن ، چـا ره ا مروز

مردم نیم نا ن ونیمه ا منیت دا شت               زلطـف د وسـتا ن ، نـد ا ره  ا مروز

وقــا رِغـرب ود ولــت پیش مـرد م               چوخام خشتی،درآ ب میشاره ا مروز

کسی را جا ن گرفت، سردی وفا قه               کسی را میکـُشـد ، خُـمـپا ره ا مروز

نه وقتِ توچه کرد ی،من چه کرد م               کـه فـقـط وقـت ، وقـت کا ره ا مروز

به یقین مرد مید ان ا ست، آ ن کـه               زد وشی با ری را، بـرد ا ره ا مروز

ا کتبر- 2008 - برا متون – کا نا د ا


December 1st, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان