بازگشت
ذوق هستی
مختار تاجزی مختار تاجزی

نه‌ شوق مردنست نه‌ ذوق هستی
 
نه‌ بال خفتن است نه‌ پای مستی
 
ستم بنما ایا ای خالق قدر !
 
که نتوانم گریخت از دار پستی
 
------------------------------------
 
بهار انتظارم بی‌ ثمر شد
 
فلک افسرده گشت و بی‌ قمر شد
 
اهورای امید ، مار شد به‌‌‌ آغوش
 
ضحاک بیکسی تیغ جگر شد
 
-----------------------------------
 
غرور شرق عصیانم تویی تو
 
طلوع فجر طغیانم تویی تو
 
بلور غصه‌ها آشوب دُرد است
 
سرشت اصل و بنیانم تویی تو
 
-------------------
 
نترسید کفر نیست ، خودش عبادت است :
 
 


خبرِ شتا نیامد که چرا بهار فسرده ؟

ستم زمانه شاید ، جگر قرار بخرده

سحرِ امید ما شد زیب پای لشکر شب

به‌‌‌ خدا قسم که او را دم انتحار ببرده

زده ایم قمار عشق را ، به‌‌‌ بساط هرآنچه چه داشتیم

که حریف حیله کارم به‌‌‌ دوخال هزار ببرده

قدحی که سرکشیدم  ننمود علاج دردم

چو شلاق زهد فروشان صفت خَمار سترده

طلبی کنم ز گردون تب مرگ به‌‌‌ بر بگیرم

نرسد به‌‌‌ من مزاری که خود مزار بمرده

 

شتأ یعنی زمستان

بخرده یعنی بخورده اشاره ایست به‌‌‌ ابوصفار سلفی که جگر سرباز دولتی سوری را خورده است .








July 13th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان