بازگشت
گرداب محبت
محمدالله نصرت محمدالله نصرت

اســــیری بنــــدم واز رفـــتنِ دلــــدار می ترسم

از ایـــن پیچیدنم بـــر دامنِ هرخــــار می ترسم

اگــــرمن بندِ زنـــدانم به ایـــن زلفِ پریشــــانت

ز دامِ زلـفِ پرپیچت چــرا بسیـــــار می ترسم ؟

ذلیلِ فقرِ هجــــرانم، زعشقت اشک می بـــــارم

ز شیرِ تــــیز چنگـال وگــــزندِ مـــار می ترسم

اگــــر با تیری مژگــــــانت فزودی زخمِ قلبم را

ز نیرنگِ جفــا جویـــان به هر ادوار می ترسم

زجورِ کشتنِ جـــــانم نـدارم هـــیچ پـــــــروائی

مگر از ریختنِ اشکِ دو چشم  یــــار می ترسم

مکن غـــــرقم به قعــــرِ چشمۀ چشمان جادویت

که من از لحظه هــا پرشرر این بــار می ترسم

بیـــــا روشن نمــا بخــــتم ز نور و پرتوِ حسنت

چو مجنون از تفنگ وجــوشنِ سردار می ترسم

الا" نصرت"به گردابِ محبت سرنگـــون گشتی

ز مـــــوجِ پر طلاطم ، دیدۀ خونبـــار می ترسم

اشکاشم    بدخشان

23- اگست - 2009


September 15th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان