بازگشت
هرچه بادا باد
فروغ از لندن فروغ از لندن


باز قصدِ یارِ سَرکش میکنم
هرچه بادا باد،حرفش،میکنم
می گذارم بَر سرِ راهش دلم
با سرم سودایِ بی غش میکنم
سینه را سازم سپر در هر خطر
من سفر در آب و آتش میکنم
سر دهم آماده ای قربانی ام
جان فدایِ یارِ دلکش میکنم
بوسه می دارم ز سر تا پای او
قهر و کینم را فروکش میکنم
جان بپایِ لعلِ میگونش دهم
مُرغ دل در بندِ زلفش میکنم
گر فروغ مقدمش دَر را کشود
دیده گانم فرشِ راهَش میکنم
        12/3/2013
 
 باتقدیم احترام
 
                درین بهار
بگیرخامه بدست و رِساله بر داریم
سبویِ پُر زمَی و هم نواله بر داریم
برای اینکه شبِ تیره را کنیم روشن
بخامه از رُخ مهتاب کلاله بر داریم
بسوی باغ رویم با نگارِ گل رویی
درین بهار، غباری ز لاله بر داریم
سرودو شعر نویسیم تا سحرگاهی
چوبلبلان همه جا شورو ناله بر داریم
زچنگِ خار رهانیم،عروس گلشن را
شکسته دستِ غلیم،ازغُلاله برداریم
فضایِ صحن چمن از ستم کنیم آزاد
زغاصبان سند و هر  قباله بر داریم
فروغ زندگی ما را اگر؟ مجال دهد
ز دستِ ساقی گُلرُخ پیاله بر داریم
        18/3/2013
                                         غُلاله ==  زلف 

March 13th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان