تهران
سروده ای از منظر حسینی سروده ای از منظر حسینی

Jul 19، 2009

 

تهران خسته

 

تهران تنها

 

تهران چشمان بی‌خواب

 

دل‌های گرسنه

 

د‌هان‌های بسته

 

 

تهران سیم‌های خاردار

 

جنازه‌های بی‌شمار

 

تابوت‌های روان

 

 

تهران عصیان سایه‌ها

 

پرهای سوخته پرواز

 

شلیک سوره از مناره و گنبدها

 

تهران داناییِ گرم آفتاب

 

 

تهران دهان‌های دوخته فریاد

 

تهران د‌رهای بسته

 

دستگیری خنده

 

حبس آزادی

 

تهرانِ شکستِ سرخ خیابان

 

زیر چکمه‌های آیه

 

 

تهران میدانهای تیر و توپخانه و اعدام

 

تهران تازیانه و تهدید و تیرباران

 

تهران والاپیام داران بی‌پیام

 

تهران سربه‌داران و گورهای بی‌نام و نشان.

 

 

 

پرنده‌های عصیان

 

از آشیانه بحران

 

پر گشوده اند

 

و جسارتِ سرخِ روسری‌ها را

 

چون پرچمی

 

به سوی افق برافراشته اند

 

 

آرام گیر دگر تهران!

 

 

 

سقوط، سقوط، سقوط !

 

می‌نویسند شاعران تبعیدی

 

و قلم‌های بی‌تابشان

 

کفنی می‌بافد از کلام

 

برای اهریمنانِ در جهاد

 

 

صلح، صلح، صلحِ سپید!

 

می‌نویسند شاعران تبعیدی

 

و بر تن سفید کاغذشان

 

سرخی،

 

لخته می‌شود.

 

 

تهران، ای شبپوش خاموشم

 

سوگند به آب

 

به آفتاب

 

به آتش

 

سوگند به نگاه منجمد "ندا"

 

سوگند به الفبا

 

که تابوت مرگ ابلیسان

 

بر شانه‌های تاریخ نشسته است

 

روان


July 20th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان