بازگشت
کشور آبایی
قیوم بشیر قیوم بشیر

ملبورن – آسترالیا

یازدهم سپتامبر 2011

 

 

شادم از آن که کشور آبایی ام تویی

آن سرزمین پاک دل  آرایی ام تویی

دست عدو اگر چه  گرفته  نشاط تو

با آن همه تو گلشن زیبایی ام تویی

میهن فدای نام تو گردد  وجود  من

چون آشنای لحظه ی تنهایی ام تویی

عمرم گذشت بغربت وبیمارم ازفراق

یاد آورِ   تمامِ    شکوفایی ام  تویی

دارم  بنام  پاک  تو سوگند  دیارِ من

گهواره  و  ترانه ی  لالایی ام تویی

افتاده است«بشیر»به غریبخانه ای جهان

تو سرپناه ی  صبر وشکیبایی ام تویی

 

 

دوازدهم سپتامبر

نفرین

 

رسم زمانه خواست که تاج بر سرت کند

فرمانروا  و   حاکم   و  یا   رهبرت  کند

القاب ِ  بی   شمار    ببخشد    برای  تو

فرمانده ی بزرگ  به  بوم  و برت  کند

اما چرا  تو  رخت  خیانت  به  بر  کنی

تا  اینچنین  کلاهی  کلان  بر سرت  کند

بردی بدست خویش توخود آبروی خود

ننگ زمانه خواست  که کور وکرت کند

بهتر  نبود   که   نوکر  دنیا  نمی شدی

تا رو سیاه  به مقدمِ  هم  سنگرت  کند

روزی  به  صدر مجلس  اعلا برد  ترا

روزی دگر بخاک  سیاه   همسرت  کند

تا چشم به زرق وبرق جهان دیده ای چرا

کاری  نموده ای  که  حاق  مادرت  کند

امروز به جرم ظلم و خیانت جزای تست

نفرین شدی که خاک به روی سرت  کند

در  امتداد   زنده گی  پوچ  و  بی  رمق

پالانی  از ریا   چو  قبا  در   برت   کند

دارد « بشیر» زرنج ومحن ناله های غم

تا  خاک  بر  آن  قواره و  بر پیکرت کند


September 13th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان