سرزنش عشق

ز یک تبسم لبهایت دلم شــــــــــــــاد میگردد

بیا ای ســــــــــــــــــــرنوشت مکان و حیاتم

ترا می ســـــــــــــــــــرایم توئی نغمه آهنگم

خواهم تا بسوزم برایت چــــــــــــــــــو شمع

می نشینم کنار دریـــــــــــــا و اشک میریزم

ســــــــــــــــــــزا ام ده و هلاکم کن بی رحم

شب شـــــــــــــبگیرم وداع و بامداد میگردد

با آمدنت این منزلم آبــــــــــــــــــــاد میگردد

با رفتنت جـــــــــــــان ز جسمم آزاد میگردد

خود تاریک و روشـــــــــنی اش یاد میگردد

هر قطره ز اشکم شــــــــــاهد فریاد میگردد

به ســــرزنشت محبتم نه کم بل زیاد میگردد

+ 93 (0) 700095985

خـــــــــــــــال به رویت ستاره آسمان است

ابرویت کمان و چشمت جــــــــــــــــام می

کمرت بـــــاریک و تاب پیچ زلفت تاریک

معطری چـــــــــــــــو گل نسرین و یاسمن

به تبسم ســــــویم مینمائی و سخن میگوئی

غـــــــــرور مکن و آه عاشــــــــقانه مگیر

شکنجه ام میدهی ز وســـــع و توانم بیشتر

نـــمــیــــدانـــی ز آه دل بیچـــــــــــــاره ام

ســــــــــرود جدائی ســـــــــــرودم این بار

ز آه و فریـــــــــــــــاد امید بیم کن بی رحم

زلف به رخســــارت اندوه و پریشان است

گیسویت کمند و حســــــــــنت طوفان است

قدت بالا و بلند چــــــــــو سرو روان است

هر که بوید ترا خاک بســر در بیابان است

آن سخن نه سخن برایم فرمـــــــــــان است

زیرا این حســــــنت چند روز مهمان است

شکنجه نخست غــــــــــــذای عاشقان است

ترا خواب و مرا ناله نیمه شــــــــبان است

غم سرائیدن خصلت شــــــــــــاعران است

ظالمان را عاقبت آتش ســــــــــوزان است