مادر
صالحه وهاب واصل صالحه وهاب واصل

 

مادر نمــای قــدرت دنیـــای خلقـــت است

مادر  به مـا ز ایــزد یکتــا فضیـــلت است

فـردوس را بــــه زیر قدمهـــاش مانده رب

کـو را مقــام، بعــد خـــدا در عبـادت است

آغــوش گــــرم او جنــــت هفـت آسمــــان

دنیای عشق و لطف و صفـا و محبت است

گلهــــای هستی مِشگفــــد از یک تبسـمـش

یک قطره اشک وی شبهء از قیــامت است

آوایش از تـــرانــــهء نغــــــز للــــو للـــــو

در گوش جـان نغمـــهء راز سعــادت است

مــادر ز بحـــر هستی ئی دنیـــای کائنــات

یک گوهـری به دامن اصل و اصالت است

مادر عــروج عـاطفــه و نیک نفس و پـاک

از بــــدو هســت آدم و هــوا اذاعــت اسـت

«واهب» شنو تو امری خدای که گفته است

مادر مُحِقِ حــرمت و عشق و محبت است

05-05-2010

هالند

 

مادرم

ای  آنکه  توئی  لطف  خـدا  نـام  تــو  مــادر

بارَد بــه سرم  حُب  ز در و  بام  تــو  مــادر

مادر  تـــوئی مستی ئی  نعـــم  از رب  یکتــا

من مست  ز هــر جــرعۀ از جام  تـو  مــادر

مادر تـو همانی  کـه  دگــر  نیست  بــه  دنیــا

دنیا   بکنم   فـرش  دو   اقــدام   تــو   مــادر

حق بست مــرا صورت وپــروردی تــو جانـم

قربان   همــه   زحمت   ایــام   تــو    مــادر

خاص است  تـرا   نـام   مـرا  بعــد  خــداوند

اما   بتـو   بخشید   خــدا  عــام   تــو   مـادر

در بطن تــــو من نطفــه گکـی  بیـش  نبــودم

پرورده  شــدم  در رگ  و انــدام  تــو  مـادر

پستـان تــو بگــرفتـــم  و  شیــر تــو  مکیــدم

مخمـور نگشتــم  بجـزء  از جـام  تـو  مـــادر

کــردم شـروع , اول  ز تـو  آغـاز   وجـــودم

قربانِ   شروعِ   تــو  و  انجــام   تــو  مــادر

مــادر تـوئــی آن روشنـی در  قـلب  ضعیفـــم

آرامش  من   بـوده  ز   آرام   تـــو    مــــادر

چشم  تـو سیه  چهرۀ  تــو  مــاه   شب   تـــار

قــربان شــــوم  گـــونـه  گلفـام  تـــو  مــــادر

پیش قــــد تــــو  ســرو  چمن  گشته  خجـالت

ای من به  فــــدای  قــــد  و انــدام   تو  مادر

از لطف  ببخشـــائ  اگـــر  کــرده  خطـــائی

این طفلک  کم  تجــــربه و خـــــام  تـو مـادر

«واهِب»ـ نکنـــد   طمــع  ز  آ زادئی  دنیــــا

کو رستـه نخـواهــد  شود ، از دام تـــو مــادر

 

هالند

01-05-2008 


May 9th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان