بازگشت
شـهپـر سیمـرغ
دولت محمد دولت محمد "جوشن"

 

 

 

 

اشکاشم    بد خشـــان  

            

 

 

                  ای اوج شـرف قــله پـامیــر گـواه باش

روئین تن من بسته به زنجیر گواه باش

                                     ای غــــــرش "آمـوت" زنـد ضجـه فــریــاد

                                     بـر چـــرخ فـلک نـالـه شـبگـیـر گـواه بــاش

گرداده " بهارت" خبر از شعله" زردشت"

"اسـپـنــد" بپـا قــلعـه شـمشـیـر گـواه باش

                                     یـا دیـده" تـهمـتــن" به ســر رخـش ســواره

                                     بـا دسـت " کـنشـکـا" شـده تعمیر گواه باش

بر تـارک تو بود "هـما" شـهپـر" سیمرغ"

ای " ذال" من ای سینه ترا شیر گواه باش

                                     ای میهــن زیبـای " غـیـاثی" و ضیــــــائی"

                                     "شغنان" تو " واخان" و تراجمیر گواه باش

هر گوشه ترا حکمت " بوداست" ز"جمشید"

دارد خـبــرو دفـتــــــر تـصویـــر گــواه باش

                                     وز معــدن لـعــل تو بدخشان شده مشـهــور

                                     ای مدفن " اشکـش" کمرو تیر گـــواه باش

ای مـادر خــو کـرده بـه آلام ستمها

بشنیده بسی طعـنه تحقیر گواه باش

                                     سیرآب شــده دامـنــت از چـشمـه" ناصر"

                                     ای مــأمـن آن نـعــرۀ تـکـبـیــر گواه باش

                  در عشق وطن سینه "جوشن" پراز انـوار

                  هم مهــر بــدخشــان وهری کابل و تخــار

 

 

 

 

 

 

کربلا

                                

                خد ا یا عا مل کلفت درین ملک عزا بشــــکن

                سپاه اهریمن بر بام این ما تم سرا بشــــــــکن

به چشم بیگناهانیکه خون از دیده مـــــیریزند

امید عد ل وداد آور عد و را دست و پابشـــکن

                د رین دشت که داغ لاله ها عنوان تاریخ ست

               علی با ذولفقارش آورو ظلم و جفا بشـــــکن

به لطف بیکران دســــت دغل کاران شبــها را

نورروزت افشا کن به زور کبریابشـــــکن

                ز اشک طفل معصومی که از دستش پدررفته

                بسازی «نیل »ودرموجش کمرفرعون رابشکن

بباغ مکتب ناصر درخــت عشق انســـــان گل

نموده، داس بد خواهش ازین مرزو و لا بشکن

                 یتمی خانه ویرانی که اکــــنون لقمهء  نان را

               زباب خود نمیگیرد به خون غـلطیده تا بشــکن

همان دجال داخلرا همـــــــان ابلیس بیرون را

که قلب آسیا داده به خون خود شنا بشـــــــــکن

                  خد ایا دست نا پاکی که کشـــــور کربلا کرده

                  به رخشان پا کی عشق حسین و کربلا بشــکن

             ضعیفان ! متحد گشته سر د یو جفا یورش

               برید و نسل فردا را بگو ئید ما فیا بشــکن

 

                                                                                   دولت محمد «جوشن »

 

 

 

 

تا ریخ   28 /4/1388                    اهدابه فرزندان کوهنورد وطن

 

                                                                                                     اثر دولت محمد "جوشن"

فتح قلۀ نو شاخ هندوکش 

کشورم ای زاد گـــــــــــــــــــــاه آریان                    شهرتت در عالم  است افغانســــــــــــتان

دل میان قارۀ خاورزمـــــــــــــــــــــین                    دشت و خاک و آب تو مرد آفریـــــــــــن

یا خراسان خطۀ فرزانـــــــــــــــگان                   مامن چابک سواران جهــــــــــــــــــــــان

ملتت را عشق و حریت چنـــــــــــان                   کش حکا یت زان بگوید دشمنــــــــــــــان

کودکت لب را چومی شوید به شـــیر                   بر دفاع میهن است شمــشیر گـــــــــــــیر

آسیا را جام صــــــــــــد ها رود با ر                  تخت و اورنگ هزاران افتــــــــــــــــخــار

گرچه دیدی رنج و ادبا رو عـــــذاب                   در فرازو شیب دوران بی حســـــــــــــاب

"رستمانت "بسکه در چاه کـــشته اند                   یاکه "سهرابت " بخون آغشـــــــــــته اند

ازکفت نگرفت گا هی غاصبـــــــــان                   بیرق آزادی و نا م و نشـــــــــــــــــــــــان

از"سکندر"تامغول یا سلم و تـــــــور                  آرزوبردند در دشتت به گـــــــــــــــــــور

ایستادی سربلندو با و قــــــــــــــــــار                  همچو"نوشاخ"و"سلیمان" اســـــــــــــتوار

رازداری پای  مهرت کهکشــــــــــان                   درزمین منسوب با بام جهــــــــــــــــــــان

چون "تراجمیر"اســـــت اوج کاخ تو                  ماه را دربرکشد" نوشاخ" تـــــــــــــــــــــو

آن بلند آذین هـــــــــــــــــویدا قله اش                  وان بلورین برف و سیمین جامــــــــــه اش

عظمت پا میر رخشـــــــان من است                   فخرکشور در بدخشـــــــــان من اســــــــت

تا نبا شد همت" فرهاد " ســــــــــــان                  کی رسد دست کسی بر شــــــــــــــــــاخ آن

شاهد مقصود کی گیرد کنــــــــــــــار                  یعنی " نوشاخ " که در وی آشـــــــــــــکار

کوهنوردان هم ز "ایروپ "" امریکا"                بهر تسخیرش کشیدند رنجـــــــــــــــــــــــها

چون نهادند پا ی بر دامـــــــــــــان او                  نا رسیده خود شدند قربــــــــــــــــــــــان او

باد و باران کرد طـــــــــوفان ناگهان                 رعد و برقش گشت مرگ جانســــتـــــــــــان

جان بداند عاقبـــــــــت در زیر برف                  خیمه ویران گتشه و جا گیـــــــــــــــــربرف

آورید احوال مرگ آن گـــــــــــــروه                   زنده مانده پهلو از  تیغ کــــــــــــــــــــــــوه

آن جوان را بود "نیت خان" نــــــــام                   زادۀ  دامان واخانی تــــــــــــــــــــــــــــمام

زین حکا یت گرچه بگذشت ســـــالها                   رفت از یاد آن همه احـــــــــــــــــــــــوالها

قلۀ نو شــــــــاخ نا تسخیـــــــــــــرماند                  راز ها پنهان و عا لم گیــــــــــــــــــــرماند

تا به این دوران که فـــــــــــرزندان او                  سا کن دامان و دلبنـــــــــــــــــــــــــــدان او

زادۀ پا میر دیده صد جفـــــــــــــــــــا                  سرو بستان و گل صـــــــــــــــلح و صــــفا

وز درون فقر و غم  بر خا ســـــــــته                  با همه شیب و فراز آمــــــــــــــــــــــو خته

پخته اند در کورۀ سی سال شــــــــــاق                  آرزویش عشق و ایمان و  وفــــــــــــــــاق

بس کشیده با ر بیداد ستـــــــــــــــــرگ                  در میان اشک و خون گشته بـــــــــــزرگ

روشنش دل با چراغ نا صــــــــــــری                 معرفت نوش از ایا غ  نا صــــــــــــــــــری

او " ملنگ " نا زنین و  پهلــــــــــوان                 همکه " امرالـــــــــدین " وراشد هم عنــــان

با دو دیگر نو جوان مردانـــــــــه وار                 همـــــــــت و ایثار کردند اختیـــــــــــــــــار

خوش کمربستند و سر ها هوشمـــــند                  تا گشا یند  با ب آن کوه بلنــــــــــــــــــــــــد

کوهنوردان فرانســــــــه  دوســــــتان                  همرهی ایثـــــــــــــا ر  با تد بیر شـــــــــــان

تا بدانند رسم و آئین صعـــــــــــــــود                   پا گذارند بر سر چرخ کبــــــــــــــــــــــــود

بیرق افغانســـــــــتان بالا کنــــــــــند                    بر سر نو شاخ  خود بر پا کننـــــــــــــــــــد

نا گهان روزی برامد این نـــــــــــــدا                   مژده ای ! ملت کنون نوشــــــــــــــــــاخ  را

همت فر زند ما فتح اش نمــــــــــــود                   افتخـــــــــــــار ما درین میهن فـــــــــــــزود

بر فرازش پرچم این سرزمــــــــــین                   گشت آخر قله اش را جا گزیــــــــــــــــــــن

ای مبا رک بر شما پا میـــــــــــریان                   ای مبا رک بر همه افغا نستـــــــــــــــــــــان

ای مبا رک بر بدخشا ن کهـــــــــــن                   از هر ی تا جمله اکنا ف وطـــــــــــــــــــــن

ای  ز" جوشن بر شما این ارمغـــــان                   نظم نا موزون و عشق  جا ویـــــــــــــــدان

عزم  نیکـــــــــــــــوی جوانت زنده باد

افتخــــــــــــــــــار  قهرما نت زنده باد


August 4th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان