بازگشت
سنگ غیرت
حلیمه مهر پور حلیمه مهر پور

بمن گفتند ؛  خا مو شی  گز ینم

 روم در گو شه یی آ را م  نشینم

نگو یم  غصه ها و دردی مر د م

شو م پنها ن و رو ی کس نبینم

بمن گفتند ؛ زن جا یش  به خا نه

مر و دنبا ل اشعا رو ترا نه

ترا زیبد که در خلوت نشینی

مده در دست بد گو یا ن ، بها نه

ز قهر و خشم ، کا غذ پا ره کر د م

قلم بشکسته ،آ ه و نا له کر د م

نظر کر دم به او ر ا ق در ید ه

دلم از غصه سنگ خا ره کر د م

صدا آ مد ز د یوا ن شکسته

صد ا ی صد زن مظلو م و خسته

که میگفتند:ای فر زا نه خوا هر !

مکن دست و زبا ن خویش بسته

مشو ما نند ما مخفی و پنها ن

مشو ما نند ما  خا مو ش  و حیر ا ن

زنا ن تند یس استعد ا د و مِهر ند

چرا و تا بکی ؛ محکو م دو را ن

 

 

به مغزی ما گلِ  اند یشه ها بود

شجا عت بو د و علم و مد عا بود

زد ند بر فرقِ ما با سنگ غیر ت

وگر نه ، نا توا نی از کجا بود ؟

سکو ت و نا توا نی را شکستم

قلم  پیوند کر ده عهد  بستم

به عزم را سخ پیکا ر با جهل

به روی پا ره ها ی دل  نوشتم

قسم بر خا ک گمنا م تو ای زن !

قسم بر عشق نا کا م تو ای زن !

بتو ای آ نکه مظلو می و محکو م

قسم بر حا ل و فر جا م تو ای زن !

نو یسم  هر  دلیل  اشک ها یت

سر ا یم  در د پنها ن  نگا هت

بتو سو گند ؛ ای سر تا ج هستی

یکی سا زم  صدا یم با  صدا یت


March 6th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان