بازگشت
ودیرته چې زما دهیلو پېلوزی دی
داکتر حنیف بکتا ش داکتر حنیف بکتا ش

                                                                                                         پېلوزی

                                                          ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

  

بازګشت دوباره به زنده ګي

   

 

ما در لندن خانواده کوچکې هستیم،چار نفرکه همه ساله دو تا سا لګره میداشته باشیم. مینه بکتاش مادر پسرانم

در۲۵ اګست به دنیا آمده است، پسرکوچکم ود یرکه به زودي داکتر جوان خانواده ما خواهد بود مثل آنکه تحفه

سالګرد مادرش باشد در۲۴اګست چشم به دنیا ګشوده است.پامیر پسر بزرګ ما که رشته اقتصاد را در لندن تمام

کرده است واکنون همزمان با آموزش فرانسوي مصروف کار درستراسبورګ فرا نسه است در نهم مې که مصادف با تولد من است به دنیا آمده که بدینګونه خداوند او را تحفه سالګرد من ساخته است.بدینګونه ما سالانه

در شهر قیمتي لندن دوبارمحفل سا لګرد مان را بر پا میسازیم.اما امسا ل سا لګرد سوم نیزبه ان افزوده شد که

مصارف ما را زیاد خواهد ساخت واګر زنده ګي فرصت داد انرا تجلیل خواهیم کرد. قصه ازین قرار است که

در۱۵ جولای امسا ل خداوند برایم یکبار دیګر زنده ګي بخشید. درین روزبعد از دوازده سا عت در کوما که در

نتیجه مسدود شدن آکسیجن در خون که در طبابت بنام pulmonary embolism  یا د میشود  و نزدیک به صد فیصد چشم از دنیا بسته بودم دوباره زنده شدم . درین روز تصویری دارم درشعراز پسرم ودیر که تحفه سالګردش مینمایم.در عین حا ل می خواهم به این بهانه ازجامعه افغانان لندن (هارو) که در راه قدردانی از دوکتوران بیمارستان Northwick Park Hospital برای حفظ جانم هستند سپا سګذاري نمایم.

                                                    

 

څنګ ته مې نا ست دی

ذهن یې

له ډېروپوښتنوستړی ښکاري

اوسترګې یې

زما له څېرې نه لویږي.

همدا اوس

یوې داسې سراخیستې څپې ته پا تې کیږي

چې

که لاس وروړې

د ګرېوانه ساحل به ونړوي

او غږ به یې

د آسمان پر کڼو غوږونووچوي.

زړه یې غواړي

هغوټولو پوښتنوته ځواب ومومي

چې دده پرزړه یې

داندېښنواو غمونودرانه پیټي با ر کړي دي.

زړه یې غواړي

چې زما پوستکي ته ننوځي

ستنه شي ،

چاړه شي ،

نری مزی شي

سر تر پایه هیله شيي پېلوزی شي

او زما له تنه

د نهیلېوغزیدلي ریښې وباسي .

څه وکړي ؟!

ځوان باورونه یې

د تقدیر آذان ته سر نه ټیټوي

او ژوند ورته

د هغه مشق تمرین نه ښکاري

چې ملایکې یې

د بېکارۍ پر وخت

پر پاڼو لیکي او بیا یې

له څانګو غورزوي.

ده ته د ژوند شېبې

هغه وزنونه دي

چې د موجودیت ارزښتونه

د ځمکې پر مخ خوندي ساتي

***

د کوټې پرکړکۍ

ورو،ورو دتیارې رنګ کیني

او په دې ډ ول

دشپې تخته

ډېرو نا ځوابو پوښتنو ته تیارۍ نیسي

له ځایه جګیږي

په سترګوکې یې دسپېڅلتیا نازکه ځلا برېښي

پراوږو مې سر ږدي

په مټو کې مې را نغاړي

او تودوخه یې

زمادوجود په سکښت ،سکښت کې

د هیلې او مینې او پاېښت سپرغکې شیندي.

                               اګست ۲۰۱۲ کا ل ـ لندن


August 30th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان