بازگشت
رنج وفراق
امیرخان جوینده امیرخان جوینده

 

نازنین رنجـــــورم ودرد مرا درمان کجاست

مردم ازرنج وفـــــراق دلــــبرجانا ن کجاست

دیده ام با وخــــــون وقــلــب من زاروزبــــون

تکه تکه مثــل کاهــم وا لـــــب خـندان کجا ست

درد عشقــت ساخـــــت مارا خارراهی دوســـتان

تک وتــــــنها ام نگارا همـــدم وهم جان کجاست

نی عـــــزیــــــــزدستگــــــیر ونی صــنم گلـــبد ن

همچــوبلــــــبل زارنا لــم لالـــه وریحــان کجا ست

نیست مارا کس همآغوش گشته ام ازکل فراموش

روز روشـــــن شـــــــام تاروگل رخ تا بان کجاست

سیـــــــــنه ای نابــم بدیده داغ های ازجــــــــــــفای

تشنه ای عشق سوی صحرا چشمهءدامان کجاست

آرزو گـــــــم کــرده ام من تاکه بیـــــنم روی دوست

درپی دلــــــــــبر روانم عشــــــــق وآرمان کجا ست

جوینده تا کی بگــــــردی در پی هجــــــــران دوست

رفــــــته ای در دام عشــق عهد وپـــــیمان کجا ست

 

شهرکابل ۱۳۸۹/۱/۸

فراق

جان من جان را برای توفدا کردم چه شد

راحت دل را زعشقـــت دربلا کردم چه شد

چون خیالم روز وشب دارد هوای عشق تو

قلب خویش را ازبرایت داغ ها کردم چه شد

انتـــــــظاروناقـــــــــرارم در وصا ل حسن تو

دیده ام را من به راهـــت بار ها کردم چه شد

خارچشم دوســــــــــتان ازبهرعشـــــق تو منم

شام یلدا را به عشــق توصـــــــبا کردم چه شد

زارومحــزونم نموده اســـــت دردهجـــران تویار

رازدل من برایـــــــــت آشـــــــــنا کـــردم چه شد

ســــــــوختم اندر فـــــــراقـت نازنین ســـویم بیا

بهـــــرعشــــق توگریــــبان پاره ها کردم چه شد

تومگــــــــیرنام ازمحــبت بعــــــد ازاین اندر زبان

درد عشـــــــقم رابرایــــــــت برمـــــلا کردم چه شد

جوینده دل را به عشـــــــق بی وفا کـــــــردی فگار

نازنین عمـــــــــرم زعشــــــق توتـــــبا کردم چه شد

 

شهرکابل 31/1/89

مونس هجران

ترا من راحت هجران خواهم

تســــــلای دل حـــیران خواهم

برای شــادی ونــشاط وسعادت

ترا من دلـــــــــــبرجانان خواهم

برای طــــــــرب وزیـبای حیا تم

ترا گلد سته ای بوســــتان خواهم

برای روشــــــــــنایی شــــام تارم

ترا همچــــون مــــه تابان خواهم

برای فـــــارغ ازتک زنــــده گانی

ترا من همــد م وهـــم جان خواهم

ترا با جمــــله گی مهــــر ومحــبت

ترا چون توتــیای چشــــمان خواهم

ترا بهــــترزهســـــتی های گـــردون

ترا با عـــــــالمـــــــی آرمـا ن خواهم

توکه هــــــرنفسم وابســـته ای توست

ترا با نا لــــــــــه وافــــــــــغان خواهم

توی برجوینده مونـــــس هجــــــــــران

ترا با درد خویــــــــش درمــــان خواهم

 

شهر کابل 31/3/89


August 31st, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان